Σούλης Λιάκος, "Απόστολος Δέδες"

Απόστολος Δέδες, "Παρέα γυναικών", 75X75, Λάδι σε μουσαμά

Απόστολος Δέδες

Το τρένο πέρασε τα σύνορα

το χέρι της μάνας μετέωρο

χαιρετούσε το μονοπάτι

Οικογένεια του πια οι ξενώνες

Τα βιβλία λήκυθοι των δακρύων του

μάζευαν τις σταγόνες

γίνανε τόπος

σπίτι με συγγενείς με σάλα

με τζάκι και παππού στο σκαμνί

με μάνα που πλέκει και σηκώνει την ματιά

κάθε τόσο στο μονοπάτι

Έμαθε με δυο νεύματα των δαχτύλων του

να φανερώνει τη λέξη γίγνεσθαι

να την στερεώνει στις δυο όψεις του φεγγαριού

τον φοβερό πέλεκυ, το μόνο του λάφυρο

από το στερημένο χέρι το μετέωρο

που του χάρισε ταύρο ανυπότακτο

και εκείνον τον στοργικό λυγμό

κρυμμένο ανάμεσα σε στάχυα, ηλιοτρόπια

και σπόρους προϊστορικούς.

Το ποίημα του Σούλη Λιάκου «Απόστολος Δέδες», δημοσιεύεται για πρώτη φορά.