*
Οι μέρες μικρές οι
νύχτες σαν όστρακα
ο ουρανός μου λευκός με
ίσκιους παράξενα
άστρα.
Άγρυπνες ώρες μέσα στη
σιωπή
ένα αιφνίδιο
δευτερόλεπτο που στέργουν
οι αιώνες
κι έρχονται λέξεις
λαμπερές σαν έρωτας
άσπρες φωνές χειρονομίες
του ύπνου
ένα φεγγάρι φωτεινό στον
ουρανό
να σκύβει
να σαρκάζει τα σκοτάδια.
*
Μικρές αισθήσεις
ανεβαίνουν ως εδώ
χρώματα τρυφερά μέσα στη
νηνεμία
του ύπνου
είναι το άσαρκο φως
είναι το δέντρο
με τα κουρασμένα φύλλα
σαν μουσική
στο φωτεινότερο κλαδί να
ψιθυρίζω
τ’ όνομά σου
Μήπως η νύχτα φέρει το
γυμνό σου χέρι
μήπως στο σώμα σου
προσεύχονται οι άνεμοι
το φως, απ’ την αθέατη
πλευρά του κόσμου
μήπως στα μάτια σου
επιστρέφει.
Από τη συλλογή «Βίος ασώματων και άλλα
ποιήματα», Νεφέλη 1991
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου