Μίλτος Σαχτούρης, "Έκτοτε"

ΑΛΟΓΑ ΠΕΡΗΦΑΝΑ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ

Άλογα περήφανα

οι επιθυμίες μου

γονάτισαν κάθισαν χάμω

η πόλη όλη βάφτηκε στο σκοτάδι

μόνο τρεις άνθρωποι περπάτησαν

ο ένας πήγε να βρει το Θεό

ο άλλος πήγε να βρει το Διάβολο

κι ο τρίτος πήγε να βρει το Κενό.

ΣΑΝ ΠΕΤΡΑ

Η Άνοιξη είναι για τους ευτυχισμένους

τότε έλεγες

τώρα έγινες σκληρή

σαν πέτρα.

Ο ΧΕΜΙΝΓΟΥΕΙ

                          στον Βασίλη Συρμόπουλο

Αυτή την Τίγρη

αυτό το τέρας

την ψυχή μου

(έλεγε συχνά ο Χεμινγουέι)

θα την σκοτώσω.

ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΚΙΤΡΙΝΑ

                                         στη Μάγδα

Περιστέρια εξόριστα

βάψαν κόκκινη τη στέγη

                                     του σπιτιού

Εξόντωση του Κύκλωπα μέσα

που χρόνια λίμαζε στο σπίτι

Στα παρτέρια έξω μπροστά στην

                                                πόρτα

φύτρωναν κίτρινα λουλούδια.

ΞΥΜΦΟΡΑ

                                Είν’ οι προσπάθειές μας

                                των συφοριασμένων·

                                είν’ οι προσπάθειές μας,

                                σαν των Τρώων.

                                              Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗΣ

Με μάγια αλλά

και με Θεό μαζί

ψάχνω

την άδική μου μοίρα

Πόσα σίδερα

και σιδεριές

πόσες κατάρες

και πόσες σφήνες

πόσες αράχνες και καρφιά

πόσες πλεκτάνες

έως τώρα

μου έχουν στήσει

την άδική μου μοίρα

τώρα ψάχνω

Πόση ακόμα μου μέλλεται

συμφορά.

Από τη συλλογή «Έκτοτε» (1996).

Πηγή: η συγκεντρωτική έκδοση «Μίλτος Σαχτούρης - Ποιήματα (1945-1998)»,
εκδ. Κέδρος, 2014.

Πηγή για την εικόνα:

http://www.ert.gr/arxeio-afierwmata/miltos-sachtoyris-29-martioy-2005/

Tomas Tranströmer, "Τρία ποιήματα", (μετάφραση: Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη)

ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΚΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ

Ένα δέντρο περιφέρεται στη βροχή,

μας προσπερνά βιαστικά μέσα στη γκρίζα νεροποντή.

Έχει κάτι να διεκπεραιώσει. Φέρνει ζωή από τη βροχή

όπως το κοτσύφι στο περβόλι.

Όταν κοπάζει η βροχή το δέντρο σταματά.

Αχνοφαίνεται ευθυτενές, γαλήνιο στις ξάστερες νύχτες

περιμένοντας όπως κι εμείς τη στιγμή

που οι νιφάδες ανθίζουν στο διάστημα.

Από τη συλλογή «Ο ημιτελής ουρανός» (1962).

TRÄDET OCH SKYN

Det går ett träd omkring i regnet,

skyndar förbi oss i det skvalande grå.

Det har ett ärende. Det hämtar liv ur regnet

som en koltrast i en fruktträdgård.

Då regnet upphör stannar trädet.

Det skymtar rakt, stilla i klara nätter

i väntan liksom vi på ögonblicket

då snöflingorna slår ut i rymden.

“Den halvfärdiga himlen” (1962).

Ο ΗΜΙΤΕΛΗΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Η δυσθυμία διακόπτει τη δράση της.

Η αγωνία διακόπτει τη δράση της.

Ο γύπας διακόπτει την πτήση του.

Το φως διαχέεται με ζήλο μπροστά,

ακόμη και τα φαντάσματα πίνουν μια γουλιά.

Κι οι ζωγραφιές μας εμφανίζονται στο φως της μέρας, 

κόκκινα ζώα των ατελιέ μας απ’ την εποχή των παγετώνων.

Όλα αρχίζουν να φανερώνονται τριγύρω.

Οδεύουμε στον ήλιο εκατοντάδες.

Μια μισάνοιχτη πόρτα κάθε άνθρωπος

που οδηγεί σ’ ένα χώρο για όλους.

Το απέραντο έδαφος από κάτω μας.

Το νερό λάμπει ανάμεσα στα δέντρα.

Η λίμνη ένα παράθυρο προς τη γη.

Από τη συλλογή «Ο ημιτελής ουρανός» (1962).

DEN HALVFÄRDIGA HIMLEN

Modlösheten avbryter sitt lopp.

Ångesten avbryter sitt lopp.

Gamen avbryter sin flykt.

Det ivriga ljuset rinner fram,

även spökena tar sig en klunk.

Och våra målningar kommer i dagen,

våra istidsateljeers röda djur.

Allting börjar se sig omkring.

Vi går i solen hundratals.

Var människa en halvöppen dörr

som leder till ett rum för alla.

Den oändliga marken under oss.

Vattnet lyser mellan träden.

Insjön är ett fönster mot jorden.

“Den halvfärdiga himlen” (1962).

ΤΟ ΑΗΔΟΝΙ ΣΤΗ ΜΠΑΝΤΕΛΟΥΝΤΑ

Στα βαθυπράσινα μεσάνυχτα στο βορινό σύνορο του αηδονιού. Βαριά

φύλλα αιωρούνται σε έκσταση, κουφά χυμούν τ’ αυτοκίνητα προς

τη γραμμή από νέον. Η φωνή του αηδονιού δεν ενδίδει, είναι το

ίδιο διαπεραστική όπως το λάλημα του πετεινού, όμορφη ωστόσο

χωρίς ματαιδοξία. Ήμουν στη φυλακή και μ’ επισκέφτηκε. Ήμουν

άρρωστος και μ’ επισκέφτηκε. Τότε δεν το είχα προσέξει, αλλά τώρα.

Ο χρόνος χύνεται κάτω απ’ τον ήλιο και το φεγγάρι και μέσα σε

όλα τα τικ τακ τικ τακ τακτικά ρολόγια. Όμως εδώ ακριβώς δεν

υπάρχει χρόνος. Μόνο η φωνή του αηδονιού, αυτές οι ακατέργαστες

αντηχήσεις που ακονίζουν το φωτεινό δρεπάνι του νυχτερινού

ουρανού.

Από τη συλλογή, «Για ζωντανούς και νεκρούς» (1989).

NÄKTERGALEN I BADELUNDA

I den gröna midnatten vid näktergalens nordgräns. Tunga löv

hänger i trance, de döva bilarna rusar mot neonlinjen. Näkter-

galens röst stiger inte åt sidan, den är lika genomträngande

som en tupps galande, men skön och utan fåfänga. Jag var i

fängelse och den besökte mig. Jag var sjuk och den besökte

mig. Jag märkte den inte då, men nu. Tiden strömmar ned

från solen och månen och in i alla tick tack tick tacksamma

klockor. Men just här finns ingen tid. Bara näktergalens röst,

de råa klingande tonerna som slipar natthimlens ljusa lie.

“För levande och döda” (1989).

Από το βιβλίο: «Δέρμα από πεταλούδες» (Επιλογές σουηδικής ποίησης).

“Hud av fjärilar” (Ett urval av svenk lyrik)

Μετάφραση: Δέσποινα Καϊτατζή - Χουλιούμη

Översättning; Despoina Kaitatzi-Choulioumi

Εκδόσεις Intellectum, 2018.



ΤΟΥΜΑΣ ΤΡΑΝΣΤΡΕΜΕΡ (1931-2015).

Ο Τούμας Γέστα Τρανστρέμερ, Σουηδός ποιητής και μεταφραστής γεννήθηκε στη Στοκχόλμη στις 15.4.1931 και πέθανε στις 26.3.2015. Ήταν ψυχολόγος και εργάστηκε σε διάφορα ιδρύματα. Ήταν λάτρης της ποίησης και της μουσικής. Το 2011 η Σουηδική Ακαδημία του απένειμε το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Το έργο του Τούμας Τρανστρέμερ είναι γνωστό σε όλο τον κόσμο και έχει μεταφραστεί σε εξήντα γλώσσες. Το συνολικό ποιητικό του έργο εκδόθηκε στα ελληνικά από τις εκδόσεις Printa, το 2004 σε μετάφραση του Βασίλη Παπαγεωργίου. «Το έργο του χαρακτηρίζεται από την αγάπη του για τη σκανδιναβική φύση και διαπνέεται από πνευματικότητα. Χαρακτηρίζεται από ευαισθησία και λυρισμό, από μια καλά μελετημένη και αρμονική φόρμα επίσης δε από μια θρησκευτική πνευματικότητα. Είναι πιστός στην παράδοση και συγχρόνως αποτελεί μέρος των νεωτεριστικών ρευμάτων... Ο Τούμας Τρανστρέμερ είναι ένας καλλιτέχνης του οποίου το λυρικό έργο μπορεί να περιγραφεί με τους ίδιους σχεδόν όρους που χρησιμοποίησε ο ίδιος για να περιγράψει το μουσικό έργο του Εντόαρ Γκρίεγκ». (Μαγκνταλένα Σιλκ). Το ποιητικό έργο του αποτελείται από τις ακόλουθες ποιητικές συλλογές: 17 ποιήματα, (1954), Μυστικά καθ’ οδόν, (1958), Ο ημιτελής ουρανός, (1962), Ήχοι και ίχνη, (1966), Βλέποντας στο σκοτάδι, (1970), Μονοπάτια, (1973), Θάλασσες της Βαλτικής, (1974), Το φράγμα αλήθειας, (1978), Η έρημη πλατεία, (1983), Για ζωντανούς και νεκρούς, (1989), Η πένθιμη γόνδολα, (1996), Φυλακή, (2001), Το μεγάλο αίνιγμα, (2004). Τα επτά ποιήματά του που περιέχονται στο παρόν βιβλίο είναι από τις ποιητικές συλλογές: Ο ημιτελής ουρανός, Η έρημη πλατεία, Για ζωντανούς και νεκρούς & Η πένθιμη γόνδολα.

Στην πρώτη εικόνα: Tomas Tranströmer by Lo Snöfall

Πηγή για την εικόνα: https://chromatachromata.com/

Σωτήρης Σαράκης, "Σημαντικές λεπτομέρειες"

Η ΕΞΙΣΩΣΗ

Μάταιος κόπος στον αιώνα, το γνωρίζει

μα ως γνήσιος ποιητής ομολογεί

πολύ θα το ’θελε να ’χε κι αυτός

ξοδέψει τη ζωή του κυνηγώντας

εκείνη την τρελή εξίσωση

που βγάζει απ’ το τίποτε στο κάτι.

ΣΤΟ ΑΛΛΟ ΑΚΡΟ

Λόγια που ακούς σε κάθε βήμα, αυτό

δεν είναι τίποτε, κανείς

στον κόσμο δεν αξίζει

ν’ ασχολείται, λόγια

απερίσκεπτα αφού

όπως διδάσκει η πείρα

το τίποτε για τίποτε δεν το ’χει να εκραγεί

σκάει το τίποτε και τότε

να δεις Κόσμος, τότε

να δεις Δημιουργία και Σύμπαν

–μπορεί και Σύμπαντα, ποιος ξέρει–

όταν το τίποτε περνάει

στο άλλο άκρο, γίνεται τα πάντα

γίνεται εσύ κι εγώ, κανείς

στον κόσμο δε θυμάται

πως ήταν μια φορά κι έναν καιρό το τίποτε.

ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ

Πολύ μου αρέσει εδώ να χάνομαι

σ’ αυτά τα γνώριμα στενά

πολύ μου αρέσει να καμώνομαι

πως χάθηκα σ’ ετούτα τα στενά, σχεδόν

να το πιστεύω

πως δε θα ξαναβγώ

σε δρόμο σίγουρο, σε γνώριμη

πλατεία· έτσι ακριβώς

όπως χανόμουν

μισόν αιώνα πριν, παιδί

απ’ την επαρχία, καινούργιος

στην πρωτεύουσα, εδώ

στους μυστηριώδεις

περί το κέντρο λαβυρίνθους της

έτσι μου αρέσει εδώ να χάνομαι

καθώς μισόν αιώνα επιμένω

σταθερά να φθείρω

στην πόλη αυτή τις σόλες μου

και την ψυχή μου

να χάνομαι, να ελπίζω απεγνωσμένα

πως έτσι εδώ θα μείνω, αιωνίως

να περιφέρομαι

φάντασμα νεαρού επαρχιώτη

της δεκαετίας του εξήντα

που έχασε οριστικά το δρόμο του.

ΤΑ ΠΛΑΤΑΝΙΑ

Είκοσι πέντε χρόνια εδώ

από καιρού εις καιρόν καθηλωμένος

αιχμάλωτος της ομορφιάς του τόπου

βλέπω Σταγιάτες, Μακρυνίτσα, Ανακασιά,

        την άκρη

απ’ την ουρά της Πορταριάς, λιγάκι

Παγασητικό και προπαντός

αυτά τα ένδοξα πλατάνια, πώς αλλιώς

να τα ονομάσω έτσι πυκνά κι αμέτρητα

έτσι μέγιστα, σαλεύουν

τα κλαδιά τους ρυθμικά, βουίζουν όταν

παλεύει ο άνεμος ν’ ανοίξει δρόμο

ανάμεσά τους

στεγάζουν πλήθος αηδονιών, ψηλώνουν

χρόνο το χρόνο, κάποτε

θα φτάσουν ως τον ουρανό

να μου το θυμηθείτε, ακούραστες

οι ρίζες τους τραβάνε τα νερά

του απόκοσμου Κραυσίδωνα, εδώ

είκοσι πέντε χρόνια τώρα

συνάντησα τη Μήδεια, τον Δημήτριο

Πολιορκητή και πλήθος άλλους

και τι μπορεί, και πώς μπορεί

ένας φτωχός γραφιάς να ευχαριστήσει

τα γενναιόδωρα πλατάνια του παρά

γράφοντας ένα αυθόρμητο

δοξαστικό, μια εκ βαθέων εξομολόγηση

στον άνεμο, στον ουρανό, στο Άγνωστο.

                                    Άγιος Ονούφριος, 2016

ΕΝ ΒΥΘΩι …

Κάπου μακριά βρισκόμουν, έφτανε

αβέβαιη η φωνή, σταλμένη

από κεραίες και δορυφόρους, μόλις

που ακουγόταν, όλο

αγωνία ρωτούσε, κάπου

με περιμέναν κι είχα

αργήσει, πόσος

καιρός να ’χε περάσει

πώς είχα ξεχαστεί σ’ αυτές

τις ερημιές, για πού

είχα ξεκινήσει, κάτι

μου θύμιζε η φωνή κι έπρεπε

να βιαστώ, με περιμέναν, κι έπρεπε

να βγω επειγόντως απ’ αυτό

το μισοσκόταδο, να βγω

απ’ αυτό το βύθισμα, να τρέξω

μα εδώ τα δύσκολα

πώς λύνεται η αντίφαση, κάτι έπρεπε

ν’ αλλάξει εδώ, κρυμμένος

δρόμος να βρεθεί γιατί κανείς

κανείς που βγήκε απ’ τ’ όνειρο, ποτέ

δεν έφτασε κανείς και πουθενά.

Από τη συλλογή «Σημαντικές λεπτομέρειες», εκδ. Κουκκίδα, 2018.

Λίνα Βαταντζή, "Πέντε ποιήματα"

Υφή Ήλιου

Οι ξεχασμένοι περίπατοι

έχασαν την ροή της κίνησης,

σαν φαντάσματα των κήπων

φωλιάζουν στα παρτέρια.

Όταν η θλίψη ξεφεύγει

από τα μάτια πέφτει σαν βροχή

τόσο λυπημένη, τόσο δροσερή,

σαν ουράνιο τόξο αιωρείται

πάνω στα θρυμματισμένα πέταλα.

Συντριβή

Θυμάσαι;

Άραγε τα αγκάθια της μνήμης

σε ματώνουν;

Οι διαδρομές της ιστορίας

καυτά ρυάκια

διαβρώνουν τη ζωή.

Ίσως οι ήλιοι,

αλλότριοι καθημερινοί

δικαστές,

τη νέμεση επικαλούνται.

Την Αδράστεια μην αποζητάς -

Η νύμφη δεν εξηγεί

μόνο αναμένει

στα δάση της ημέρας

να ηχήσει μελωδικά

μια λέξη-

Συγχώρεση.

Νύχτα Αντιθέσεων

Συνάντησα τη νύχτα των σκέψεων

Οι ερωτήσεις των ματιών

Αστραποβόλα αστέρια -

Περπάτησα στα μονοπάτια της λύπης

Οι απαντήσεις της καρδιάς

Πίκρα στα χείλη -

Άκουσα στο τραγούδι του κόσμου

Τα εναλλασσόμενα συναισθήματα

Αειθαλή δέντρα -

Συνάντησα τη νύχτα των σκέψεων

Στην ακαταλληλότητα του χρόνου.

Φτερά

Στα ύψη προσπαθώ να πετώ

μα τσακισμένα φτερά έχω -

φοβάμαι.

Υπάρχουν σύννεφα βροχής

οι φτερούγες υγρές στον αέρα -

δεν κινούμαι.

Ακτίνες μάχονται την πυκνή καταχνιά

ασάλευτος μένει ο ουρανός -

πουλιά δεν τον σχίζουν.

Ακύμαντος παλεύει ο χρόνος

δίχως πτήσεις και ανατολές -

συναντώ μόνο δύσεις.

Πληγωμένο πουλί με σπασμένα φτερά

χωρίς ελπίδα να πετάξω

παραμένω στην άγονη γη -

σιωπηλή.

Χωρίς Κουράγιο

Το μολύβι να πιάσω

δεν έχω κουράγιο,

λέξεις να γράψω

συναισθήματα.

Αδύναμα χτυπά η καρδιά

στα δάση του μυαλού

τα βρύα κάλυψαν το μέλλον.

Ένας σκίουρος κοροϊδευτικά

ροκανίζει τη σκέψη

στα ριζά των οξιών

μανιτάρια γελούν-

Μην τα μαζέψεις

δηλητήριο χαρίζουν.

Άκου! Τα βήματα στα φύλλα

Ερινύες είναι

οι δρόμοι που δεν πέρασες

φιδωτά σε αγκαλιάζουν.

Δεν έχει φως αυτό το δάσος

πυκνά λογχοειδή φυλλώματα

αντιστρέφουν την πορεία

του ήλιου.

Κυκλάμινα ξεπροβάλλουν

στα ξερά πλατανόφυλλα-

Τα πέταξε το δέντρο

στο έδαφος σαπίζουν-

Βαλτώνει η ελπίδα.

Η άνοιξη αργεί,

Αν έρθει.

Χωρίς κουράγιο

την έκφραση μου

απλώνω ανερμήνευτη.

Μόνο εσύ-

Εσύ που χάραξες τα χέρια σου

με μοναξιά

ερμηνεύεις το τραγούδι των πουλιών.

Αντηχεί στα μάτια σου

φυλακισμένη φωνή.

Μια μυλόπετρα λιώνει

τα φωνήεντα

τα σύμφωνα δεν υπακούνε-

Συριγμοί ανάσας ο αντίλαλος

καλύπτει την ασάφεια.

Είναι βαρύς ο χρόνος

κάθεται στα γυμνά δάκτυλα

και αναμένει

το θάρρος της λήθης

ναρκωμένες αναμνήσεις

βυθίζονται σε έλος.

Χωρίς κουράγιο

Χωρίς λέξεις

Μόνο σκιές

Οι δύο σκιές μας.

Τα ποιήματα της Λίνας Βαταντζή δημοσιεύονται για πρώτη φορά.

Στην εικόνα: Pieter Brueghel the Elder, “Landscape with the Fall of Icarus”.
Πηγή για την εικόνα:

https://en.wikipedia.org/wiki/Landscape_with_the_Fall_of_Icarus

Ποιητικός Πυρήνας - Ένα ταξίδι στην ποίηση - Ιστορικό, δραστηριότητες, μέλη

Ιστορικό και δραστηριότητες

Ο Ποιητικός Πυρήνας είναι μια παρέα φίλων που ασχολείται με την Ποιητική Τέχνη. Την ιδέα δημιουργίας του, δηλαδή το να διαμορφωθεί ένας πυρήνας όπου τα μέλη του θα καταθέτουν προτάσεις και γνώμες που θα βοηθήσουν στο να σημειωθεί βελτίωση στην γραφή τους και γενικά στην έκφρασή τους, είχαν στις 8 Αυγούστου 2011, οι Βασίλης Δασκαλάκης (ο οποίος είχε και την ιδέα του ονόματος), και Δημήτρης Γ. Παπαστεργίου.

Την Άνοιξη του 2012 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ενδυμίων, το βιβλίο «Ποιητικός Πυρήνας - Ανθολογία».

Στα δώδεκα χρόνια από την σύστασή του (2011-2023), τα μέλη του, εκτός από τις εκδόσεις των έργων τους, έχουν δραστηριοποιηθεί σε πολλές λογοτεχνικές εκδηλώσεις, όπως βιβλιοπαρουσιάσεις, ποιητικά και θεατρικά αναλόγια, διαδραστικά δρώμενα κ.ά.

Τα έξοδα για όλες τις λογοτεχνικές δραστηριότητες του Ποιητικού Πυρήνα, καλύπτουν αποκλειστικά και μόνον τα μέλη του.

Στο διαδίκτυο, υπάρχει το ομώνυμο ιστολόγιο (https://ppirinas.blogspot.com/), το οποίο είναι ένα διαρκές ανθολόγιο ποίησης, καθώς και η ομώνυμη σελίδα στο facebook.

Το σήμα κατατεθέν του Ποιητικού Πυρήνα είναι έργο του Παύλου Παρασκευαΐδη.

Σήμερα, τα μέλη της συντροφιάς του Ποιητικού Πυρήνα είναι οι:

Βασίλης Δασκαλάκης, Δημήτρης Καπετανάκης, Δημήτρης Ιορδ. Καρασάββας, Σούλης Λιάκος, Δημήτρης Γ. Παπαστεργίου, Παύλος Παρασκευαΐδης & Ιγνάτης Χουβαρδάς.

Τα μέλη του Ποιητικού Πυρήνα

Ο Βασίλης Δασκαλάκης γεννήθηκε το 1962 στις Μοίρες Ηρακλείου. Από το 1993 ζει στην Βέροια. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: «Διαδικασία αναβολής» (εκδ. Ενδυμίων, 2011), «Προσομοίωση» (εκδ. Ενδυμίων, 2013), «Παράλληλη μνήμη» (Εκδόσεις Εντευκτηρίου, 2017), και συμμετέχει στο συλλογικό έργο «Ποιητικός Πυρήνας - Ανθολογία» (Ενδυμίων, 2012).

Ο Δημήτρης Καπετανάκης γεννήθηκε το 1978. Μεγάλωσε και ζει στη Βέροια. Σπούδασε Συντηρητής Αρχαιοτήτων και Έργων Τέχνης. Είναι απόφοιτος του Τμήματος «Σπουδές στον Ελληνικό Πολιτισμό» του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου (ΕΑΠ). Ποιήματα και διηγήματά του δημοσιεύτηκαν σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά, έντυπα και ηλεκτρονικά, μεταξύ των οποίων ο «Μανδραγόρας», «mandragoras-magazine.gr», «Πόρφυρας», «Ποιείν», «Ποιητικός Πυρήνας», «dreaming-in-the-mist.blogspot.gr», «selidestexnis.blogspot.gr», «Φρέαρ», «Θράκα», «fractalart.gr», κ.ά.

Ο Δημήτριος Ιορδ. Καρασάββας γεννήθηκε στη Βέροια το 1956. Ήταν δημοσιογράφος, ποιητής και συγγραφέας. Υπήρξε εκδότης-διευθυντής της δεκαπενθήμερης αστικής εφημερίδας της Βέροιας «Οι Καιροί» (1993-2012). Ήταν απόφοιτος του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου της Σχολής «Σπουδές στον Ελληνικό Πολιτισμό». Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές: «Νύχτες στη Βενετία» («τα τραμάκια», 1997), «Ναυτικόν Φυλλάδιον» («τα τραμάκια», 1998), «Σπονδές» («Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου», 2001), «Τα φεγγάρια του Αυγούστου» («Η ΣΥΝ(+)είδηση», 2006) και «Βιογραφία» («Ενδυμίων», 2014).
Ο Δημήτρης Ιορδ. Καρασάββας, έφυγε από τη ζωή την 1η Φεβρουαρίου 2022. 

Ο Σούλης Λιάκος είναι τραγουδοποιός από τη Βέροια και ασκεί το επάγγελμα του φαρμακοποιού. Σπούδασε κλασσική κιθάρα και ανώτερα θεωρητικά. Έγραψε μουσική για διάφορες θεατρικές σκηνές και έχει εκδώσει τέσσερις προσωπικούς δίσκους: «Την Μπέρτα Μου Ανεμίζω», «Το Μέσα Μου Βουνό» και το βιβλίο-CD «Με Δυο Πούπουλα Στην Πλάτη». Το 2015 κυκλοφόρησε το CD «Ευτυχομανία». Τα τραγούδια των δίσκων, εκτός από τον συνθέτη, ερμηνεύουν οι: Νίκος Ζιώγαλας, Μαρία Φωτίου, Δημήτρης Ζερβουδάκης, Γλυκερία, Βασίλης Λέκκας κ.ά.

Έχει δημοσιεύσει την ποιητική συλλογή «Λογαριασμός όψεως» (εκδ. Καλντερίμι, 2014) και συμμετέχει στο συλλογικό έργο «Ποιητικός Πυρήνας - Ανθολογία» (Ενδυμίων, 2012).

Ο Δημήτρης Γ. Παπαστεργίου γεννήθηκε το 1968 στη Βέροια όπου και ζει. Έχει δημοσιεύσει τις ποιητικές συλλογές, «Η τράπουλα του καλοκαιριού» (Ars Poetica, 2012), «Furor Scribendi» (Ars Poetica, 2013), «Ο άστεγος της οδού Χαμογέλων» (Σαιξπηρικόν, 2015), «Έλαβον» (Σαιξπηρικόν, 2017), «Τα μεροκάματα ενός έρωτα» (Εντευκτήριο, 2019), «Της μιας ανάσας ποιήματα» (Κουκκίδα, 2021), «Όλα στο μαύρο» (Ρώμη 2022), «Οκτώηχος Της Αχανούς» (Ρώμη 2023) και «Κάτοψη» (Ρώμη 2023), ενώ ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και ανθολογίες.

Ο Παύλος Παρασκευαΐδης είναι οικονομολόγος - εκπαιδευτικός στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και διδάσκει με απόσπαση στο Μουσικό Σχολείο Σερρών. Έχει εκδώσει τρία λογοτεχνικά βιβλία: «Ερωτικοί μονόλογοι» (Δρόμων, 2010), «Μουσείο κέρινων ποιημάτων» (Ενδυμίων, 2014) και «Πινακοθήκη ψευδαισθήσεων» (Ενύπνιο, 2020), ενώ συμμετέχει στο συλλογικό έργο «Ποιητικός Πυρήνας - Ανθολογία» (Ενδυμίων, 2012).

Ο Ιγνάτης Χουβαρδάς γεννήθηκε το 1965 στη Βέροια. Σπούδασε νεοελληνική φιλολογία στο Α.Π.Θ. και εργάζεται στη μέση εκπαίδευση. Βιβλία του:

Ποίηση: «Ροζ σκηνικά», (Βαλεντίνη, 1987), «Τα ποιήματα μιας αρσενικής πόρνης» (Βαλεντίνη, 1988), «Η αγρότισσα και άλλα ποιήματα» (Βαλεντίνη, 1992), «Η καρδιά των δρόμων» (Μπιλιέτο, 1995), «Η αναζήτηση της ομορφιάς» (τα τραμάκια, 1998), «Θερινό τετράδιο» (Οδός Πανός, 2010), «Το φόρεμα που αλλάζει» (Οδός Πανός, 2015).
Συμμετοχή σε συλλογικό έργο: «Ποιητικός Πυρήνας - Ανθολογία» (Ενδυμίων, 2012).

Πεζογραφία: «Η δουλειά μου ως γυμνό μοντέλο» (α΄ εκδ. Βαλεντίνη, 1988, β΄ εκδ. Οδός Πανός, 1999), «Να βάλεις την ομορφιά σπίτι σου, να ησυχάσεις» (Βαλεντίνη, 1990), «Τα φώτα της Λεμονιάς» (Βαλεντίνη 1993), «Υπόκλιση στον πειρασμό» (Οδός Πανός 2014), «Αγώνες ξιφομαχίας με ένα αγοροκόριτσο» (Οδός Πανός, 2017), «Καλοκαιρινός χάρτης της πόλης» (Οδός Πανός, 2018), «Αυτά που δεν πρέπει να ομολογήσεις» (Νησίδες, 2020), «Περιμένοντας τη Λόλα» (Νησίδες, 2023).

Δοκίμιο: «Στο ημίφως (Κείμενα αισθητικής, κριτικής, εξομολόγησης)» (Μπιλιέτο, 2020).

Σημείωση: Τα χρωματισμένα σημεία του κειμένου καθώς και οι φωτογραφίες που ακολουθούν παραπέμπουν σε συνδέσμους με επιπλέον πληροφορίες.

«Ποιητικός Πυρήνας - Ανθολογία», εκδ. Ενδυμίων, 2012.

21-3-2012. Βέροια, café McOza. Εκδήλωση για την

Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης και την Παγκόσμια Ημέρα Γαλλοφωνίας 

σε συνεργασία με την Ένωση Καθηγητών Γαλλικής Γλώσσας Ν. Ημαθίας.

(Πατώντας στην εικόνα, στον ίδιο σύνδεσμο, μπορείτε επίσης να δείτε φωτογραφίες 

και από την πρώτη δημόσια παρουσίαση του Ποιητικού Πυρήνα

στις 21-1-2012, στον ίδιο χώρο).

(Φωτογραφίες: Αντώνης Μομπαϊτζής)

21-3-2013, Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Βέροια.
Η εκδήλωση στην «Ονειρογραφία».

(Φωτογραφίες για το Arive: Πωλίνα Ταϊγανίδου, Τάσος Θώμογλου)

25-1-2014. Βέροια.
Παρουσίαση του 1ου τεύχους
του λογοτεχνικού περιοδικού "Θράκα"
στο café McOza.

27-10-2014. Από την παρουσίαση του βιβλίου του Ιγνάτη Χουβαρδά,

«Υπόκλιση στον πειρασμό»,

στην Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Βέροιας.

(Φωτογραφία: Γιώργος Χ. Κασαπίδης)

20-5-2015. Θεσσαλονίκη, Ίδρυμα Πολιτισμού "Υδρία"
Project «Δρόμοι του Ποιητικού Πυρήνα».

14-2-2016. Βέροια, Gallery Papatzikou.

«Ερωτικό ραντεβού»

(Φωτογραφία: Δήμητρα Σμυρνή)

20-3-2016. Βέροια, Elia-Sala
Project «Άνοιξη».

(Φωτογραφία: Γωγώ Αναστασιάδου)

 20-3-2016. Βέροια, Elia-Sala. Λίγο μετά το Project «Άνοιξη».

(Φωτογραφία: Γωγώ Αναστασιάδου)

  10-7-2016. CROWD - OMNIBUS Reading Tour,
Βέροια, «Παράλληλοι Κόσμοι».

(Φωτογραφία: Γωγώ Αναστασιάδου)

 10-7-2016. CROWD - OMNIBUS Reading Tour,
Βέροια, «Παράλληλοι Κόσμοι».

(Φωτογραφία: Γωγώ Αναστασιάδου)

16-9-2016, Βέροια, Cafe McOza,
«Όταν η τέχνη του λόγου συναντά την τέχνη της ζωγραφικής…»

Ένα θεατρικό αναλόγιο.
(Φωτογραφία: Γωγώ Αναστασιάδου)

9-11-2016. Από την παρουσίαση του βιβλίου

«Η πόλη των αθώων», της Κατερίνας Καριζώνη,

στην Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Βέροιας.

(Φωτογραφία: Δήμητρα Σμυρνή)

16-1-2017. Από την παρουσίαση του βιβλίου

«Το κρυφό ημερολόγιο του Χίτλερ», του Χάρη Βλαβιανού,

στην Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Βέροιας.

(Φωτογραφία: Δήμητρα Σμυρνή)

22-2-2019, Θεσσαλονίκη. Το Ίδρυμα Πολιτισμού "Υδρία"
παρουσιάζει τη συντροφιά του Ποιητικού Πυρήνα.
(Φωτογραφία: Μάιρα Παλτίδου)

15-5-2019, Βέροια. Από την παρουσίαση της ποιητικής συλλογής
«Ζυγός ψυχοστασίας» της Μαρίας Πατακιά, στο Εκκοκκιστήριο Ιδεών.
(Φωτογραφία: Ποιητικός Πυρήνας).

15-6-2022, Βέροια. Από την παρουσίαση της ποιητικής συλλογής
«Όλα στο μαύρο» του Δημήτρη Γ. Παπαστεργίου, στο καφέ Εκτός Χάρτη.
(Φωτογραφία: Δήμητρα Σμυρνή).

10-9-2022. Ποιητικό Αναλόγιο στη Βέροια.

Σε συνεργασία με τη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Βέροιας

και την γκαλερί Παπατζίκου στο καφέ Εκτός Χάρτη.

19-3-2023, Βέροια, στο καφέ Εκτός Χάρτη. Γιορτάζοντας

την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης και την Ημέρα Γαλλοφωνίας

με την Ένωση Καθηγητών Γαλλικής Ημαθίας

και τη λέσχη ανάγνωσης «Ακυβέρνητος Βιβλιόπλους».

(Φωτογραφίες: Δήμητρα Σμυρνή).

27-3-2023, Βέροια, στο καφέ Εκτός Χάρτη.
Παρουσίαση της ποιητικής σύνθεσης

"Αλιρρόη", του Γιώργου Δελιόπουλου.

(Φωτογραφία: Δήμητρα Σμυρνή).

Ευχαριστούμε θερμά όλους εσάς που μας διαβάζετε και μας στηρίζετε.
Η παρούσα ανάρτηση θα ενημερώνεται και θα εμπλουτίζεται συνεχώς.