Αλέξανδρος Ίσαρης, "Όμιλος Φίλων Θαλάσσης"

ΜΙΑ ΦΟΥΧΤΑ

Έτριβες το δέρμα μου προσεχτικά

Όλη τη νύχτα με το δέρμα σου

Ώσπου το δωμάτιο φωτίστηκε

Πήρε φωτιά η πολυκατοικία

Ούρλιαξε από το ξαφνικό κακό·

Και το πρωί σε πήγαν στους

Χωροφύλακες, με μια φούχτα στάχτη

Στη φούχτα σου.

ΟΙ ΕΦΗΜΕΡΟΙ

Σήμερα συνάντησα ανθρώπους

Που θ’ αναχωρούσαν για ταξίδι.

Τα μάτια τους ήταν αδειανά

Και στο μισό του προσώπου τους

Κατέβαινε ένα μπλε ηλεκτρικό ρεύμα.

Έκοβαν αφηρημένοι τα δάχτυλα των παιδιών

Ταχτοποιούσαν τις αποσκευές τους

Κι ύστερα πηδούσαν ένας ένας

Στο νερό

Γυαλίζοντας σαν αποχαιρετισμοί.

ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΠΕΤΡΑ

Έλιωσα πάνω στην πέτρα τόσα χρόνια·

Εγώ κι αυτή γίναμε ένα.

Μονάχα το σπυρί που κουβαλώ

Σπάει και βγαίνει στον ήλιο

Και φωνάζει.

Λίγο να τ’ ακουμπήσω σχίζεται·

Από τις ρωγμές του ξεπετάγονται ερπετά

Αίματα και φλέβες ανοιχτές.

Μόνος πάνω στην πέτρα

Δίπλα στη θάλασσα κι από μακριά

Φωνές ανθρώπων και βάρκες

Και ομιλίες σαν μουρμουρητά.

ΚΡΑΤΑΩ ΣΦΙΧΤΑ

Κρατάω σφιχτά

Το βιολί μου

Όπως και την

Ψυχούλα μου

Την έσφιγγα

Πάντοτε ν’ αντέξει.

Από τη συλλογή «Όμιλος Φίλων Θαλάσσης - Ο Ισορροπιστής» (ενότητα «Όμιλος Φίλων Θαλάσσης»), που περιλαμβάνεται στην συγκεντρωτική έκδοση «Αλέξανδρος Ίσαρης - Εγώ ένας ξένος, Ποιήματα 1967 - 2011», εκδόσεις Κίχλη, 2013