ΣΩΜΑ / ΕΡΩΤΑΣ
III
Και από το σώμα τι;
Τίποτα;
Κι αν απαιτήσει δικαιώματα;
Κι αν μας ρωτήσει
πού ξοδευτήκαμε;
Τι θα απαντήσουμε;
Ερείπια;
Και τότε
εκείνη η νύχτα
με το φεγγάρι
ανάμεσα στις λαγόνες;
Δεν ήταν κυριολεξία;
VII
Δεν θα μάθουμε
ποτέ
με ποιο ένδυμα
θα μας δεξιωνόταν
ο Έρωτας
αν άνοιγε το σπίτι του
Τι θα έσερνε
ξοπίσω του;
Πορφύρα τη βυζαντινή
ή ακάνθινη σινδόνη;
Θα μας ράντιζε αγιασμό
ή όξο;
Κι εμείς
τι;
Παιδιά
ή παραπαίδια;
Τι να λέμε τώρα
Δεν θα μάθουμε
ποτέ
αφού δεν παίξαμε
κορόνα γράμματα
το ανάστημά μας
ΣΤΟΜΑ / ΦΩΝΗ
VII
Να συμμεριστώ
μου λες
τους θανάτους
που ράβω σταυροβελονιά
στη θύελλα
της νύχτας
κουκουλωμένη
στα όνειρα
παιδίσκη
άηχη
Να τους καταμετρήσω
επιμένεις
αφού οι αριθμοί
κρατούν τα στατιστικά
του σύμπαντος
γιατί όχι και τα δικά μου
Μήπως να τους κατατάξω
με το βάρος
να δω
ποιος αφήνει τον μεγαλύτερο κουρνιαχτό;
Τελικά
έχει πολλή δουλειά
εκεί κάτω
στο πέτρινο
το προπατορικό αλώνι
ΑΚΡΑ / ΔΕΣΜΟΙ / ΔΕΣΜΑ
VII
Τελευταία
τα βήματα
με οδηγούν
σε δρόμους χαραγμένους
συστολή
και ρίγος
Είναι που κόντυναν
τα πόδια μου;
Απάντηση
δεν έχω
γιατί
εκεί
πατώ
εκεί
συστρέφομαι
όπου ίχνη
απάνεμα
συνένοχα
αρνούνται
να με σβήσουν
απ’ τον χάρτη
ΕΛΕΛΕΥ
ΙΙ
Έτσι, μάλιστα
Να σε κατοικούν
όσοι
δεν θέλουν
να σου αλλάξουν
πόρτες
και
παράθυρα
ΙΙΙ
Είναι κάποιοι
άνθρωποι
που δεν
λησμονιούνται ποτέ
Αφήνουν το φως
ανοιχτό
για να μη χάνουμε
τον δρόμο
Από τη συλλογή «Τόσο ήθελε το στήθος», Σοκόλη 2020.
