.jpg){kind=spacer}
να τον ρουφήξεις μονοκόμματα
και βρέθηκες εξόριστος
μ’ ένα τσιγάρο στο μπαλκόνι.
Όχι εδώ, κάτω μονάχα,
στους δρόμους τσακίζει η εξορία.
Το πετροβόλημα δεν τάραξε τις συνειδήσεις.
Οι γροθιές σε πόνεσαν, μεγάλωσαν το τείχος.
Ξεθώριασαν οι αφίσες, περίμενες να ξεφωνίσουν,
ούτε τα συνθήματα ξεφώνισαν στον τοίχο,
καλύφθηκαν με διαφημίσεις.
Οι στίχοι σε χάραξαν,
ρυτίδα - ρυτίδα μετράω τα ποιήματά σου.
Πήρες τα μάτια σου,
τα έκλεισες στο κουτάκι των γυαλιών.
Πήρες τα χέρια, τα δίπλωσες
μαζί με τη σημαία στο συρτάρι.
Πήρες τ’ αυτιά σου και τα σφράγισες,
στην εξορία, είπες, δεν χρειάζονται πολλά.
to suck it in one piece
and found yourself exiled
with a cigarette in the balcony.
Not here, only there
in the streets the exile will smash you.
The stone throwing didn't move consciences
the fists hurt you, they enlarged the wall.
The posters faded, you expected them to scream
not even the signs did they yell on the wall,
they were covered by advertisements.
The verses engraved you
wrinkle by wrinkle I count your poems.
You took your eyes,
you kept them in the small box of your eyeglasses.
You took your hands you folded them
with the flag in the drawer.
You took your ears and you sealed them,
in the exile, you said, one does not need many.
Από την ποιητική συλλογή
«Το Τρύπιο Ταβάνι», 2005
τραβούν κάτω από τα πόδια σου
τα πεταμένα ρούχα.
σκοτώνουν τις τελευταίες σου ανάσες.
πάνω από τα νεκρά σου ρούχα.
Στάζεις στα μάτια που σε κοιτάζουν
από τα μανίκια
και τα διαρρηγμένα φερμουάρ.
in the nights of love,
pull the cast-off clothes
under your feet.
kill your last breaths.
over your dead clothes,
trickle into the eyes
that stare at you through the sleeves,
through the ruptured zippers.
Από την ποιητική συλλογή
«Νυχτερινές επιπλοκές»,
2008
Τα σύννεφα έφεραν πόλεμο
στη νυσταγμένη πολιτεία μας.
Πρώτα ψιχάλιζε δάκρυα
και τώρα βρέχει αίμα.
Αν το γυρίσει σε χαλάζι,
ο Θεός να φυλάξει
τους νυχτερινούς διαβάτες
που δε θα ’χουν
αλεξίσφαιρες ομπρέλες.
The clouds brought war
into our drowsy state.
It drizzled tears first
but now it is pouring blood.
If it starts hailing,
God bless
the night walkers
who will not have
bulletproof umbrellas.
Από την ποιητική συλλογή
«Στιγμές από το
ρεπερτόριο του θανάτου», 2018
με το άλογο, στην «Αλωνάρα».
από τα Κάστρα ως το Καπάνι.
σ’ ένα παλιό ψηλοτάβανο στην Άνω Πόλη.
σπίτια και σπίτια.
Το κρεβάτι πληγιάζει το κορμί μου.
Θεέ μου, ποιος με ντύνει, ποιος με ταΐζει.
Δεν θυμάμαι…
άντρα, παιδιά αν είχα, δεν...
Έρχονται, φεύγουνε μορφές,
μάνα με λένε…
Άννα με φωνάζουν.
χρόνια έχω να φτιάξω τα μαλλιά μου.
Δεν θυμάμαι αν με λέγαν Άννα.
along with a horse, in Alonara.
from the Castles to Kapani.
in an old high-ceiling room in Ano Polis.
and did errands for numerous families.
I do not remember
if I had a husband or children, I can’t…
Figures come and go
they call me Mum,
they name me Anna.
it has been years since I last had my hair done.
I cannot remember whether my name was Anna.
Από την ποιητική συλλογή
«Χαμένες ψηφίδες 2»,
2024
Στην ανθολογία τα ποιήματα παρατίθενται ανά ποιητική συλλογή, στην ελληνική γλώσσα και στην αγγλική μετάφραση.
Μετάφραση: Μαρία
Ανδρεαδέλλη
Άδεια διανομής: Creative Commons BY-SA (Αναφορά πηγής – Παρόμοια διανομή)
ISBN 978-618-87568-0-9
Σελίδες: 74 // Έτος έκδοσης: 2025
http://vorias.blogspot.com/
https://www.openbook.gr/poiimata-2005-2024/
Άδεια διανομής: Creative Commons BY-SA (Αναφορά πηγής – Παρόμοια διανομή)
ISBN 978-618-87568-0-9
Σελίδες: 74 // Έτος έκδοσης: 2025
http://vorias.blogspot.com/
https://www.openbook.gr/poiimata-2005-2024/
