Σάββατο 30 Μαΐου 2015

Rosmarie Waldrop, "Η Φιλοδοξία Των Φαντασμάτων: Ι. Ανάκληση Μέσα Στον Ύπνο", (μετάφραση - επίμετρο: Σοφία Γιοβάνογλου)




Ι. Ο Χωρισμός Προηγείται Της Συνάντησης

Η γάτα τόσο δίπλα
στη φωτιά
μυρίζω καμένη
αναπνοή. Γονείς,
βουβοί, ξοπίσω μου,
μια αίσθηση από
δέντρα που μπορεί να πέσουν.
Ή σκυλιά.


Ένα ποίημα,
σαν προσπάθεια
ανάκλησης,
είναι μια κίνηση
του σώματος στο σύνολό του.
Πας πίσω απ’ την ομίχλη
μέσα σε πιο πολλή ομίχλη.
Ίσως η πόρτα μπρος
να ξεχωρίζει
τα γεγονότα
απ τη φυσική στοργή. Πώς
να το ξέρω. Συναντώ
τόσο πολλούς
σε κάθ’ έναν καθρέφτη.


Μετάφραση: Σοφία Γιοβάνογλου



Επίμετρο:
Rosmarie Waldrop (Ρόζμαρι Γουόλντροπ): Αμερικανίδα ποιήτρια, μεταφράστρια και εκδότρια, γεννημένη στη Γερμανία στις 24 Αυγούστου του 1935. Στα 10 της χρόνια ακολούθησε έναν περιπλανώμενο θίασο, γρήγορα όμως επέστρεψε στις γνώριμες ενασχολήσεις της, όταν ξανάνοιξαν τα σχολεία μετά τον πόλεμο. Είναι σύζυγος του ποιητή Κηθ Γουόλντροπ, τον οποίο πρωτοσυνάντησε σε μια συναυλία προς τιμήν αμερικανών στρατιωτών το 1954 στη Γερμανία. Τον ακολούθησε στην Αμερική, όπου εκπόνησε και τη διδακτορική της διατριβή στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν. Μαζί εκδίδουν το Burning Deck Press, ένα από το σπουδαιότερα έντυπα της Αμερικής για ό,τι πιο καινοτόμο στην ποίηση. Η ίδια έχει εκδώσει πολλές ποιητικές συλλογές, αλλά και μεταφράσεις, κυρίως του έργου του Edmond Jabès. Έχει βραβευτεί τόσο για το ποιητικό όσο και για το μεταφραστικό της έργο.

Πηγές:
http://www.poetryfoundation.org/poem/240886
http://sverigesradio.se/sida/avsnitt/172241?programid=4384
http://en.wikipedia.org/wiki/Rosmarie_Waldrop
http://epc.buffalo.edu/authors/waldropr/

Παρασκευή 29 Μαΐου 2015

Ματθαίος Μουντές, "Τα αντίποινα"





ΜΙΑ ΜΑΤΑΙΗ ΕΠΙΘΕΣΗ

Δε θα τον αντέχαμε για πολύ.
Έτσι που πήγαινε
μπορούσε στο τέλος να καταλήξει
και σωματέμπορας των αγγέλων.
Σπάσαμε πρώτα πρώτα
τη στατική μορφή της ευαισθησίας του.
Έδειχνε ανέπαφος.
Αρχίσαμε τότε να του περιγράφουμε αναλυτικά
τα γεγονότα των κορυφών
και των πτώσεων.
Έδειξε να συγκινείται
μόνον από κάποια υποσύνολα.
Του προτείναμε να μας διατυπώσει
την άποψή του σχετικά με την πρόσληψη
και την αποβολή των ονείρων.
Άρχισε να μας μιλάει
για τους άρρητους αριθμούς.
Βεβαιωθήκαμε πια
πως αντιστρατεύεται στη φύση μας.




Η ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ

Ενδιαφέρουσα ήταν η πλοκή
μέχρι την προδιαγραμμένη ήττα.
Όλα θεωρητικά βέβαια.
Παλιά ήταν διαφορετικά.
Όλα είχαν πραγματικό νόημα.
Δε γίνονταν στο χαρτί.
Οι λυγμοί ήταν λυγμοί
τα έργα, έργα.
Τώρα όλα μπορούν να εξαιρεθούν
ή να υποκατασταθούν
ή ν’ αλλάξουν σειρά
χωρίς να συμβεί τίποτε.
Όλα ήταν κοντά στην καρδιά.
Τώρα η ανάμνηση
μένει ευνουχισμένη
ήχος πνιγμένος
από το πηγάδι της αλήθειας
φθάνει σβησμένος
και προσπαθεί να ξυπνήσει
το αρχαίο δέος.




Από τη συλλογή «Τα αντίποινα», 2η εκδ. Καστανιώτη, Αθήνα 1993.

Τετάρτη 27 Μαΐου 2015

Ο Ποιητικός Πυρήνας στην "Υδρία". Θεσσαλονίκη 20-5-2015.




Ο Ποιητικός Πυρήνας στην "Υδρία"


Ποιητική βραδιά με τίτλο «Οι διαδρομές του Ποιητικού Πυρήνα Βέροιας», διοργάνωσε το βράδυ της 20ης Μαΐου στη Θεσσαλονίκη, το Ίδρυμα Πολιτισμού “Υδρία” Τάσου Φάλκου - Αρβανιτάκη και Τιτίκας Αρβανιτάκη.
Στην εκδήλωση, την οποία προλόγισε και συντόνισε η ποιήτρια και μεταφράστρια Σοφία Γιοβάνογλου, ποιήματά τους διάβασαν οι Βασίλης Δασκαλάκης, Δημήτρης Γ. Παπαστεργίου, Παύλος Παρασκευαΐδης και Ιγνάτης Χουβαρδάς, ενώ συμμετείχε η ηθοποιός Μόνικα Αϊβάζογλου.
Η προσέλευση του κοινού ήταν ικανοποιητική και η εκδήλωση είχε άρωμα παρέας καθώς εκτυλίχθηκε σαν ένας ποιητικός διάλογος μεταξύ φίλων που περιπλανήθηκαν στους κύκλους: “Τόποι”, “Ύπαρξη”, “Ποιητική-Έμπνευση”, “Μνήμη” και “Έρωτας-Αγάπη”.
Στις εναλλαγές από διαδρομή σε διαδρομή, τους συντρόφευσε με την φυσαρμόνικά του ο Αλέξανδρος Τριανταφύλλου.

Ο Ποιητικός Πυρήνας ευχαριστεί θερμά όλους όσοι παραβρέθηκαν στην εκδήλωση και ιδιαιτέρως το ζεύγος Αρβανιτάκη για την οργάνωση και για την φιλοξενία.






Από αριστερά: Σοφία Γιοβάνογλου, Δημήτρης Παπαστεργίου,
Παύλος Παρασκευαΐδης, Μόνικα Αϊβάζογλου, Αλέξανδρος Τριανταφύλλου,
Ιγνάτης Χουβαρδάς, Βασίλης Δασκαλάκης, Τιτίκα Αρβανιτάκη
και Τάσος Φάλκος - Αρβανιτάκης.

Δευτέρα 25 Μαΐου 2015

Γιάννης Βαρβέρης, "Αναπήρων πολέμου"




ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ

Στην τσέπη του παλτού σου
παλιό σουσάμι
φλούδια φιστικιών
και το τσαλακωμένο γράμμα μου.
Ξύπνησαν λέξεις
φράσεις ανακλαδίστηκαν
έτριξα μήνες εκεί μέσα
μέρες του κρύου
νύχτες απ’ την κρεμάστρα μέσα στη σιωπή
μήπως ακούσεις
άλλαξα στίξη αμβλύνοντας υπαινιγμούς
κόπηκα ράφτηκα εν αγνοία σου
κατά τις πιθανές σου επιθυμίες.
Μα τώρα πια που μπαίνει το καλοκαιράκι
κι είναι σαφείς οι προοπτικές του μέλλοντός μας
αντί να γκρεμοτσακιστώ πηδώντας
ή αντί να με ξεγράψεις
στέλνοντας το παλτό σου στο καθαριστήριο
θα σφίξω θα μαζέψω
σε σουσάμι ή φλούδι
κι απ’ τις ραφές θα γραπωθώ για πάντα.

Κάποτε θα μ’ αγγίξουνε τα δάχτυλά σου.




ΟΙ ΓΕΡΟΙ

Κι επειδή κάποτε
ξαπλώσαμε αγκαλιά
κι ήταν αυτός ένας ύπνος ανήσυχος
όπου οι ανάσες μας παίρναν η μια
την άχνα της άλλης·
κι επειδή έπινα την πνοή σου
κι έφτιαχνα δικιά μου καινούργια πνοή
να σου τη στείλω·
κι επειδή καίγαν οι ανάσες μας έτσι
για χρόνια
πάνω στα πρόσωπά μας ασταμάτητα
γίναμε ο ένας για τον άλλον
σαν τη βροχή
που όσο κι αν τη διώχνουν οι καθαριστήρες
όλο πέφτει
στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου
κι όλο πέφτει
και σε τυφλώνει
και δε σ αφήνει να δεις.




ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ, Ο ΤΙΜΩΡΟΣ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΤΟΥ

Το καλοκαίρι η νύχτα πέφτει
απάνω σου
γυναίκα ιδρωμένη κι απρόσεχτη.
Νύχτα όπως νύστα. Νύστα και νικοτίνη.
Νύχτα λοιπόν θα πει
ένα τάλιρο που σου πεσε στην Γ' Σεπτεμβρίου
κι ευθύς και μ εκατόν σαράντα
το κάναν τ αυτοκίνητα
ένα με την άσφαλτο.
Στη Χέυδεν στη Φερρών
οι νάιλον επιβάτες περιμένουν να επιβιβαστούν
στα σκουπιδιάρικα.
Για μια στιγμή στον αέρα
υπερισχύουν τα πορτοκαλόφλουδα
κι ελπίζεις.
Λες, τώρα θα κάνουμ έρωτα
σε κήπο εσπεριδοειδών.
Μετά, η άπνοια πάλι.
Ώσπου διέρχεται θεία παιδίσκη
κι είναι γκοφρέ κι είναι σοκολατόχρους
κι όλο το βράδυ εσύ παιδεύεσαι
να σκίσεις το περιτύλιγμα.

Έτσι ξεχνάς το δόλιο τάλιρό σου – και καλύτερα.
Οι κότες που έσκαψαν καταμεσής του δρόμου
με το νυχάκι τους
καμιά δε γλίτωσε.
Πετάχτηκες Ανδρέα εσύ
Ραλίστα τιμωρέ,
εσύ με τη φρενιτιώδη Τζάγκουαρ
και τις διαμέλισες.




Από τη συλλογή «Αναπήρων πολέμου», Κέδρος 1982

Σάββατο 23 Μαΐου 2015

Παύλος Παρασκευαΐδης, "Ποιήματα"






Κύκνοι

Αν το πουθενά ήταν κάπου
κι εμείς δυο κύκνοι
στην αόρατη λίμνη

Αν το ποτέ ήταν πάντοτε
κι εμείς δυο μισοφέγγαρα
ψάχνοντας τον ήλιο

Θα μου ’δειχνες
του Σκορπιού τα αινίγματα
που μας μύησαν στα πάθη;

Γιατί ακόμα και σήμερα
όποτε καταφέρνω
να κοιταχθώ στον καθρέφτη

Κύκνε εσένα βλέπω




Σμαράγδια

Και μην ξεχάσετε πως
στο μεταίχμιο μιας ανείπωτης σκέψης
κρύβονται τα πιο όμορφα σμαράγδια
τα σκοτεινά πάθη
ενός κυριακάτικου απογεύματος
που καθρεφτίζονται
στα βουρκωμένα πράσινα μάτια της





Το ποίημα "Κύκνοι" είναι από την ανθολογία "Συνθέσεις", εκδ. Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Θεσσαλονίκη 2006 και το ποίημα "Σμαράγδια" από το αφήγημα "Ερωτικοί Μονόλογοι", εκδ. Δρόμων, Αθήνα 2010.