Τζούλια Φορτούνη, "Φυσικό αντίδοτο"

  

Βιβλιοπαρουσίαση

Πριν έναν μήνα περίπου κυκλοφόρησε η ποιητική συλλογή της Τζούλιας Φορτούνη «Φυσικό αντίδοτο» από τις εκδόσεις Μανδραγόρας. Θα αφήσουμε τις εις βάθος κριτικές στους ειδικούς και θα γράψουμε δυο γραμμές με την ιδιότητα του αναγνώστη που επιστρέφει κουρασμένος από την δουλειά και μην έχοντας πολύ ελεύθερο χρόνο στη διάθεσή του διαβάζει τούτο το βιβλίο και κατατάσσει την ανάγνωσή του στις ελάχιστες απολαύσεις της ημέρας.

Με μια πρώτη ανάγνωση της συλλογής, κατανοεί κανείς ότι η ποιήτρια έχει αναλώσει πολύ χρόνο στα ορυχεία της Ποίησης ερευνώντας τα πολύτιμα πετράδια της. Η αγάπη της για την Ποίηση αντικατοπτρίζεται όχι μόνο σε κείνα τα ποιήματά της που αφορούν την Τέχνη της αλλά και στον ίδιο τον τίτλο της συλλογής, που μας έφερε στο νου τους στίχους του Κ.Π. Καβάφη: Εις σε προστρέχω Τέχνη της Ποιήσεως, / που κάπως ξέρεις από φάρμακα·/ νάρκης του άλγους δοκιμές, εν Φαντασία και Λόγω. /... / Τα φάρμακά σου φέρε Τέχνη της Ποιήσεως, / που κάμνουνε —για λίγο— να μη νοιώθεται η πληγή. (Σ.Σ. Εύγλωττο εξάλλου είναι και το έργο εξωφύλλου του Σωτήρη Σόρογκα: Από ένα τοπίο όπου κυριαρχεί η πέτρα, ξεπροβάλει κι ανοίγει τα πέταλά της η παπαρούνα της Ποίησης για να μας δελεάσει με την ομορφιά της αλλά και με το φαρμακευτικό της όπιο).

Μόνο που η ποιήτρια αντί να καλεί την Τέχνη να της φέρει τα φάρμακά της, κλείνεται στο ποιητικό εργαστήριό της και παρασκευάζει το δικό της «αντίδοτο» ενάντια στα άλγη της καθημερινότητας.

Σε πρώτη φάση εμφανίζει μια ισχυρή δόση 48 ποιημάτων. Χειρίζεται τον Λόγο με ευχέρεια κι έτσι καταργεί εύκολα τα σημεία στίξης. Σε πολλά δε ποιήματά της καταργεί και τα κεφαλαία γράμματα αφήνοντας τις προτάσεις να διαχωρίζονται μεταξύ τους με έναν μαγικό τρόπο. Κάποια ποιήματα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως σπονδυλωτά καθώς μοιάζουν με ενότητες μικρότερων ποιημάτων που συγκροτούν τον κορμό τους. Αυτό που κυριαρχεί πάντως είναι ο λυρισμός και η χρήση των εικόνων, τις οποίες ο αναγνώστης μπορεί να χρησιμοποιήσει σαν πολύχρωμο ταξιδιωτικό οδηγό στην περιήγησή του στο βιβλίο ή σαν καρτ-ποστάλ όταν κάποτε θα το τοποθετήσει στην βιβλιοθήκη του.

Πριν κλείσουμε θα ευχηθούμε στην Τζούλια Φορτούνη να είναι καλοτάξιδη η πρώτη της ποιητική συλλογή από την οποία παραθέτουμε τρία ποιήματα.

Δημήτρης Γ. Παπαστεργίου

η μητέρα μου

γερτή λαμπάδα

φλόγα που τρέμει

πίσω από σπασμένες γρίλιες

ανάσα που θολώνει

τα τζάμια του αδύνατου

η μητέρα μου

να δίνει πάντα

όσα ποτέ δεν πήρε

να δίνει πάντα

όσα ποτέ μου δε ζητώ

ένα ποίημα κάπου ας βρεθεί

ένα στάχυ άγουρο στο στέρφο χώμα

μια γέφυρα από λέξεις και εικόνες

μικρή αλέα να περπατήσουμε μαζί

ένα παγκάκι μες στις ανεμώνες

για να μιλώ ακατάπαυστα μαζί της

με λόγια που ποτέ της είπα

την άγρια των ματιών της δίνη

να νιώθω πίσω στον καιρό

πώς τότε ξαφνικά μεγάλωσα

πώς τώρα πάλι γίνομαι παιδί

μωρό στην αγκαλιά της

δεν ξέρω πια

αν αυτές οι απολήξεις στους ώμους μου

είναι φτερούγες ή σκοινιά

την τελευταία φορά που αιωρήθηκα

ένιωσα ένα τράνταγμα παράξενο

σα μαριονέτα που ξαφνικά

δραπέτευσε από το ρόλο της

θυμάμαι όμως καλά πως κάποτε υπήρξα

μικρός κορυδαλλός

σύχναζα σε οργωμένα χωράφια

έπαιζα με τα σκιάχτρα

συνομιλούσα με τα χελιδόνια

πάνω στα τηλεγραφόξυλα

δεν ξέρω πια

αν η αλήθεια θρυμματίζεται

σε χιλιάδες ψέματα

αν φτερωτό υπήρξα όνειρο

ή καράβι παροπλισμένο σε λιμάνι

κανείς δεν πέθανε

κι ας κλείστηκαν στα σπίτια τους

τα όνειρα απόψε

κι ας σκέπασαν με σεντόνια λευκά

όλους τους καθρέφτες

κανείς δεν πέθανε

στο πιάνο μια μικρή αράχνη

ακόμη πηγαινοέρχεται

κι απέξω στο χαλάκι της εξώπορτας

αυτή η σκύλα η αναμονή

γλείφει το ρόπτρο

όταν δεν μπορείς άλλο πια

να περιμένεις

τότε μόνο πενθείς

το χρόνο που χάθηκε

το χρόνο που δεν ήρθε

κανείς δεν πέθανε

κι ας μοιρολογούν οι λέξεις

μικρές και ανεπαίσθητες οι κηδείες

των μεγάλων ελπίδων

σαν βεγγαλικά που αστράφτουν για λίγο

στην απόλυτη κυριαρχία της νύχτας

σαν το πολύ που χάνεται στην

αμετάκλητη επιβολή του ελάχιστου

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

LOU REED - Perfect Day

https://www.youtube.com/watch?v=QLpAHRP-TOc