Από καλό κι από κακό
Από καλό κι από κακό
σκοτάδι τρύπιο είναι το φως
φωνή μου πού νυχτώνεις.
Η φωνή μου ακουμπάει στην ελιά
και τυλιγμένη στην προβιά
ξεχειμωνιάζει.
Πότε ο αέρας πάλι
αχ αεράκι μου
πότε ο αέρας πάλι
το αδερφάκι μου
πότε θα με φυσήξει
θα με γλυκοξυπνήσει
πότε ασώματες μορφές
και στοχασμοί πολεμιστές
θα μ’ ανταμώσουν.
Από καλό κι από κακό
στοιχειώνει μέσα μου το φως
σ’ ένα βαθύ πηγάδι
και γυρίζει με στιχάκια στην ποδιά
με μιαν ολόχρυση προβιά
κι ένα κοντάρι.
Από
τον δίσκο «ΤΟ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΒΟΥΝΟ»
Στίχοι
- μουσική: Σούλης Λιάκος
Πρώτη
εκτέλεση: Δημήτρης Ζερβουδάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου