Βασίλης Παπάς, "Μελάνια για μικρές χειρονομίες"

1

Ύψωσε τη λευκή σημαία και ξαφνικά μας παραδόθηκε ο χειμώνας. Απόθεσε τα πυρομαχικά του, έν' άψυχο κορμί. Οδυνηρό και ήρεμο τοπίο,άρμεξε χιόνια, ήπιε σταγόνες της βροχής, αποθηκεύοντας την άνοιξη, το καλοκαίρι.

2

Σε λίγο θα φανούν τα φύλλα που μεγαλώνουν με τις σκέψεις των ανθρώπων, αμέριμνοι περιπατούν, αιώνες στα κλαδιά, τα ξεσχισμένα ρούχα του χειμώνα και τα κρυμμένα μάτια του καλοκαιριού.

3

Το άνθος είναι ο έρωτας και ο καρπός η αγάπη. Μα όταν μένουν μόνα τους ξανά τα φύλλα, παραδομένα, σιωπηλά, ήδη αποφασισμένα, μέσα στο μεγαλείο της αναμονής, ξέγνοιαστα κι ανοχύρωτα στο χάδι του θανάτου.

4

Σε λίγο η εικόνα θα πυκνώσει σε μια λέξη, οι εκδρομείς θα γίνουνε μια μονάδα πλήθους γυρεύοντας τον κόκκο τους όπως οι χρυσοθήρες, κάτι το ελάχιστο στα ίχνη του τοπίου, ελάχιστοι κι αυτοί.

5                                                                  Βεγορίτιδα

                                                                 Στον Μάρκο

Η λίμνη σκάβει μόνη της το λάκκο, κρύβει όπου νά 'ναι το νερό και το πετά σιγά σιγά να μη γίνει αντιληπτή η απόδρασή της. Μακραίνουν τα χωριά, παιδιά που ανατραφήκαν απ' τα σπλάχνα της, γριά Ινδιάνα, αποσύρεταιγια να τελειώσει στο κιλίμι του βυθού, μέσα στην τελευταία της σταγόνα.

Τα “μελάνια για μικρές χειρονομίες” δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό ΠΟΙΗΣΗ, τεύχος 18,
Φθινόπωρο-Χειμώνας 2001