Αγέρωχος, μειλίχιος
θηριοδαμαστής αόρατων διενέξεων.
Ατενίζει το άπειρο.
Αντιστέκεται στου χρόνου τη φθορά
μαρτυρώντας το φαινομενικά αψεγάδιαστο φρόνημα
της εποχής του.
Κούρος της νίκης
της υγιούς άμιλλας
της αδιαφιλονίκητης ομορφιάς.
Παλλόμενη ύπαρξη σιωπηρών αντανακλάσεων.
σε ατελείωτες λίστες ασπρόμαυρων ειδήσεων.
Όχλος σε παράταξη.
Αναμονή.
Πετάρισμα των βλεφάρων.
Αναζήτηση ελπίδας.
Φτερούγισμα.
Παύση.
Κεφάλι σκυμμένο στου κατήφορου την καταχνιά.
Ελπίδα διαγεγραμμένη με σκόνη απογοήτευσης.
Σε έναν τοίχο.
Λέξεις, πολύχρωμα χαραγμένες.
ΑΔΙΕΞΟΔΟ.
ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΡΕΙΑΣ.
ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΣΥΝΕΧΕΙΑΣ.
Άλλαξε οδό.
Σε πανό στους δρόμους του μέλλοντος.
Σε πλακάτ στις στρόφιγγες μετεωριτών.
Σε παλάμες ξεδιπλωμένες σε πρόσωπα αγνά.
Στις γειτονιές που σείονται από παιδικά χαχανητά.
Στου ελληνικού καφέ τις φουσκάλες.
Σε ροζιασμένα δάχτυλα ηλικιωμένων
που μπλέκονται στον απογευματινό περίπατο.
Ξαπλωμένα στης κουπαστής τη γαλήνη.
απ’ του κερασιού το άγγιγμα.
Η ανάσα καυτή
από του ήλιου τη φλογισμένη λάβα.
Μεθυσμένοι από του τζίτζικα το επίμονο τραγούδι.
Ιερή η ώρα της σιωπής.
Να παλεύουν τ’ ανείπωτα να βρουν τις λέξεις.
Να μάχεται η ψυχή να ξεδιπλώσει της αλήθειας το σεντόνι.
Ίσα που τα χείλη σου ακούμπησαν τα δικά μου.
Υποσχέσεις που δόθηκαν.
Άλλες που δεν τηρήθηκαν ποτέ.
τριγυρίσεις σε όνειρα αλλοτινά,
θυμήσου την αιώρα.
Το γλυκό απομεσήμερο.
Το τραγούδι του τζίτζικα.
Το ρυθμό της καρδιάς.
Αγάπης καταθέσεις.
σε σειρά γραμμάτων
παρατεταγμένων ανέμελα
σε γραμμές μουχλιασμένων τετραδίων
σαν νότες του πενταγράμμου
οργιαστικά λικνιζόμενες
σε έναν ρυθμό που μυρίζει ναφθαλίνη.