Jacques Prévert, "Δύο ποίηματα"

Ο κακός μαθητής


Ο κακός μαθητής
Λέει όχι με το κεφάλι
Μα λέει ναι με την καρδιά
Λέει ναι σε όσους αγαπάει
Λέει όχι στον καθηγητή
Είναι όρθιος
Τον ρωτούν
Και όλα τα προβλήματα έχουν δοθεί
Ξαφνικά τον πιάνουν ακατάσχετα γέλια
Και τα σβήνει όλα
Τα ψηφία και τις λέξεις
Τις ημερομηνίες και τα ονόματα
Τις φράσεις και τους γρίφους
Και παρά τις φοβέρες του καθηγητή
Κάτω από τα γιουχαΐσματα των καλών μαθητών
Με κιμωλίες όλων των χρωμάτων
Πάνω στον μαυροπίνακα της δυστυχίας
Ζωγραφίζει το πρόσωπο της ευτυχίας.

Μετάφραση: Μιχάλης Μεϊμάρης

Ο αγώνας με τον Άγγελο
 

                              Στον J. B. Brunius


Μην πας
όλα είναι απ’ τα πριν μαγειρεμένα
ο αγώνας είναι φιαχτός
κι όταν θα προβάλει απάνω στο ριγκ
τριγυρισμένος λάμψεις από μαγνήσιο
κραυγαλέα θα ξεχύσουν το Te Deum
και προτού ακόμη σηκωθείς απ’ την καρέκλα σου
φρενιτιωδώς θα σου χτυπήσουν τις καμπάνες
θα σου πετάξουν στη μούρη το σφουγγάρι ιερό
και δε θα ’χεις τον καιρό να του τη φέρεις του φτερόμαγκα
θα ριχτούν απάνω σου
και θα σε χτυπήσει κάτω απ’ τη ζώνη
και θα σωριαστείς
στο καναβάτσο
με τα χέρια σε βλακώδη σταύρωση
και ποτέ πια δεν θα μπορέσεις να κάνεις έρωτα.
 

 Μετάφραση: Ν. Δ. Καρούζος

Στην εικόνα: Hippolyte Camille Delpy, "Le Pont Neuf et le Quai des Orfèvres, Paris"

Πηγή για την εικόνα: Wikimedia Commons

Ζακ Πρεβέρ, "Πάτερ ημών"

Πάτερ ημών

Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς

Μείνε κει

Κι εμείς θα μείνουμε στη γη

Που ’ναι φορές φορές τόσο όμορφη

Με τα Μυστήρια της Νέας Υόρκης της

Και με τα Μυστήρια των Παρισίων της

Αντάξια με τα Μυστήρια της Τριάδας

Με το μικρό κανάλι της στην Ουρκ

Με το μεγάλο σινικό της τείχος

Τον ποταμό της στο Μορλέ

Με τις μέντες του Καμπρέ

Με τον Ειρηνικό της Ωκεανό

Και τις δυο στέρνες του Κεραμεικού

Με τα παιδάκια τα καλά και με τα κωλοπαίδια

Μ’ όλα τα θαύματα του κόσμου

Που ’ναι εδώ

Απλά πάνω στη γη

Χαρισμένα σ’ όλο τον κόσμο

Σκορπισμένα

Μαγεμένα κι αυτά τα ίδια με την ομορφιά τους

Και που δεν τολμούν να τ’ ομολογήσουν

Όπως κορίτσι όμορφο

Που δεν τολμά να δείξει το κορμί του γυμνό

Με τ’ ανυπόφορα κακά του κόσμου

Λεγεώνες ολόκληρες

Με τους λεγεωνάριούς τους

Με τους βασανιστές τους

Με τους αφεντάδες τούτου του κόσμου

Τους αφεντάδες με τους παπάδες τους, τους χαφιέδες

Και τους καραβανάδες τους

Με τις εποχές

Με τα χρόνια

Με τα όμορφα κορίτσια και τους μάπες

Με το σαράκι της μιζέριας που σαπίζει μέσα στ’ ατσάλι

Των κανονιών.

                                          Μετάφραση: Δημήτρης Καλοκύρης