Ασημίνα Λαμπράκου, "Ακροστιχίδες"

Ομιλών Κινηματογράφος: Α - Β

                                                           Αελλω - Βακουρα

                                                           Α γωνιας

                                                           Ε λλοχευουν

                                                           Λ αθραια

                                                           Λ ιποσαρκες

                                                           Ω δινες

                                                           Β αφτιζοντας

                                                           Α νειπωτους

                                                           Κ υκλους

                                                           Ο ργης

                                                           Υ παιτιους

                                                           Ρ αγισμενης

                                                           Α ξιοπρεπειας

*******

                                                           Αιγλη - Απολλων - Αττικο

                                                           Α κμαζουσα

                                                           Ι οβολος

                                                           Γ λωσσα

                                                           Λ ειανιζει

                                                           Η μερες

                                                           Α ντιληψεις

                                                           Π αλιμβουλης

                                                           Ο πτικης_

                                                           Λ ιπαναβατες

                                                           Λ εξεις

                                                           Ω δινουν

                                                           Ν ανοφυη

                                                           Α φοσιωση_

                                                           Τ εχνητοι

                                                           Τ αμιευτηρες

                                                           Ι κμαδας

                                                           Κ αταρριπτονται

                                                           Ο ρυμαγδον . _

24  λιλιπούτειες φατσούλες* εκφράζουν άποψη

                                                           I._

                                                           Α γελαστοι

                                                           Λ ακεδες

                                                           Φ αιων

                                                           Α ποψεων

                                                           Β ατηρες

                                                           Η θικης_

                                                           Τ αριχευτες

                                                           Α ποληξεων

                                                           Γ υμνασμενης

                                                           Α ντοχης

                                                           Μ ατωμενων

                                                           Α ναζητησεων_

                                                           Δ ραπετες

                                                           Ε νοχης_

                                                           Λ ιμναζοντα

                                                           Τ εχνητα

                                                           Α πορριματα

                                                           Ε ντοιχιζουν

                                                          Ψ ευτικα

                                                           Ι νδαλματα

                                                           Λ ογιοσυνης

                                                           Ο λβιοτητος

                                                           Ν αυδεια_

*******

                          σχεσεις

                          συνεχιζω επιμενοντας
                          μεγαλοπρεπα ατονα τα φωνηεντα να αφηνω
                          τη διασταση τους ξεμπροστιαζω με διαλυτικα

                          παρατηρωντας τη μονηρη τους προσπαθεια να ξεχωρισουν,

                          στην κραυγη...

_______________

Σημείωση της ποιήτριας:

* Tα 24 γράμματα της ελληνικής αλφαβήτου ονομαστικά.

Ο τίτλος είναι μια ιδέα του Θεσσαλονικιού φίλου φωτογράφου Γιώργου Κασαπίδη.

https://kasapidis-giorgos.blogspot.com/

Στην εικόνα: Edward Hopper, «New York Movie» (1939).

Πηγή για την εικόνα: Wikimedia Commons.

Χόρχε Λουίς Μπόρχες, "Η ιστορία των δύο που ονειρεύτηκαν"

Η ιστορία των δύο που ονειρεύτηκαν

Ο άραβας ιστορικός Ελ Ισάκι αναφέρει αυτό το γεγονός:
   «Άνθρωποι αξιόπιστοι αφηγούνται (μα ο Αλλάχ μονάχα είναι παντογνώστης και πανίσχυρος και πανελεήμων και ακοίμητος) πως στο Κάιρο ζούσε κάποιος με αμύθητα πλούτη, αλλά τόσο μεγαλόψυχος και γενναιόδωρος, ώστε τα ’χασε όλα εκτός από το πατρικό του σπίτι κι αναγκάστηκε να δουλέψει για να βγάζει το ψωμί του. Δούλεψε τόσο σκληρά, ώστε μια νύχτα τον πήρε ο ύπνος κάτω από μια συκιά του κήπου του, και είδε στ’ όνειρό του έναν μουσκεμένο άντρα που έβγαλε απ’ το στόμα του ένα χρυσό φλουρί και του είπε: “Η τύχη σου είναι στην Περσία, στο Ισπαχάν· τράβα να τη βρεις”. Το πρωί, ξύπνησε, ξεκίνησε για το μεγάλο ταξίδι κι έζησε τους κίνδυνους της ερήμου, των καραβιών, των πειρατών, των ειδωλολατρών, των ποταμών, των άγριων θηρίων και των ανθρώπων. Κάποτε, έφτασε στο Ισπαχάν, αλλά η νύχτα τον βρήκε μέσα στα τείχη της πόλης, κι έπεσε να κοιμηθεί στο προαύλιο ενός τζαμιού. Δίπλα στο τζαμί ήταν ένα σπίτι, κι ο Παντοδύναμος Θεός το θέλησε, κάποιοι κλέφτες να διασχίσουν το τζαμί και να μπουν στο σπίτι. Οι άνθρωποι που κοιμόνταν μέσα, ξύπνησαν απ’ τη φασαρία που έκαναν οι κλέφτες, και φώναξαν βοήθεια. Φώναξαν κι οι γείτονες, ώσπου ο χωροφύλακας που περιπολούσε εκεί γύρω, έτρεξε με τους άνδρες του, και οι κλέφτες το ’σκασαν απ’ την ταράτσα. Ο αξιωματικός έβαλε να ψάξουν το τζαμί, κι εκεί έπεσαν στον άνθρωπο απ’ το Κάιρο και τον τσάκισαν τόσο πολύ στο ξύλο με τα καλάμια, που παραλίγο να τον σκοτώσουν. Σε δύο μέρες, συνήλθε στη φυλακή. Ο αξιωματικός τον κάλεσε μπροστά του και του είπε: “Ποιος είσαι και πούθ’ έρχεσαι;” Ο άλλος απάντησε: “Είμαι από την ξακουστή πόλη του Καΐρου, και τ’ όνομά μου είναι Μοχάμεντ ελ Μαγκρέμπι”. Ο αξιωματικός τον ρώτησε: “Και τι σ’ έφερε στην Περσία;” Ο άλλος προτίμησε να πει την αλήθεια: “Κάποιος στ’ όνειρό μου με πρόσταξε να ’ρθώ στο Ισπαχάν, γιατί εδώ είν’ η τύχη μου. Να με, λοιπόν, στο Ισπαχάν, κι απ’ ό,τι βλέπω, η περιουσία που μου ’ταξε, πρέπει να ’ναι αυτές οι ξυλιές που μου δώσατε τόσο πλουσιοπάροχα”.

     »Ακούγοντας αυτά, ο αξιωματικός γέλασε τόσο πολύ ώστε φάνηκαν οι φρονιμίτες του, και είπε στο τέλος: “Άνθρωπε ευκολόπιστε και άμυαλε, τρεις φορές ονειρεύτηκα ένα σπίτι στο Κάιρο, και στο βάθος του σπιτιού έναν κήπο, και στον κήπο ένα ηλιακό ρολόι, και πίσω απ’ το ηλιακό ρολόι μια συκιά, και μετά τη συκιά μια βρύση, και κάτω από τη βρύση ένα θησαυρό. Ένα τέτοιο ψέμα, ούτε που το πίστεψα. Εσύ, όμως, γέννημα απ’ το σμίξιμο μιας μούλας μ’ ένα δαίμονα, έπιασες να γυρίζεις από πόλη σε πόλη επειδή πίστεψες στ’ όνειρό σου. Να μη σε ξαναδώ στο Ισπαχάν. Πάρε αυτά τα λεφτά και φύγε!”
     »Ο άνθρωπος τα πήρε και γύρισε στον τόπο του. Στον κήπο του, κάτω απ’ τη βρύση (τη βρύση που είδε στ’ όνειρό του ο χωροφύλακας), βρήκε και ξέθαψε το θησαυρό. Έτσι ο Θεός τον ευλόγησε, τον αντάμειψε και τον εξύψωσε. Ο Θεός είναι ο Γενναιόδωρος, ο Απόκρυφος».

Από τις Χίλιες και μία νύχτες − 351η νύχτα.

μετάφραση: Αχιλλέας Κυριακίδης

Παγκόσμια ιστορία της ατιμίας (1935).
Πηγή: «Χόρχε Λουίς Μπόρχες, Άπαντα πεζά»,
Μετάφραση, επιμέλεια, σχόλια: Αχιλλέας Κυριακίδης,
Ελληνικά Γράμματα 2005.

Στην εικόνα: Eugen Bracht, «Rast in der Araba (Peträisches Arabien)», 1883.
Πηγή για την εικόνα: Wikimedia Commons.

Πάνος Κ. Θασίτης, "Πράγματα (2) - Αριθμοί"

ΠΡΑΓΜΑΤΑ (2)

Ο ΣΟΒΑΣ

Σώριασαν τα χαρτιά

επάνω στα χαρτιά

λόγια και λόγια

στα λόγια·

τις παλιές σκεπάσαν

με καινούριες μάσκες

με άλλον ασβέστη

τον ασβέστη.

Είπαν φωλιές

τους τάφους των πουλιών,

ψηλά σκορπίσαν τα φτερά τους

κι είπαν −φωνάζαν− πως είναι

πουλιά

οι άδειοι ίσκιοι.

                            *

Μόνο τ’ αγάλματα

μείναν αγάλματα

δείχνουν ποιοι είμαστε

μας παίρνουν, αμίλητοι άγγελοι,

τις νύχτες στα φτερά τους.

ΤΟ ΦΩΣ

Τώρα το φως το ρίχνουν στα κασόνια

το καρφώνουν και το πάνε.

Οι πράκτορες εισπράττουν τα ναύλα

χωρίς να το δουν· οι παραλήπτες το μοιράζουν

χωρίς να το δουν

Αθέατα χέρια

το συνάζουν πάλι στα κατώγια.

ΑΙΝΙΓΜΑ

−Είναι πολύ ψηλά ή πολύ βαθιά;

Στέκεται ή περπατεί μπροστά ή πίσω πάει;

Μέσα στα ρούχα του είναι ή στον ίσκιο του μέσα

κι είναι δικός του ο ίσκιος

είν’ αληθινός −μια μαύρη ψαλιδιά που χαίνει

στ’ άσπρο και το ξεγυμνώνει;

Και τ’ άσπρο, υπάρχει τ’ άσπρο;

Βρίσκεται δω που στεκόμαστε δενόμαστε χτιζόμαστε

επιμένουμε ώς το απαίσιο τέλος

συνεχιζόμαστε κι αρχίζει πάλι ο πανάρχαιος γύρος

Ή εδώ ποτέ δεν ήταν;

Αυτό που λες ή αυτό που κρύβεις είναι;

Η αόριστη κατατομή, ιερή, πίσω από τον βαθύ της Νύχτας τοίχο

που μαντεύεις ή ό,τι ορατό θριαμβεύει, πάνω απ’ όλους

τους ορίζοντες ψηλά;

Ποιο το χρώμα και η φύση του

Πούθε αρχίζει ποιο το τέλος του

Είναι ψάρι πουλί ή φωτιά;

                            *

−Ηχώ των όλων, πίσω απ’ του φεγγαριού τις μάντρες

Αόρατες,

Η αλήθεια.

ΑΡΙΘΜΟΙ

Διάφανες υδρίες τ’ ουρανού

παραμυθούνε τη λειψή ζωή μας,

σμίγοντας μες στο παρθένο φως

το χρόνο με τη στάχτη·

στα λίκνα των στοιχείων τ’ άλυπα

κοιμίζοντας, για λίγο, τις βαριές

ανάποδες ψυχές μας.

Ι

Του ήλιου η νέα λάμψη φτάνει.

Όμως ακόμη το παλιό του φως, επάνω

στις ασάλευτες μορφές των νομισμάτων.

Το νέο φως να ’ρθει!

Απ’ άλλον ουρανό, μαζί με τους τυφλούς

αλύγιστους αγγέλους.

Να τραβηχτούν οι στέγες μας, οι τοίχοι

που μας χώρισαν να πέσουν, πάλι στους δρόμους

να βρεθούμε· στ’ αχνάρια των πηγών

να βρούμε πάλι τη φωνή μας, αρχαία

φωνή των αριθμών

όμοια με κείνη που έλαμψε

μες απ’ τη φλεγομένη βάτο.

«Να μην αγαπήσεις  Πηγάδι η αγάπη

δροσίζει και πνίγει  Το μίσος

πηγάδι που πνίγει

Μην επιθυμήσεις  Όσα βαθιά λαχταρούμε είναι τα όνειρα

Ίσκιοι πουλιών τα όνειρα

φευγάτοι

Μην πιστέψεις  Άσωτη σε ζώνει νύχτα

Ο δαυλός το φανάρι ο λαμπτήρας

τη μετατοπίζουν

Λοφοσειρές τα σώματα

ένα μες στ’ άλλο από το φως

στη σκιά περνούν

Βαθιά σαλεύει ο πηλός, του πηλού η φωνή,

το πήλινο αίμα

Τ’ άνθη είναι τ’ ουρανού

κι ο ουρανός τα παίρνει».

IX

Τα φωτεινά μας είδωλα είν’ οι άγγελοι

που τα ποντίσαμε στον ουρανό

απ’ τα ανοιχτά παράθυρά μας·

και τώρα ακούεται ο βόμβος τους

στ’ αστέρια γύρω

−η άλλη ποθητή ζωή μας.

Ουρανός υπάρχει γιατί υπάρχει γη

κι άνθρωποι τη στολίζουν.

Από τη συλλογή «Πράγματα (2) - Αριθμοί» (1962).

Πηγή: «Πάνος Κ. Θασίτης, Τα ποιήματα», εκδ. Νεφέλη, 2011.

Στην εικόνα: Winslow Homer, «Moonlight» (1874).

Πηγή για την εικόνα: Wikimedia Commons.

Ποιήματα για τον Λόρκα

Νίκος Καρούζος

ΜΟΥΛΕΤΑ


Δωρεάν η ζωή Φεδερίκο
Γκαρθία Λόρκα δωρεάν ο θάνατος.
Αυτό το άλικο πανί δεν έχει πάντοτες
αγαθή βεβαιότητα.
Είν’ ο Θεός που αμιγής εκτείνεται στο μαύρο
πλήρως απών ή ανεικόνιστος.
Όμως εσύ μυρόεσσα Ισπανία − της Ευρώπης θερμότητα
τι δόξα πρόσθεσες απ’ τη λαλιά του
την άσπιλη
σ’ ανελέητο ήλιο σ’ έναν ουρανό
που πυραχτώνει διαμπερής αθωότητα…
Ισπανία εσύ αυθεντία στο θάνατο!
Δωρεάν η όραση Φεδερίκο
Γκαρθία Λόρκα δωρεάν η τυφλότητα.


                                                             Ερυθρογράφος, 1988





Δώρος Λοΐζου

ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΠΑΛΙ


Έρχονται πάλι…
Έρχονται, Φεντερίκο…
Μαύρα μάτια, μαύρες καρδιές, μαύρες κάννες…
Έρχονται να σε ξανασκοτώσουν, Φεντερίκο.
Θα σε ξαναθάψουν με τους άλλους,
τους πολλούς,
τον κοσμάκη.
Κι ύστερα θα πούν ότι σε σκότωσαν κατά λάθος,
πως ήταν ατύχημα,
τυχαίο περιστατικό…
Άβε Μαρία, άβε Μαρία
προσευχήσου για μας…
Όλους εμάς τους αθώους Φεντερίκους…
Εμάς που μας σκοτώνουν τυχαία,
κατά λάθος…


                                                             Ψωμί και Ελευθερία, 1972





Χρήστος Μπράβος

ΣΟΝΕΤΟ ΤΟΥ ΣΚΟΤΕΙΝΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ


Της νύχτας και του ανέμου Federico
Garcia Lorca, πέφτει  π έ ν τ ε  η ώρα.
Τ’ άλογο πάει μιαν άδεια νεκροφόρα·
στ’ αλώνι πολεμά ταύρος με λύκο.

Σε παίρνει η δημοσιά, για να σε βγάλει
κει που η αστραπή κλωσσάει την αστραπή της.
Του φεγγαριού το πέταλο, μαγνήτης,
σέρνει το ματωμένο σου κεφάλι

κουρέλια φασκιωμένο της παντιέρας.
Φυσάει σκοτεινού θανάτου αέρας −
και πού να είν’ εκείνο τ’ άσπρο σάλι
που σού ’ριξε, όταν σ’ έπαιρναν, η νύφη;

Σκυλί τρελό τα κόκαλά του γλείφει
και σ’ άλλον κόσμο αρχίζει καρναβάλι.


                                                             Μετά τα Μυθικά, 1996 (πρώτη δημοσίευση 1986)





Κυριάκος Χαραλαμπίδης

ΣΙΜΑ ΣΤΗ ΓΡΑΝΑΔΑ (ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟΥ 1936)


Μες στα βαθιά σαλόνια ο θάνατός του
ποθεί να κοιμηθεί, μα δε βολεί − τα βόλια
χύνουν χυμό ροδιού κι ο μαύρος κύκνος
μεθά τη θάλασσα με τα φτερά του.

Κι είπε στο Λόρκα ο Φεδερίκο: “Φίλε,
μη σκιάζεσαι κι εγώ θα σε σκεπάσω.”


                                                             Στη γλώσσα της υφαντικής, 2013





Στρατής Τσίρκας & Λάνγκστον Χιούζ

ΟΡΚΟΣ ΣΤΟΝ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟ ΠΟΙΗΤΗ ΛΟΡΚΑ *


Στ’ όνομά σου, Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα,
που σκοτώθηκες στην Ισπανία για τη λευτεριά
του ζωντανού λόγου,
Εμείς, ποιητές απ’ όλες τις χώρες του κόσμου,
μιλώντας και γράφοντας στις διάφορες και ποικίλες
γλώσσες μας
παίρνουμε εδώ τον όρκο τον κοινό,
τ’ όνομά σου να μην ξεχαστεί ποτές πάνω στη γης,
κι όσο υπάρχει τυραννία και καταπίεση,
στ’ όνομά σου
να τις πολεμούμε
όχι μονάχα με το λόγο
μα και με τη ζωή μας.


____________________
* Γράφτηκε στο πλαίσιο του Β΄ Διεθνούς και Παγκόσμιου Συνεδρίου Συγγραφέων για την Υπεράσπιση της Κουλτούρας ενάντια στον πόλεμο και στον φασισμό. Υπογράφτηκε από την πλειονότητα των συνέδρων και διαβάστηκε από τον Λουί Αραγκόν.






Πηγές:
Περιοδικό Δίοδος 66100, τεύχος 20, Ιούνιος 2021 (Από το αφιέρωμα στον Φ. Γκ. Λόρκα)
https://antonispetrides.wordpress.com/2013/08/19/lorca/

Στην εικόνα: "Federico García Lorca. Huerta de San Vicente, Granada".
Πηγή για την εικόνα: Wikimedia Commons.

Το τεύχος 20 της Διόδου

Στο ιστολόγιό μας μπορείτε επίσης να διαβάσετε:

Τάκης Βαρβιτσιώτης, «Στο Federico Garcia Lorca»
https://ppirinas.blogspot.com/2014/01/federico-garcia-lorca.html
 
Νίκος Εγγονόπουλος, «Νέα περί του θανάτου του Ισπανού ποιητού Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα στις 19 Αυγούστου του 1936 μέσα στο χαντάκι του Καμίνο ντε λα Φουέντε»
https://ppirinas.blogspot.com/2014/10/blog-post_21.html
 
Νίκος Καββαδίας, «Federico García Lorca»
https://ppirinas.blogspot.com/2013/08/blog-post_4.html

Χριστίνα Καραντώνη, "Από βροχή σε βροχή"

                                                        ποταμῷ γὰρ οὐκ ἔστιν ἐμϐῆναι δὶς τῷ
                                                        αὐτῷ· σκίδνησι καὶ πάλιν συνάγει καὶ
                                                        πρόσεισι καὶ ἄπεισι

                                                                            Ηράκλειτος (DK B91)


                                                 Από τη θάλασσα η βροχή, τα ποτάμια
                                                 ‒δις το εμβήναι και τρις‒
                                                 χνότο που δε χάνεται, επιστρέφει

                                                 Βαθεία η εκπνοή τής γης
                                                 χοάνη της η αγκάλη

                                                 Από βροχή έλεγες σε βροχή και
                                                 κάποτε
                                                 την απόσταση εννοούσες
                                                 δύο σταγόνων ανά-
                                                 μεσα
                                                 τον χρόνο άλλοτε βραχύ
                                                 επιπλέοντα

                                                 επί
                                                 κατακλυσμών
                                                 διαρκείας

                                                 Μετανάστης η επιβίωση
                                                 εν αιθρία ή υπό νεφών την απειλή
                                                 μέσα πωλεί ‒ αγοράζουμε
                                                 μιας κάποιας προστασίας ενώ

                                                 άγρυπνο καραδοκεί βλέμμα
                                                 την άρση να σημάνει της ασυλίας

                                                 ας μη ποτέ χορηγήθηκε
                                                 ‒ ούτε καν εζητήθη

                                                 Ότι λαβή δεν σ’ αξίωσα

                                                 λαβίδα π’ αναμοχλεύει την πληγή

                                                 ‒ να κλείσει δε λέει

                                                 Και πώς
                                                 αφού γωνία ορθή απάγκιο
                                                 θα ήσουν εξώστης
                                                 ποτέ μα ποτέ να μη στάξει
                                                 μη βρέξει μην
                                                 βραχεί

Ν’ ακούς, έλεγε, τη βροχή σαν έρχεται· τα βήματά της να οσφραίνεσαι πριν τη στροφή. Τη λάσπη π’ αφήνει πίσω της να ζυμώνεις, πάλι και πάλι. Καινούργιες πλάθε ‒από το τέλος‒ μορφές.

Σαράντα δύο φωτογραφικά αποτυπώματα συνθέτουν στη διαδοχή τους μια μικρού μήκους ιστορία ενώ συγχρόνως συνδιαλέγονται με ό,τι ο ποιητικός λόγος αρθρώνει. Οι παράλληλες, υπάλληλες και επαλλάσσουσες αφηγήσεις από και για τη βροχή καλούν το δέκτη να χαράξει τις δικές του υδάτινες διαδρομές, τα δικά του να χαρτογραφήσει έσω και έξω τοπία.

(από το οπισθόφυλλο της έκδοσης)

Από τη συλλογή «Από βροχή σε βροχή», εκδ. Το Ροδακιό, 2021.

Κλείτος Κύρου, "Κραυγές της νύχτας"

ΚΡΑΥΓΗ ΕΒΔΟΜΗ


Κάθε σου κίνηση ένα φέρσιμο πουλιών
Κάθε σου βλέμμα κι ένα ραγισμένο κρύσταλλο
Έμαθες πια να συγχωρείς μπορείς και μόνος σου
Να ζήσεις τι σου χρειάζονται τόσες φωνές
Υποσκάπτουν τις ρίζες σου σφετερίζονται
Την έπαρσή σου τυμβωρυχούν μνήμες παλιές
Κι αποκαλύπτουν κάποιο πληγωμένο μυστικό
Που μάταια πάσχιζες να το κρατήσεις τόσα χρόνια





ΚΡΑΥΓΗ ΟΓΔΟΗ


Έρχεσαι τώρα με το πρώτο κάλεσμα
Ένα πρωτόγονο ποτάμι σε ντύνει μέσα στ’ άσπρα
Η όψη σου λαγάρισε κι αποκοιμιέσαι
Μ’ έναν ουρανό που αργοπεθαίνει μες στα χέρια σου
Κι έναν άλλο που γεννιέται στην ποδιά σου





ΚΡΑΥΓΗ ΔΕΚΑΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ


Ερήμωση άνθρωποι κρύβουν την όψη τους
Μες στις παλάμες τους δεν έχουνε τι να λατρέψουν
Δεν υπάρχουν πια είδωλα και μόνο η ελπίδα
Είναι μια παρακαταθήκη σε τέτοιες στιγμές

                                            *

Και φτάνουν κάποιο ένδοξο πρωινό με τα φτερά τους
Απλωμένα στον ήλιο περήφανες κι αστραφτερές
Οι χρυσές ετούτες ημέρες της καταστροφής
Καλπάζουν στον άνεμο τραγουδώντας σα φλόγες
Κουνώντας το δάχτυλο απειλητικά σε μένα
Στο γείτονα σ’ όσους πίστεψαν με φανατισμό
Σε μιαν αποκατάσταση σε κάποιο σύνθημα
Σ’ όσους έλπισαν σε μιαν έσχατη λύση





ΚΡΑΥΓΗ ΔΕΚΑΤΗ ΠΕΜΠΤΗ


Μιλώ με σπασμένη φωνή δεν εκλιπαρώ
Τον οίκτο σας μέσα μου μιλούν χιλιάδες στόματα
Που κάποτε φώναζαν οργισμένα στον ήλιο
Μια γενιά που έψελνε τα δικαιώματά της
Κουνώντας λάβαρα πανηγυριού σειώντας σπαθιά
Γράφοντας στίχους εξαίσιους μιας πρώτης νεότητας
Ποτίζοντας τα σπαρτά με περίσσιο αίμα
Μικρά παιδιά που αφέθηκαν στο έλεος τ’ ουρανού

                                            *

Η γενιά μου ήταν μια αστραπή που πνίγηκε
Η βροντή της η γενιά μου καταδιώχτηκε
Σα ληστής σύρθηκε στο συρματόπλεγμα
Μοίρασε σαν αντίδωρο τη ζωή και το θάνατο
Οι άνθρωποι της γενιάς μου δεν πέθαιναν
Στα νοσοκομεία κραυγάζαν έξαλλοι στα εκτελεστικά
Αποσπάσματα τα χέρια τους ήταν μαγνήτες
Τρώγαν πικρό ψωμί κάπνιζαν εφημερίδες
Ζητώντας ευλαβικά μια θέση σ’ αυτήν τη γη

                                            *

Όπου κι αν στάθηκαν οι σκιές τους ριζώναν
Άδικα προσπαθείτε δε θα ξεριζωθούν ποτέ
Θα προβάλλουν μπροστά στα τρομαγμένα σας μάτια
Τώρα τα καταλάβαμε όλα καταλάβαμε
Τη δύναμή μας και για τούτο μιλώ
Με σπασμένη φωνή που κλαίει
Κάθε φορά στη θύμησή τους






Από τη συλλογή «Κραυγές της νύχτας» (1960).
Πηγή: «Κλείτος Κύρου, Εν όλω συγκομιδή [1943-1997]»,
εκδ. Άγρα, α΄ ανατύπωση: Δεκέμβριος 2006.

Στην εικόνα: Edvard Munch, «The Scream» (1893) (National Gallery of Norway).
Πηγή για την εικόνα: Wikimedia Commons.