μια υπόθεση
καθώς η νύχτα
γλιστρά μυστικά
σε λεπτή επιφάνεια
ήχους μιας μηχανής
διαστήματα σιωπής
στο πέταγμα ενός πουλιού
στ’ ανατρίχιασμα
της διακοπής
ενός ανήσυχου ύπνου.
Σε ποια μονόπρακτα εντυπώσεων κατοικείς;
Προς τα πού πνέει η ήττα;
μέσα σε ταπεινώσεις, πλιάτσικα χρόνου
και παθολογίες σε πρώτο πρόσωπο.
στις μάχες των ματιών
όλα έχουν ειπωθεί
και το σώμα έκθετο
στο ξημέρωμα μιας οικειότητας
σαν φωνή γονιού
ή παλιού φίλου
σε μεσημεριανό όνειρο.
ή παύει να υπάρχει
το αντικείμενο συγκίνησης
αρχίζει να μας τυλίγει
περνά από πάνω μας
υπενθυμίζοντας
πόρτες κλειστές
χαμένες ώρες
στη δίκοπη αγκαλιά
της σιωπής
να χαράζουν
καινούργια διαδρομή
μέσα σ’ αυτή την έρημο
μέσα σ’ αυτή τη λεηλασία.
Τη σιδερένια πινακίδα
Τ’ ουρανού
Το χώρισμα των λόφων
Την τυχαία εναλλαγή
Επιγραφών
Δεν θα ταξιδέψω άλλο
Διαμέσου φωτός
Ως έντομο
Το άνθος
Ως άνεμος
Την πλαγιά
Και το δάσος
Σ’ έναν κόσμο
Δίχως όραση
