Άγγελος Σιλέσιος, "Χερουβικός οδοιπόρος"

Τέταρτο βιβλίο

27

Τί κάνουν οι μακάριοι, αν μπορεί κάποιος να πεί:

Ατενίζουν την αιώνια ωραιότητα δίχως διακοπή.

42

Τη Μαρία την ονομάζουν θρόνο και του Θεού σκηνή, 

Κιβωτό, πύργο, κάστρο, σπίτι, δέντρο, κήπο καθρέφτη και πηγή.

Θάλασσα, άστρο, Σελήνη, λόφο και χαραυγή:

Πώς μπορεί να είναι όλα μαζί; Ένας άλλος κόσμος είν’ αυτή.

Πέμπτο βιβλίο

23

Λένε πως γρήγορα φεύγει ο χρόνος: τον είδε κάποιος να πετά;

Ακίνητος στέκει στού κόσμου την αρμοδεσιά!

148

Στην αιωνιότητα θα γίνονται όλα ταυτοχρόνως:

Ούτε μέλλον ούτε παρελθόν όπως εδώ που ’χει 

το βασίλειο του ο χρόνος.

219

Άνθρωπε, μη μένεις άνθρωπος: πρέπει ν’ αγγίξεις την κορφή:

Στον Θεό μόνο οι Θεοί γίνονται δεχτοί.

Έκτο βιβλίο

41

Ο ήλιος όλα τα ζεσταίνει, και την πέτρα την πιο ψυχρή:

Αν τη ζεστασιά δεν νιώθεις, μάλλον έχεις πεθάνει εσύ.

215

Σού φαίνεται πως είσαι σπουδαίος: αχ αν υψωνόσουν πάνω

 απ’ τον δικό σου εαυτό

Και κοιταζόσουνα μετά — ένα ζώο θα ’βλεπες φριχτό.

244

Τόλμησε, χριστιανέ μου: όποιος δεν θέλει να υψωθεί

Σαν σκουλήκι μένει κολλημένος σ’ ένα σβώλο γη.

Μετάφραση: Θανάσης Λάμπρου

Από το βιβλίο «Χερουβικός Οδοιπόρος», εκδόσεις Περισπωμένη