Νικολέτα Κούτη, "Στον Πλάτωνα"

Στον Πλάτωνα

Αυτό που φοβόμουν

εγίνηκα,

Αυτό που θέλησα

Με ξεγέλασε

Μπλέχτηκα

Στις κλωστές της μαριονέτας

Και από παιδί ξύπνησα γέρος

Σ’ ένα βράδυ μόνο

Κάπου ξεχάστηκε

Η νεότητα μου.

Το απόγευμα

Που γεννήθηκε

Δεν άντεξε την ομορφιά της

Δείλιασε μπροστά

Στον ήλιο

Και έτρεξε

Πίσω στο σκοτάδι

Γιατί τα είδωλα

Στάθηκαν πιο αληθινά

Από τις ιδέες

Αυτό που φοβόμουν

Εγίνηκε

Και τώρα πια

Θα φάμε τις σκιές μας

Το ποίημα της Νικολέτας Κούτη δημοσιεύεται για πρώτη φορά.