Βασίλης Δασκαλάκης, "Πέντε μικροκείμενα"

1

ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΤΟΠΙΟ

Μέσα από το υπέροχο cabrio καθώς ο δρόμος αγκομαχούσε, μια διάχυση φωτός: είδα τη βαρβαρότητα, χιλιόμετρα μπηγμένοι στύλοι – απ’ τον τηλέγραφο ακόμα – κι αναρωτήθηκα μα πώς να ανθίσουν τόσα δέντρα με το κεφάλι μεσ’ το χώμα;

2

CAFE DE LA PAIX

Τόσα χρόνια πολέμου κι οι στρατιώτες αγκαλιά, θύτες και θύματα. Με μια μπαγκέτα στροβιλίζονται αιθέρια. Στα καθ’ ημάς, καπναποθήκες στου Περαία τ’ ανηφόρι κλαίει ο μπαγλαμάς κι ο πόνος ξεπουλάει την πραμάτειά του.

3

ΚΑΤΩ ΧΩΡΕΣ

Άνω κάτω, παρακάτω δεν έχει. Το να σωθείς από βέβαιο πνιγμό πάει να πει πως δεν υπήρξες. Όσο υποχωρούν τα ικριώματα και οι τουλίπες θα μαραίνονται στις αχανείς θερμοκοιτίδες, ω! Βεατρίκη το αγγελικό χαμόγελό σου για μια φορά ακόμη θα με σώσει.

4

ΠΡΟΣΟΥΤΟ

Βαθύτατα κόκκινα χείλη εφίλησα, και γέμισα με αίμα, το αίμα εξεράθηκε και έβαψε την πλάση. Έτσι όσες επεξεργασίες κι αν υποστεί το γουρούνι, μια βεβαιότητα υπάρχει, θα παραμείνει γουρούνι.

5

ΑΝΑΝΗΨΗ

Ανάληψη, κατάπληξη, απόληξη αρτηρίας. Ένα σημείο παραλυσίας ένα πλοκάμι αναλγησίας, ένα παράπηγμα εκστρατείας. Μόνιμη διάθεση αδιαθεσίας σε ένα φθαρμένο καναπέ μιας ουτοπίας.

Το κείμενο «ΚΑΤΩ ΧΩΡΕΣ» δημοσιεύτηκε στο ηλεκτρονικό περιοδικό bibliotheque

URIAH HEEP - The Wizard