Στάθης Ιντζές, "Σεληνάκατος"

ΕΚΤΕΛΟΥΝΤΑΙ ΕΡΓΑ

Τα έργα επί της αναπτέρωσης

ακόμα να τελειώσουν

Συνεχίζονται με αλκοολικούς ρυθμούς

οι διαδικασίες επούλωσης

Απευθύνω τις ταραχές μου

σε μορφή διαμαρτυρίας

Ως πότε θα μένουν οι πληγές

εκτεθειμένα ρείθρα

στων καιρών τα έτσι θέλω

ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ

Τούτοι οι άνθρωποι που εργάζονται ολημερίς

– φαίνεται στα μάτια τους που γλύφουνε το δρόμο

με τα κεφάλια πάντοτε στραμμένα καταγής –

ζούνε ο ένας πάνω στον άλλον

σε πόλεις κυψέλες

στοιβάζονται

σαν τα μελίσσια

κάνοντας όνειρα

να φτάσουνε στον ουρανό

Όταν έρχεται η εποχή του τρύγου

– όπως προστάζουν οι αρχές της μελισσοκομίας –

ανοίγουν τα κρανία τους στα δύο

όμορφα αυτά σκορπίζονται προς όλες τις μεριές∙

μελισσοκόμοι με λευκές στολές

και καλύπτρες για τα μάτια

συλλέγουνε τα εκκρινόμενα υγρά

σε γυάλινα βαζάκια

Κι έπειτα τον έναν πλάι στον άλλον τοποθετούν

σε κηρήθρες σφραγισμένες

σε τρύπες βαθειά μέσα στη γη

και με μια λιτή μα ψυχοφθόρα τελετή

οι εναπομείναντες συνάδελφοι τους αποχαιρετούν

μέχρι κι εκείνοι αργά ή γρήγορα το θάνατο να βρουν

Τούτοι οι άνθρωποι που εργάζονται ολημερίς

κάνουνε όνειρα∙

όνειρα

να φτάσουνε στον ουρανό

Η ΜΑΧΗ ΜΕ ΤΟ ΘΕΡΟΣ

χρυσές αυλές σφραγίζουμε

σε φέρετρα που κολυμπούν

και σαν αναδύεται το πορφυρό ακρωτήρι

σπέρνουμε τους κραδασμούς μας

στο περίβλημα του κόσμου

την ίδια ώρα,

ο αέρας που σφυρίζει στο νεκροταφείο

χάνει τη μάχη με το θέρος

Από τη συλλογή, «ΣΕΛΗΝΑΚΑΤΟΣ», εκδ. Μανδραγόρας 2013