σ’ αυτό που καταρρέει
μη δίνεις φωνή.
* * *
είναι μου ο φόβος σου·
μάτια σκοτεινά.
* * *
κύκλοι του φεγγαριού μου
φθορά του χρόνου.
* * *
αστεράκια κόκκινα
από χαρτόνια.
* * *
βαγόνια διαλυμένα·
αναχωρητής.
* * *
πέτρινο το φεγγάρι
γλυκό φαράγγι.
* * *
όπως κι αν την προφέρεις
κρύβει τις λέξεις.
* * *
στην ευθεία του χρόνου·
βαδίζω μπροστά.
* * *
και να οδυσσεύεσαι
προς την Ιθάκη.
* * *
περιμένουν τον χρόνο
γυρίζουν πίσω.
Θανάσης Πολυμένης
Στην εικόνα: Paul Klee, «Full moon», 1919.
