Ελένη Αλεξίου, "Τρία ποιήματα"

( Ο Νεοπτόλεμος ρίχνει από τα τείχη της Τροίας
τον γιο του Έκτορα Αστυάνακτα )

ΙΝ MEDIAS RES

Κύκλος Φαιάκων.

Στη μέση ένας τραγόμορφος.

Στην αγκαλιά του ένα κουφάρι.

Μια βέλαζε

μια μίλαγε σαν άνθρωπος.

«Ο Κύκλωπας είχε ένα μάτι.

Η πόρτα μια πέτρα.

Εγώ ένα πρόβατο αγκαλιά.

Δευτερόλεπτα μετά

Ο Κύκλωπας έχασε το μάτι του.

Η πόρτα την πέτρα.

Εγώ δέθηκα στο πρόβατο.

Μετά χρόνους ατελείωτους

Ο Κύκλωπας τυφλός.

Η πόρτα ορθάνοικτη.

Εγώ ζώο».

Ατάκτως τότε αποχώρησαν οι άρχοντες

νοώντας έντρομοι πως

σε ό,τι δένεται ο άνθρωπος

το κάνει Μοίρα του.

ΦΤΟΥ ΦΤΟΥ ΕΝΑ ΦΙΔΙ

Τον βρήκαμε μια νύχτα στην κρυψώνα του

ν’ αλλάζει δέρμα.

ΦΤΟΥ ΦΤΟΥ ένα φίδι.

Τώρα έχει την έκφραση εκείνου

που εγκατέλειψαν οι παιδικοί του φίλοι.

Κροκοδείλιο χαμόγελο.

Τις άκρες του κρατάνε δυο ψαλίδια.

Δεν τον πονάνε τα ψαλίδια.

Το χαμόγελο πονάει.

ΑΣΤΥΑΝΑΞ

Λες και δεν παίξανε ποτέ εδώ παιδιά

ή

λες και παίζαν μόνο πόλεμο

Επτά Τροίες

κανένα σείστρο.

Μόνο

ανδρών παιχνίδια

ανδρών μάχες

ανδρών νίκες.

Αστυάνακτα,

πού ν’ αφήσω το στεφάνι σου;

Οι άγγελοι δεν έχουν μνήμα.

Η Ελένη Αλεξίου γεννήθηκε στα Τρίκαλα. Σπούδασε Φιλολογία και κλασική κιθάρα. Έλαβε Μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στην Εκπαίδευση (Master of Arts in Education) από το University of Bath, U.K. Έγραψε «Το Φλας», ποιητική συλλογή, που εκδόθηκε το 2009 από τις εκδόσεις λογείον. Ποιήματα της συλλογής διακρίθηκαν στον Διεθνή Διαγωνισμό Ποίησης InterArtia 2009. «Το Φλας» συμπεριλαμβάνεται στο πρόγραμμα φιλαναγνωσίας «Around the world in 80+ books” της Βιβλιοθήκης του University of Bath.

Tα «Ποιήματα που γράψαμε μαζί» είναι η δεύτερη συλλογή της. Εκδόθηκε τον Απρίλη του 2015 από τις εκδόσεις Μελάνι.

Συμμετέχει ως εισηγήτρια σε συνέδρια με εκπαιδευτικό και πολιτιστικό περιεχόμενο. Συνεργάζεται με έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά (Εμβόλιμον, Κοράλλι, Μανδραγόρας, Ποιείν, poema, Πλανόδιον, notationes) δημοσιεύοντας ποίηση, διήγημα και κριτική.

Το ποίημα «ΙΝ MEDIAS RES», δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Κοράλι, τχ. 1, Ιαν. - Μάρ. 2014.

Το ποίημα «ΦΤΟΥ ΦΤΟΥ ΕΝΑ ΦΙΔΙ», δημοσιεύτηκε στο ηλ. περιοδικό Θράκα

Το ποίημα «ΑΣΤΥΑΝΑΞ», δημοσιεύεται για πρώτη φορά

Ελένη Αλεξίου, "Ποιήματα που γράψαμε μαζί"

ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΒΑ

Όταν τελειώνουμε το Ωδείο

με περιμένεις δίπλα στο ποδήλατο

με θέλεις τόσο που σπανίως με κοιτάς στα μάτια

− το ξέρεις άλλωστε ότι μου αρέσουν οι μεγάλοι −

χαϊδεύεις το τιμόνι κλωτσάς ένα χαλίκι

δεν είσαι ντροπαλός μα ούτε και θρασύς

είσαι το παιδί που περνάει από το κέντρο

κρατώντας το κόρνο δίχως θήκη

δίνεις προτεραιότητα στα περιστέρια

που διασχίζουνε το δρόμο

δοκιμάζεις στο χέρι σου τα φιλιά που θέλεις να μου δώσεις

νωρίτερα το απόγευμα έκλεψες την παρτιτούρα μου

για να καθίσουμε ακόμη πιο κοντά στην πρόβα

ΠΡΟΒΑ

Όλα αυτά τα θλιβερά πατρόν

Τα σώματα

Μέχρι να ράψω επάνω μου

Την αγκαλιά σου

Όλα αυτά τα βράδια

         Να σ’ αγαπήσω απ’ την αρχή

         Απ’ την αρχή

         Να μας υφαίνει ο έρωτας

         Και ως το θάνατο

         Να μας ξηλώνει η ζωή

ΣΤΙΣ ΑΓΙΕΣ ΧΟΥΦΤΕΣ ΣΟΥ

Αν σβήσουμε τις γραμμές από τις παλάμες μας

οι άνθρωποι δεν θα ’χουμε μοίρα

οι γύφτισσες δεν θα τη λένε

οι ληστές και οι εραστές

δεν θα αφήνουνε αποτυπώματα

οι μανάδες θα χαϊδεύουν

δίχως χάδι τα παιδιά τους

οι γλύπτες θα λαξεύουν

άπνοοι τους βράχους

οι τυφλοί δεν θα διαβάζουνε τον κόσμο.

Γι’ αυτό φιλώ τα χέρια σου

γιατί στις άγιες χούφτες σου

ανασταίνονται

οι αυτόχειρες ανάγκες μου.

ΣΟΥΪΤΑ ΕΡΑΣΤΩΝ

Βρισκόμασταν σε γάμους και βαφτίσια.

Ποτέ σε κηδείες και μνημόσυνα

Παριστάναμε τους καλεσμένους.

Δειπνούσαμε, χορεύαμε.

Παράφορα εγκρατείς.

Επονείδιστα ευπρεπείς.

Το βράδυ στο δωμάτιο

Στο καρτελάκι γράφαμε:

 «Σουίτα εραστών

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΜΗΝ ΕΝΟΧΛΕΙΣΤΕ»

Από τη συλλογή «Ποιήματα που γράψαμε μαζί», εκδ. Μελάνι 2015