Κώστας Θ. Ριζάκης, "η σκούπα"

η σκούπα

 

προς το ξημέρωμα κοντά έδειξ’ εκεί
τρεις ώρες βάλε τέσσερεις ύστερα από
τις δώδεκα ήτοι ακριβώς μεσάνυκτα
λοιπόν λοιπόν μετά φάνηκε λίγον ήσυχο
τ’ αγριωπόν φεγγάρι σαν ν’ ανασκεύαζε
όσα πριν στο αφερέγγυο τώρα τό χάιδεψα

ώς το ποίημα μ’ αγκάλιασε γλείφει έτι ρέστον αίμα



                                                  Κώστας Θ. Ριζάκης

Ο ποιητής Κώστας Θ. Ριζάκης (Λαμία, 1960) εξέδωσε δεκαέξι συλλογές, τη μία συγκεντρωτική (των εξ πρώτων ‒ γ΄ επαν. Κουκκίδα 2020). Διηύθυνε ή και συνδιηύθυνε επτά έως τώρα (σε εννέα εν συνόλω περ.) λογ. περιοδικά. Επίσης, επιμελήθηκε περί τα 200 βιβλία (ιδία ποιητικά), αρκετά αφιερώματα σε έντυπα άλλων, καθώς και τιμητικούς τόμους σε μορφές (Κ.Ε. Τσιρόπουλο, Γ. Πέγκλη, Μ. Μέσκο, Ο. Αλεξάκη, Σ. Σαράκη, Ζ. Σαμαρά, Β.Π. Καραγιάννη, Γ.Χ. Θεοχάρη, Δ. Αγγελή ‒ τα τελευταία 2 υπό έκδοσιν) τής λογοτεχνίας μας. Ενασχολείται δε και συνεχίζει, με τη σύγχρονη γυναικεία γραφή (Ζ. Δαράκη, Λ. Παππά, Μ. Καραγιάννη, Κ. Κούσουλα, Χ. Κουτσουμπέλη, Έ. Λάγκε, Έ. Κορνέτη, Ν. Κεσμέτη, Κ. Ρουκ, Μ. Κουγιουμτζή, Α. Μπακονίκα, Ά. Γρίβα, Δ. Δημητριάδου, Ν. Χαλκιαδάκη). Πρόσεξε πολύ όσους νεώτερους άξιους. Τελευταία του συλλογή (με τον Σταύρο Σταμπόγλη) η, πυξίδα ουρανομήκης, εκδ. Παρέμβαση 2023. Έχουν γραφεί και εκδοθεί πολυάριθμα μελετήματα για το ποιητικό του έργο.

Πρώτη δημοσίευση

Στην εικόνα: Joseph Wright of Derby, «Cottage on Fire at Night».
Πηγή για την εικόνα: Wikimedia Commons.

Μαργαρίτα Παπαμίχου, "Μικρές Αγγελίες"

ΜΙΚΡΕΣ ΑΓΓΕΛΙΕΣ

Πωλούνται


Προσευχές
απείρως βολικές
πωλούνται όπως είναι
αυτόνομες
με άδεια μαζικής εστίασης
μεταθέτουν ευθύνες
σπέρνουν ελπίδες
και κυρίως
κοιμίζουν τη σκέψη

*

Ενοικιάζεται


Γαλανό τοπίο
εσώγλυφο
με γραμμές σπειροειδείς προς το κέντρο του
να μπεις και να μη θέλεις να βγεις
παρέχεται μαζί με τον ύπνο
που επιφυλάσσεται
αναλόγως των αναξιοπαθούντων ονείρων

*

Ζητείται


Τροχήλατο
οπωσδήποτε διθέσιο
οποιουδήποτε χρώματος
να τσουλάει σε ολισθηρά εδάφη
και να ίπταται στα κακοτράχαλα
η πινακίδα του
−αν είναι δυνατόν−
να γράφει
Λυθείτε Απογειωνόμαστε

*

Δωρεάν


Εντός
μεταχειρισμένα συναισθήματα
από δεύτερο χέρι
σε άριστη κατάσταση
μπορούν να γίνουν εξαίσια ποιήματα

*

Γνωριμίες


Παράδοξα όνειρα
χωρίς υποχρεώσεις
ανεξάρτητα
επιθυμούν γνωριμία με ένα χέρι
κατά προτίμηση τρυφερό
να τα σκεπάζει όταν κρυώνουν
και να τα χαϊδεύει σε ανύποπτο χρόνο
Χωρίς απόκρυψη

*

Διατίθεται


Ιστορική μνήμη
ολοκαίνουρια.
Δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ
με το που αγοράστηκε κρύφτηκε στο πατάρι
Κρατήστε την σε μέρος μακριά από παιδιά
Περιέχει τοξικές ουσίες
και δεν πρέπει να έρθει σε επαφή με αθώα δέρματα.



                                                Μαργαρίτα Παπαμίχου

Η Μαργαρίτα Παπαμίχου γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο της Κρήτης. Είναι εκπαιδευτικός, εμψυχώτρια θεατρικού παιχνιδιού. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά, ποιητικές συλλογές, ιστοσελίδες ποίησης και ποιητικά ημερολόγια. Το 2021 εξέδωσε το πρώτο της ποιητικό βιβλίο με τίτλο «Μπλε ξαφνικό» (εκδ. Όστρια).

Πηγή για την εικόνα και για τα ποιήματα:

η σελίδα της Μαργαρίτας Παπαμίχου στο facebook (9/7/2024).

καρυοθραύστις. Τετραμηνιαία περιοδική έκδοση Λόγου και Τέχνης. Τεύχος 16-17, Ιούνιος 2024

καρυοθραύστις

Τετραμηνιαία περιοδική έκδοση Λόγου και Τέχνης

τεύχος 16-17

Ιούνιος 2024

➱  ΑΠΟΒΛΕΠΩΝ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ - ΕΓΚΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ Γ. ΜΠΛΑΝΑ [επιμ. Λ. Τσούβα]
➱  ΜΟΡΡΙΣΟΝ/ΕΛΙΓΙΑ/ΑΡΜΑΟΣ/ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ
➱  ΑΘΟΡΥΒΩΣ ΤΗΣ ΕΥΦΩΝΙΑΣ - ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
[επιμ. Κ.Θ.Ρ.]

Το νέο μεγάλο διπλό τεύχος 16-17 (Ιούνιος 2024) του περιοδικού καρυοθραύστις κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία, πλούσιο όπως πάντα, με πολλές και ενδιαφέρουσες στήλες, που συνοδεύονται από έργα του ζωγράφου Στερίκα Κούλη. Σ’ αυτό το τεύχος μπορείτε, λοιπόν, να διαβάσετε:
✎ Το μεγάλο αφιέρωμα για το ποιητικό, μεταφραστικό, πεζογραφικό και δοκιμιακό έργο του Γιώργου Μπλάνα, το οποίο συνοδεύεται από ανέκδοτα ποιήματα του Γιώργου Μπλάνα και απαγγελία ποιημάτων του από τον ίδιο, την οποία μπορείτε να ακούσετε σκανάροντας το αντίστοιχο QR Code με το κινητό σας.
✎ Το αφιέρωμα στο πεζογραφικό και δοκιμιακό έργο της Κατερίνας Παναγιωτοπούλου, το οποίο συνοδεύεται από ανέκδοτο διήγημά της και ανάγνωση από την ίδια, την οποία μπορείτε να ακούσετε σκανάροντας το αντίστοιχο QR Code με το κινητό σας.
✎ Σελίδες αφιερωμένες στην ποίηση του Τζέημς Ντάγκλας Μόρρισον, του Γιωσέφ Ελιγιά και του Βασίλη Ιωαννίδη, στο δαιδαλώδες ποιητικό και φιλολογικό έργο του Δημήτρη Αρμάου, στο λογοτεχνικό περιοδικό Τραμ, καθώς και στο εικαστικό έργο του Στερίκα Κούλη.
✎ Το άρθρο του Διονύση Στεργιούλα για το βιβλίο του Αλκιβιάδη Γιαννόπουλου, Κεφάλια στη σειρά, έντεκα διηγήματα, έκδοση Μακεδονικών Ημερών, Θεσσαλονίκη, 1934.
✎ Πολλές και ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις με τον καθηγητή του ΕΚΠΑ Βάλτερ Πούχνερ, τον εκδότη της Οδού Πανός, Γιώργο Χρονά, τον εκδότη του Πανοπτικόν, Κώστα Δεσποινιάδη, με τα μέλη της λέσχης ανάγνωσης «Ακυβέρνητος Βιβλιόπλους», αλλά και με την ποιήτρια Ειρήνη Παραδεισανού.
✎ Το ευρηματικό αφήγημα «Σιγά, καλέ! Και τι έγινε; (Της γάμπας το αφήγημα)» στη στήλη της Αλεξάνδρας Μυλωνά.
✎ Πολλές και διαφορετικές, σύγχρονες ποιητικές γραφές, δοκίμια, πεζογραφήματα.
✎ Μεταφράσεις του ποιητικού έργου των Dorothy Parker, Edmond Rostand, Friedrich von Schiller, Manuel Acuna και José Angel Valente.
✎ Βιβλιοκριτικές και αυτοσχόλια για τη σύγχρονη λογοτεχνική παραγωγή

Αναζητήστε το περιοδικό μας σε όλα τα μεγάλα βιβλιοπωλεία Αθήνας και Θεσσαλονίκης, στα ηλεκτρονικά βιβλιοπωλεία, καθώς και σε όλα τα υπόλοιπα βιβλιοπωλεία της χώρας κατόπιν παραγγελίας, αλλά και μέσα από την ιστοσελίδα των εκδόσεων ΡΩΜΗ.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

  11   ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΙΟΠΟΥΛΟΣ: Πεδίο θραύσεως
  15   ΣΠΥΡΟΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ: Τη μέρα που πέθανε ο Κακουλίδης

  17   ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ: Άμορφη αφορμή.

Για μια μεταφραστική αντιμετώπιση του ποιητή Τζέημς Ντάγκλας Μόρρισον
  30   ΛΕΩΝ Α. ΝΑΡ: Γιωσέφ Ελιγιά
  38   ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΙΟΠΟΥΛΟΣ: Δύο ποιήματα
  40   ΙΓΝΑΤΗΣ ΧΟΥΒΑΡΔΑΣ: Μια θαλπωρή στο σκοτάδι
  43   ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΣΑΠΙΔΗΣ: Δύο ποιήματα
  46   Ο ποιητής και επίτιμος καθηγητής ΕΚΠΑ ΒΑΛΤΕΡ ΠΟΥΧΝΕΡ μιλάει για το θέατρο στον ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ Β. ΜΠΟΥΡΑ
  62   ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΗΣ: Επτά επί αδυνάτου
  65   ΑΝΤΖΕΛΑ ΛΟΥΤΖΙΟ: Τρία ποιήματα
  67   ΒΙΚΥ ΚΑΤΣΑΡΟΥ: Δύο ποιήματα
  69   ΗΛΙΑΣ ΤΣΕΧΟΣ: Έξι ποιήματα

ΜΕ ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ

ΒΙΒΛΙΑ ΠΟΥ ΑΝΤΕΞΑΝ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ

  73   ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΤΕΡΓΙΟΥΛΑΣ: Αλκιβιάδης Γιαννόπουλος, Κεφάλια στη σειρά, έντεκα διηγήματα, έκδοση Μακεδονικών Ημερών, Θεσσαλονίκη, 1934

TRÈS GROS PLAN

ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ

  79   ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΜΥΛΩΝΑ: Σιγά, καλέ! Και τι έγινε; (Της γάμπας το αφήγημα)

ΑΠΟΒΛΕΠΩΝ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ

ΕΓΚΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΠΛΑΝΑ

επιμ. αφιερώματος: Λίλια Τσούβα

  85   ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΛΑΝΑΣ: Δύο ποιήματα
  91   Ο ποιητής ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΛΑΝΑΣ συνομιλεί για την ποίηση με τη ΛΙΛΙΑ ΤΣΟΥΒΑ
100   ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΕΗΣ: Απαρτίωση και συνοχή του ποιητικού διαβήματος
106   ΕΥΣΤΑΘΙΑ ΔΗΜΟΥ: Θανάτου όψις
110   ΒΑΛΙΑ ΖΑΠΩΝΗ: Ο Γιώργος Μπλάνας και η νουβέλα του Συμπαιγνία
113   ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΘΗΒΑΙΟΣ: Η Τροία είμαστε εμείς, εμείς και οι Μυκήνες. Σημείωμα για το τέταρτο «Στασιωτικό» της ομώνυμης συλλογής του Γ. Μπλάνα
121   ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΪΤΑΤΖΗ-ΧΟΥΛΙΟΥΜΗ: Το Τερατούργημα του Γιώργου Μπλάνα
129   ΦΑΝΗ ΚΕΧΑΓΙΑ: Γιώργος Μπλάνας,

ένας «πολυμεταφραστικότατος» βιβλιάνθρωπος
141   ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΛΙΝΑΡΔΑΚΗ: Για τη Συμπαιγνία του Γιώργου Μπλάνα
148   ΓΕΩΡΓΙΑ ΜΑΚΡΟΓΙΩΡΓΟΥ: Το ποιητικό συμβάν και το παράπονο του στρατιώτη
155   ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Β. ΜΠΟΥΡΑΣ: Ο δοκιμιογράφος Γιώργος Μπλάνας
158   ΛΙΛΙΑ ΤΣΟΥΒΑ: Λυρισμός και τραγικότητα στην ποίηση του Γιώργου Μπλάνα
164   ΚΩΣΤΑΣ Θ. ΡΙΖΑΚΗΣ: ειδικών καθηκόντων

ΠΟΙΗΣΗ

165   ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ: Πέντε ποιήματα

170   ΓΙΩΡΓΟΣ Χ. ΘΕΟΧΑΡΗΣ: Παρά τρία εκατόν
171   ΠΟΛΥΝΑ ΜΠΑΝΑ: Τρία ποιήματα
173   ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΑΛΤΑΣ: Ευτυχία θα πει…
174   ΕΥΗ ΓΚΑΝΤΙΑ: Δύο ποιήματα
176   ΕΛΕΝΗ ΤΖΑΤΖΙΜΑΚΗ: Δύο ποιήματα
178   ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΟΥΛΙΟΣ: Δύο ποιήματα
180   ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΜΕΡΤΥΡΗΣ: Τρία ποιήματα
183   ΕΙΡΗΝΗ ΑΝΔΡΕΑΔΗ: Τέσσερα ποιήματα
185   ΚΩΣΤΑΣ Θ. ΡΙΖΑΚΗΣ: Τρία ποιήματα
187   DOROTHY PARKER: Εννιά ποιήματα

(Εισαγωγή – μετάφραση: Ασημίνα Λαμπράκου)
195   EDMOND ROSTAND: Δύο ποιήματα

(Εισαγωγή – μετάφραση: Νεφέλη Γκάτσου)
199   FRIEDRICH VON SCHILLER: Πέντε ποιήματα

(Εισαγωγή – μετάφραση: Μαρία Δαλαμήτρου)
208   MANUEL ACUÑA: Σ’ ένα άνθος

(Εισαγωγή – μετάφραση: Σωτήρης Γ. Ραπτόπουλος)
210   JOSÉ ÁNGEL VALENTE: Δύο ποιήματα

(Εισαγωγή – μετάφραση: Θεοδόσης Κοντάκης)

ΔΟΚΙΜΙΟ

213   ΣΥΜΕΩΝ ΓΡ. ΣΤΑΜΠΟΥΛΟΥ: Δεύτερη επίσκεψη στον Δημήτρη Αρμάο.

Ο διαμελισμός των Βίαιων εντυπώσεων στην Ερωφίλη του Χορτάτση
249   ΛΟΥΚΑΣ Δ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Γιατί η Ποίηση: παίρνοντας το Τραμ
256   ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΗΤΤΑ: Μετρώντας λέξεις στην ποίηση του Βασίλη Ιωαννίδη
264   ΜΑΡΙΑ ΣΚΟΥΡΟΛΙΑΚΟΥ: Η γυναίκα σε ποιητικό δίστρατο βλέμματι και σώματι ιδωμένη
278   ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΛΙΜΠΕΡΤΗΣ: Πτι φουρ
281   ΓΛΥΚΑ ΔΙΟΝΥΣΟΠΟΥΛΟΥ: Ο ανήσυχος χρωστήρας του Στερίκα Κούλη

ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ

289   ΗΛΙΑΣ ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΣ: Θεός
291   ΜΑΡΙΑ ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΗ: Ο λαβύρινθος και το τέρας
295   ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΙΣΑΡΙΔΗΣ: Αμάλ
297   ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΥΣΑΘΑΝΑΣ: Η καλογριά. Κερί, λιβάνι και καννέλα
307   ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΖΟΥΡΓΟΣ: Αυτοί και αυτές
311   ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Χ. ΛΟΥΚΟΠΟΥΛΟΣ: Σάμερλέυτον
314   KATHERINE MANSFIELD: Σιλουέττες (Εισαγωγή – μετάφραση: Κώστας Λιννός)

ΟΔΟΣ ΕΝΤΥΠΩΝ

317   Οδός Πανός. Εργοτάξιον εξαιρετικών αισθημάτων. Ο ποιητής και εκδότης

ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡΟΝΑΣ συνομιλεί με τον ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ Β. ΜΠΟΥΡΑ
328   Με τον εκδότη του Πανοπτικόν ΚΩΣΤΑ ΔΕΣΠΟΙΝΙΑΔΗ

συνομιλεί η ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΗΤΤΑ

ΒΙΒΛΙΟΛΕΣΧΕΣ

343   Με τα μέλη της λέσχης ανάγνωσης «Ακυβέρνητος Βιβλιόπλους»

συνομιλεί ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ Γ. ΠΑΠΑΣΤΕΡΓΙΟΥ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

359   Με την ποιήτρια ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΡΑΔΕΙΣΑΝΟΥ συνομιλεί η ΕΛΕΝΗ ΝΕΣΤΟΡΑ
 

ΑΘΟΡΥΒΩΣ ΤΗΣ ΕΥΦΩΝΙΑΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

επιμ. αφιερώματος: Κ.Θ.Ρ.

367   ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ: Ο ισοβίτης
375   ΕΥΣΤΑΘΙΑ ΔΗΜΟΥ: Η αλληγορική ποιότητα μιας λογοτεχνικής ηρωίδας
380   ΑΓΑΘΗ ΜΠΑΡΤΣΩΚΑ: Ιστορίες μιας διαχρονικής καθημερινότητας
385   ΚΑΤΕΡΙΝΑ Ι. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Σαν αρμονική λειτουργία παλιάς θρησκείας
391   ΜΑΡΙΑ Δ. ΣΦΗΚΑ: Το πρόθεμα «διά» στο Διάψαλμα

της Κατερίνας Παναγιωτοπούλου
399   ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΦΗΚΑΣ: «Βίαιος διδάσκαλος ο πόλεμος» (Θουκυδίδης)

ήτοι μαθήματα από το παρελθόν
404   ΗΛΙΑΣ ΤΣΙΓΚΑΣ: Κατερίνα Παναγιωτοπούλου: η εργάτρια του λόγου
409   ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΧΑΤΖΗΜΩΥΣΙΑΔΗΣ: Η σοφία της μνήμης

ΑΥΤΟΣΧΟΛΙΟ

413   ΜΑΡΙΑ ΛΑΤΣΑΡΗ: Το μιμίδιο της Αντιγόνης

ΒΙΒΛΙΟΣΗΜΑΝΣΕΙΣ

423   ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΚΟΡΗΣ: Η αναζήτηση του φωτός ως αίσθηση νεωτερικού ποιητικού λόγου (Δημήτρης Αγγελής, Πάντα βρέχει στο κεφάλι του σκύλου, Αθήνα: Πόλις, 2022)
429   ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΜΠΑΚΟΝΙΚΑ: Κόκκινη γραμμή (Ειρήνη Ρηνιώτη, Κόκκινη γραμμή, Αθήνα: Άγρα, 2023)
433   ΕΥΣΤΑΘΙΑ ΔΗΜΟΥ: Μικρό μνημόσυνο ερωδιών στις λέξεις (Ιφιγένεια Σιαφάκα, Μικρό μνημόσυνο ερωδιών στις λέξεις, Αθήνα: Δρόμων, 2023)
436   ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΑΡΑΝΤΩΝΗ: Κατοπτεύοντας (Δημήτρης Γ. Παπαστεργίου, κάτοψη, καρυοθραύστις/ποίηση αρ. 6, Θεσσαλονίκη: Ρώμη, 2023)
443   ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ: Κλείσιμο λογαριασμών με το παρελθόν (Μαρία Ζαγκλαρά, Τοπογραφία της νοσταλγίας, Αθήνα: ΑΩ, 2022)
447   ΕΥΣΤΑΘΙΑ ΔΗΜΟΥ: Ό,τι λύπει συναρμολογείται (Αναστασία Γκίτση, Ό,τι λύπει συναρμολογείται. Τοπιο_ραφίες, Θεσσαλονίκη: Σαιξπηρικόν, 2023)
450   ΕΥΣΤΑΘΙΑ ΔΗΜΟΥ: Σκιά ψυχής (Αθηνά Παπαδάκη, Σκιά ψυχής, Αθήνα: Καστανιώτης, 2023)
453   ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΑΡΑΝΤΩΝΗ: Ιχνογραφία φωτός (Βάλια Γκέντσου, Φωτογραφικός Κύκλος, Αθήνα: Φωτοχώρος, 2023)
456   ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ: Η ηχώ της ποίησης βγαίνει απ’ τον φεγγίτη (Ελένη Σιγαλού, Εκπνοές νερού, Αθήνα: Κουκκίδα, 2022)
459   ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ: Ανάμνηση, το πλεονέκτημα κατά της λήθης (Κλεονίκη Δρούγκα, Ξεκάθαρο κρύο, Αθήνα: Μανδραγόρας, 2023)
463   ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ: Αισθητικές υπερβάσεις (Αλεξία Σελανίκου, Το αγόρι του τρένου, Θεσσαλονίκη: Ρώμη, 2022)
466   ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ: «Πορεύτηκα μ’ ένα πανέρι όνειρα» (Θάνος Κανδύλας, Διαρκής Μαθητεία, Αθήνα: ΑΩ, 2022)
469   ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΑΡΑΝΤΩΝΗ: Εμπροθέσμως (Δημήτρης Αλιμπέρτης, Εκδότης εκπρόθεσμων κηδειόσημων, Αθήνα: Οδός Πανός, 2023)
474   ΔΗΜΗΤΡΗΣ Γ. ΠΑΠΑΣΤΕΡΓΙΟΥ: Επίμονη άνοιξη (Άντζελα Λούτζιο, Επίμονα παράθυρα, Αθήνα: ΑΩ, 2022)
477   ΡΕΝΑ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ: Αντίστιξη (Μαρία-Δέσποινα Ράμμου, Αντίστιξη, Κοζάνη: Παρέμβαση, 2023)

ΗΛΑΚΑΤΗ ΕΝ ΣΠΟΥΔΗ

γράφει η Λίλια Τσούβα

481   Ο δραματικός λυρισμός στην ποίηση του Χρίστου Παπαγεωργίου

(Χρ. Παπαγεωργίου, Περιττά κιλά, Αθήνα: Καστανιώτης, 2022)
486   Ο χρόνος, ο χώρος, ο έρωτας (Μαρία Σκουρολιάκου, Σώμα του χρόνου, Αθήνα: Κέντρο Ευρωπαϊκών Εκδόσεων Χάρη Τζο Πάτση, 2021)
489   Έστω και με σπασμένα φτερά να πετάω (Γιώργος Δελιόπουλος, Αλιρρόη: το μηδέν στον καθρέφτη, Αθήνα: ΑΩ, 2023)

Το παρόν τεύχος κοσμούν έργα του ζωγράφου Στερίκα Κούλη.


καρυοθραύστις
Τετραμηνιαία περιοδική έκδοση Λόγου και Τέχνης
Τεύχος 16-17 ∗ Ιούνιος 2024
ISSN: 2653-9772
Σελ.: 500

Ιδιοκτησία-έκδοση: Γιάννης Κιντάπογλου
Εκδόσεις Ρώμη, Τσιμισκή 16, 546 24 Θεσσαλονίκη

Διεύθυνση: Γιώργος Δελιόπουλος, Κώστας Θ. Ριζάκης
Σύμβουλοι έκδοσης: Δήμητρα Μήττα, Νάντια Δουλαβέρα, Ευσταθία Δήμου, Στυλιανή Παντελιά, Βάσω Οικονομοπούλου, Αλεξάνδρα Μυλωνά
Συντακτική επιτροπή: Παναγιώτης Βούζης, Νεφέλη Γκάτσου, Ούρσουλα Φωσκόλου, Μαρία Δαλαμήτρου
Ειδικοί συνεργάτες: Διώνη Δημητριάδου, Λίλια Τσούβα,
(†) Βασίλης Ιωαννίδης

Εικαστική επιμέλεια: Γλύκα Διονυσοπούλου

 

Τάσσος Παγιασλής, "Άγουρος"

Πισσόλακος


Βγαίνει ο ήλιος
να στεγνώσει τις σκιές.
Μνημείο ταφικό.
Δουλειά μελλοντικών αρχαιολόγων
να μας ξεθάψουν
                          και
στην ερμηνεία μας να θρηνήσουν.





Κρύβει ο Θεός τη μιλιά του


Πλαγιασμένος στ’ ονείρου τη λήθη
φίδια με ζώσαν ζοφερά.
Φόρεσα το δέρμα τους
και λούστηκα με το φαρμάκι τους.

Το αίμα δεν πήζει πια
κι ο ύπνος αλαφρύς δεν έρχεται.
Στην ηλιόπιοτη σταγόνα της γραφής
κρύβει ο Θεός τη μιλιά του.





Γυναίκα με φόρεμα μαύρο
σαν του λαγού το αίμα¹


Κόρη μαυρομαλλούσα
της έμπνευσης αστέρι,
πώς πιάνεις την πέννα όπως το σπαθί;

«Αν θες να γράψεις, πρέπει να πεθάνεις.
Αν θες να ζήσεις, πρέπει να πεθάνεις.
Να θάψεις και να θρηνήσεις ό,τι σε όριζε.
Θα σε κηδέψουν φίλοι, συγγενείς κι εχθροί.
Μα εσύ τότε ν’ απαντήσεις: “Εγώ είμ’ αυτός!”

Χαμογελώντας

κι ενθυμούμενος

δυο κέρματα χρυσά να έχεις
πάντα επάνω σου
για το στερνό ταξίδι.»


___________
1. Από τους Ελεύθερους Πολιορκημένους του Διονυσίου Σολωμού.






Από τη συλλογή «Άγουρος», εκδ. Τάδε Έφη, 2023.

Ασημίνα Λαμπράκου, "Η πόλη μου"

Η πόλη μου
             −σχολιάζοντας όπου το βλέμμα κλίνει−


( σε πέργολες θα κρεμούν οι άνθρωποι τις ψυχές τους )


Λοιπόν, λέω, οι πόλεις αναπτύσσονται όπως τα ψάρια.
   Η δική μου πόλη έχει σαν ραχοκοκαλιά της τη Μεσογείων που την κόβει και τη στηρίζει ασύμμετρα όπως το ψαροκόκαλο το ψαχνό σώμα του ψαριού.
     Το πάνω μέρος της αναπτύσσεται στιβαρό παχύ πλήρες.
     Το κάτω αδύναμο, ισχνό στα μέρη που φτάνουν τα όρια της διπλανής πόλης.

Εμείς όμως, οι αποκάτω, έχουμε κι άλλον έναν άξονα να μας κόβει, ξεχωρίζει και φροντίζει τη μνήμη της ρίζας μας: φτωχοί, παρακατιανοί, αναπνέοντες μόλις. Βγάζοντας το κεφάλι στον αέρα σαν θαλάσσια χελώνα ή βατράχι όπως εκείνα των παιδικών χρόνων της γειτονιάς και των δικών μου.
    Στα σωθικά του, αυτός ο άξονας κρύβει, λένε, έναν δρόμο που οδηγεί από το λιμάνι ως τη βάση στην Πεντέλη. Άγνωστο το τελευταίο για εμένα μα το κρατώ σαν θρύλο των παλιών να ζεσταίνει τη φαντασία μου.
    Δρόμος φαρδύς, διπλής κατεύθυνσης τώρα, παλιά ρεματιά κάποτε που για να πας στο σχολείο έπρεπε να σε σηκώσει ο πατέρας στα χέρια να σε περάσει απέναντι, λέει η Δ.
     Εγώ δεν ξέρω.
     Κατοικούσα από την άλλη πλευρά του ποταμού, εκείνη που φορές πλημμύριζε.

Στα πλαϊνά αυτού του άξονα και προς τον κεντρικό δρόμο που περνάει κάθετα την πόλη ενώνοντας αυτήν με την διπλανή, κτίζεται η νέα πτέρυγα ψυχικής υγείας "Γ Γεννηματά", καλύπτοντας τον αέρα του πεζοδρομίου.

[σε πέργκολα θα κρεμάνε οι άνθρωποι τις ψυχές τους περιμένοντας τις κερασιές ν’ ανθίσουν]

2018

Ασημίνα Λαμπράκου

Πρώτη δημοσίευση

Στην εικόνα: Annie L. Pressland, Watercolour of garden path through a pear pinfold (enclosure) with pergola and roses (printed by J Salmon).

Πηγή για την εικόνα: Wikimedia Commons.

Τόλης Νικηφόρου, "ποιήματα για τη Σοφία"

το ποίημα το πιο ωραίο


το ποίημα το πιο ωραίο
τους απαράμιλλους στίχους
τους έγραψες εσύ
έφηβη όταν δούλεψες καπνεργάτρια
για να πληρώσεις το ψωμί και το βιβλίο σου

το ποίημα το πιο ωραίο
τους απαράμιλλους στίχους
και πάλι εσύ τους γράφεις
στα δικόγραφα και τις γυμνές αίθουσες
τους απαγγέλλεις με πεντακάθαρη φωνή
μπροστά σ’ εκείνους που δικάζουν τα παιδιά
για τις εφημερίδες, τα χουνιά και τις αφίσες

σηκώνομαι και σε φιλώ ψηλά στο μέτωπο
σφίγγω συντροφικά το χέρι σου
μοιράζομαι μ’ ευγνωμοσύνη το φορτίο
ποιήτρια της καθημερινής ζωής


                                                           (1979)





λουσμένη στην ομίχλη όπως το σαββατόβραδο


λουσμένη στα δεκαοχτώ σου χρόνια θα σε περιμένω
λουσμένη στην ομίχλη όπως το σαββατόβραδο
ένα όνειρο του φανοστάτη πάνω απ’ τη θάλασσα
εκεί που ο δρόμος μόλις άρχισε
εκεί που κάνει η δίψα το αδύνατο ν’ ανθίσει
εκεί που η προσμονή θαμπά φωτίζει
χιλιάδες μυστικά και θαύματα


                                                           (1998)





λεπτή πολύχρωμη κλωστή


από τα παιδικά σου χρόνια
ξύπνησες πλάι μου
και μέσα στο σκοτάδι λάμπεις
με τις οικείες κινήσεις των χεριών σου
με χώρες μακρινές
να φτερουγίζουν στην ανάσα σου.
ξύπνησες πλάι μου με θαύματα μικρά
και μέσα στο σκοτάδι λάμπεις
λεπτή πολύχρωμη κλωστή
που με κρατάει ακέραιο
πάνω απ’ την άβυσσο


                                                           (1999)





Αφιέρωση


στο μυστικό αλφάβητο
που γράφει με ανοιχτά φτερά
ένα θαλασσοπούλι στο γαλάζιο

στο αλμυρό νερό
στις μαγικές φωνές που προσκαλούν
μέσα από την ομίχλη στο λιμάνι

στους γερανούς
που υψώνουν τα σπασμένα χέρια τους
μάταιη επίκληση στον ουρανό

στην πολιτεία
που αποπλέει για τ’ όνειρο
με κόκκινα πανιά το ηλιοβασίλεμα

σε όσους κάθονται βουβοί
μες στο σκοτάδι και καπνίζουν
και ταξιδεύουν με τα παιδικά τους χρόνια στ’ άστρα

και στη στιγμή που χάνεται
που κρύβεται στα μάτια σου
και λάμπει για να μην δακρύσει


                                                           (2010)





τι άλλο;


δυο ανθισμένες φλαμουριές
ν’ αγγίζουν το μπαλκόνι σου
σκόρπιες αχτίδες του ήλιου
στα κάγκελα να παιχνιδίζουν
ίσως να σε θαμπώνουν
καθώς αργά κι ηδονικά
πίνεις τον πρωινό καφέ
ενώ ακούγονται από κάτω
φωνές παιδιών για το σχολείο

και ξαφνικά ένα χέρι αγαπημένο
να σου χαϊδεύει τα μαλλιά

τι άλλο είπαμε πως είναι η ευτυχία;


                                                           (2020)





Από τη συλλογή «ποιήματα για τη Σοφία», Μανδραγόρας, 2024.
 

Κώστας Θ. Ριζάκης, "έλλην γραφεύς α΄ "

έλλην γραφεύς α΄


μια θαλασσίτσα συριγμός στο έγια-μόλα η κόρη
πριν τον πνιγμό επιθέματα κ’ είδωλα του κα-
θρέφτη θεριεύουν μπόσικα νερά νταβραντισ-
μένα υπόγεια: να δίνεις χώμα τού χαμού; ή να
λουφάζεις φόνους; μουντό ραδίκι κρεμαστά δεσ-
πόζουν τά μαλλάκια κυνηγημένα εκ της βροχής πά-
νυ κιτρινισμένα μα κ’ εμφανώς αποδεκτά πες ρέστα
                                                                        ‒εάν ρέστα‒

τ’ είπες: ποια ρέστα να σέ γδάρανε; τ’ είπες τήν λέξη ρέστα;
και ο κοκορίκος κ’ ενώ πράσινος δύσπιστος στην σπατάλη
δεν χαλαλίζει πια φωνήν; κι αργεί να ξανακλέψει; το

ρεπορτάζ νύκτωρ κερνάει αυγές μεσονυκτίου κι

όσον δαρμέν’ ό,τι από φως πηχυαίος, κρύβω σκότη!



                                                   Κώστας Θ. Ριζάκης

Ο ποιητής Κώστας Θ. Ριζάκης (Λαμία, 1960) εξέδωσε δεκαέξι συλλογές, τη μία συγκεντρωτική (των εξ πρώτων ‒ γ΄ επαν. Κουκκίδα 2020). Διηύθυνε ή και συνδιηύθυνε επτά έως τώρα (σε εννέα εν συνόλω περ.) λογ. περιοδικά. Επίσης, επιμελήθηκε περί τα 200 βιβλία (ιδία ποιητικά), αρκετά αφιερώματα σε έντυπα άλλων, καθώς και τιμητικούς τόμους σε μορφές (Κ.Ε. Τσιρόπουλο, Γ. Πέγκλη, Μ. Μέσκο, Ο. Αλεξάκη, Σ. Σαράκη, Ζ. Σαμαρά, Β.Π. Καραγιάννη, Γ.Χ. Θεοχάρη, Δ. Αγγελή ‒ τα τελευταία 2 υπό έκδοσιν) τής λογοτεχνίας μας. Ενασχολείται δε και συνεχίζει, με τη σύγχρονη γυναικεία γραφή (Ζ. Δαράκη, Λ. Παππά, Μ. Καραγιάννη, Κ. Κούσουλα, Χ. Κουτσουμπέλη, Έ. Λάγκε, Έ. Κορνέτη, Ν. Κεσμέτη, Κ. Ρουκ, Μ. Κουγιουμτζή, Α. Μπακονίκα, Ά. Γρίβα, Δ. Δημητριάδου, Ν. Χαλκιαδάκη). Πρόσεξε πολύ όσους νεώτερους άξιους. Τελευταία του συλλογή (με τον Σταύρο Σταμπόγλη) η, πυξίδα ουρανομήκης, εκδ. Παρέμβαση 2023. Έχουν γραφεί και εκδοθεί πολυάριθμα μελετήματα για το ποιητικό του έργο.

Πρώτη δημοσίευση

Στην εικόνα:
“The poet of St John” (έργο το οποίο αποδόθηκε στον Jan Caussiers).
Πηγή για την εικόνα: Wikimedia Commons.

Βασίλης Δασκαλάκης, "Σημειώσεις ενός αποτυχημένου γιόγκι"

Παλιά κατάρα

                                          Τα ξένα να σ’ αρέσουν!


έι Αχμέτ, Αχμέτ
έλα στην αγκαλιά μου!

στο σύμβολο του Βερολίνου πόζαρε δυο φορές
την πρώτη ξένοιαστος
τη δεύτερη φλεγόμενος
αιθέριος
τα μάτια κάρβουνα γελούσαν
κι η απόγνωση των ναυαγών
μπροστά απ’ τα γραφεία ταξιδιών

το σύμβολο του Βερολίνου είναι η απάθεια
είναι κομμάτια μιας ζωής που περιμένει
είναι που στόματα δεν έχουν ουρανό

παλιά κατάρα ρέει στον Σακουλέβα
ομίχλη που ερημώνει το τοπίο
κάδρο του Αγγελόπουλου σε μουσείο
ένα ταξίδι δίχως γυρισμό

Από την ενότητα

«Κρυφό τετράδιο»

Πορεία


προσπάθησεν διακαώς
να αφιερωθεί ως δόκιμος γιόγκι

μυήθηκε στις τελετουργίες
κακές συνήθειες επεχείρησε με κόπο να αποβάλει
(κρεοφαγίαν, αλκοόλ, κάπνισμα, απληστία
καθώς και άλλα τοξικά για σώμα και ψυχήν)

με συγκίνηση όμοια ινδικήν
ενεδύθη τα λευκά ιμάτια
αποποιήθηκε συναναστροφές
άνευ πνευματικού περιεχομένου

πλην όμως
οικτρά απέτυχεν των ηδονών να διαφύγει
κυρίως
να αποτάξει μετά βδελυγμίας
(ως όφειλε;)
τον της λαγνείας δαίμονα

Από την ενότητα

«Δάσκαλε…»

The fantastic meaning
of the world

                                   του Νίκου Ψαράκη


τα μεγάλα νοήματα
δεν οδηγούν πουθενά
όσο πιο σίγουρα τα βήματα
τόσο ανελέητα
τον χαμό συνοδεύουν

τα παχιά τα λόγια
πρόσκαιρη τροφή
καταστροφή

ασφυκτιώ κενός περιεχομένου
το τραύμα θεραπεύω με απάθεια
κάποιες φορές
με τσάι και συμπάθεια

πάντα επίκαιρη θα είναι η φαντασία
αλαλάζω άφωνος
προς την ελευθερία

Από την ενότητα

«Αψίδα της ήττας»

Από τη συλλογή «Σημειώσεις ενός αποτυχημένου γιόγκι», Εκδόσεις Κουκκίδα, 2024.

Σχέδια εξωφύλλου − εικαστική επιμέλεια: Ηλίας Μάντζος.

Ο Βασίλης Δασκαλάκης γεννήθηκε το 1962 στις Μοίρες Ηρακλείου. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές, Διαδικασία αναβολής (Ενδυμίων, 2011), Προσομοίωση (Ενδυμίων, 2013) και Παράλληλη μνήμη (Εντευκτήριο, 2017). Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά και σε συλλογικούς τόμους. Είναι ιδρυτικό μέλος του Ποιητικού Πυρήνα.

Ευσταθία Δήμου, "Λευκό τοπίο"

Ένας ποιητής κοιτά το ποίημα που, επιτέλους, κατάφερε μετά από μήνες να τελειώσει. Το κοιτά και το καμαρώνει. Αφήνει το βλέμμα του να το διαβάζει ξανά και ξανά και είναι σίγουρος, το νιώθει, πως το καλύτερο είναι έργο της ζωής του. Ξάφνου, εκείνο αρχίζει να του μιλά με λόγια ξένα κι όχι μ’ αυτά που οι λέξεις του δηλώνουν. Του θυμίζει όσα πέταξε δίχως να τα λυπηθεί, όσα εύκολα απέρριψε στο δρόμο, όλες εκείνες τις λέξεις που δεν ταίριαξαν, τους στίχους που δεν βρήκαν τον ρυθμό τους. Του λέει ακόμα πως είναι ένας αδίστακτος, ένας εγκληματίας που πάτησε επί πτωμάτων για να φτάσει στον σκοπό του.
    Κι όσο εκείνο του μιλά, αυτός το ξανασκέφτεται και πιάνει έναν έναν στίχο και τον τεμαχίζει, τις λέξεις τις χωρίζει, αλλάζει πτώσεις, καταλήξεις, αλλάζει το μέτρο, τη σειρά, και δεν αισθάνεται, δε νιώθει πως είναι ολότελα δοσμένος μες στο έγκλημα.

*   *   *

 
 
 
Αύριο κλείνει τριάντα χρόνια πεθαμένος. Είναι στην ακμή του θανάτου του. Σε λίγο μεσήλικας και, μετά, γέρος. Αγωνιά για αυτό που θ’ ακολουθήσει. Ακούει διάφορα να λέγονται για το περίφημο μετά. Εκείνο όμως που περισσότερο τον κάνει να ριγεί και να φοβάται είναι μήπως γυρίσει στην κόλαση της προηγούμενης ζωής του.

*   *   *

Είναι κάτι μικρές χαρές που περνούν σχεδόν απαρατήρητες. Κανένας δεν τις χαίρεται. Κι αυτό βαθιά τους προξενεί λύπη. Λυπούνται οι μικρές χαρές και, έτσι λυπημένες, μεγαλώνουν

*   *   *

Ένας μοναχικός περιηγητής, χαμένος σε λευκό τοπίο, ακολουθεί τα μισοσβησμένα ίχνη κάποιου πάνω σε άγνωστο δρόμο. Δεν πρόκειται για πατημασιές, αλλά για εκείνα τα στίγματα που αφήνουν πέφτοντας οι μαύρες πέτρες της φυγής. Γνωστά και ως λέξεις.

*   *   *

Τριάντα δύο στιγμιοτυπικές διηγήσεις που επιχειρούν να μείνουν στην όψη των πραγμάτων για να ανακαλύψουν εκεί την άλλη, την ανατρεπτική τους αλήθεια. Μέσα σε πλαίσια οικεία και γνωστά, άνθρωποι συναντιούνται με τον εαυτό τους και με τους άλλους για να αντιληφθούν τελικά πόσο εύκολα οι γέφυρες μετατρέπονται σε ρήγματα. Και το αντίστροφο.

(Από την έκδοση)

Ευσταθία Δήμου, «Λευκό τοπίο», Ενύπνιο, 2024.




Η Ευσταθία Δήμου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Κλασσική και Νεοελληνική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου εκπόνησε τη διδακτορική της διατριβή με θέμα τις θεατρικές διασκευές πεζογραφημάτων. Εργάζεται ως φιλόλογος στη Δημόσια Μέση Εκπαίδευση. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές Στη Σπορά των αστεριών (Νέος Αστρολάβος/Ευθύνη, 2011), Σονέτα (Gutenberg, 2016) και Απώλεια Λήθης (Οι Εκδόσεις των Φίλων, 2019), τη συλλογή διηγημάτων Κλέφτες ₊ Αστυνόμοι (Γκοβόστη, 2020), τα μελετήματα Η ποιητική της Άπω Ανατολής (Κουκκίδα, 2022), Κάτι απ’ το χνάρι τους… (Σμίλη, 2022 – από κοινού με την Χρύσα Φάντη), Από τη Σύγκριση στη Σύγκλιση (Η καταγωγική σχέση των Ωδών του Ανδρέα Κάλβου με τον Επιτάφιο Λόγο του Περικλή, Κουκκίδα, 2023), Η αφή της γραφής (Σύγχρονες προσεγγίσεις στην παλαιότερη λογοτεχνία, Εκάτη, 2023), καθώς και τη σχολιασμένη μετάφραση του Σημωνίδη του Αμοργίνου (Ίαμβος κατά γυναικών και άλλα ποιήματα, ΑΩ Εκδόσεις, 2023) και του Αρχίλοχου (Ο ποιητής του δόρατος και της αιχμής, Νίκας, 2023). Άρθρα, κριτικές, διηγήματα και ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά. Το 2011 ήταν υποψήφια για το βραβείο καλύτερου νέου ποιητή στο 32ο Πανελλήνιο Συμπόσιο Ποίησης. Από το 2021 είναι σύμβουλος έκδοσης του περιοδικού Καρυοθραύστις, υπεύθυνη ύλης στο περιοδικό Σταφυλή ενώ, από το 2023, συνδιευθύνει το περιοδικό Οδοντωτός και συμμετέχει στη συντακτική ομάδα του περιοδικού Μουσών.