Χλόη Κουτσουμπέλη, "Κλινικά απών"

ΕΚΛΕΚΤΙΚΕΣ ΣΥΓΓΕΝΕΙΕΣ

Όλοι εμείς οι συγγενείς

είχαμε φέρει ντόρτια

στο παιχνίδι με τα πούλια

παγώνει σε μονά φλιτζάνια όμως ο καφές

στο καφενείο χωρίς όνομα

στην οδό Αρίστου Τέλους.

Εκλεκτική συγγένεια λοιπόν σημαίνει

κρύβω άσσους σε μανίκι δίχως χέρι

ενώ σε ειδική αίθουσα υποδοχής

σερβίρεται κονιάκ και κουλουράκι.

Στον προθάλαμο κάποιος χτυπάει νούμερα

στο μπράτσο εραστών που γίναν δήθεν φίλοι.

Γιατί άραγε λαχανιάζουμε άδικα μέσα στους αιώνες

εμείς οι εκλεκτοί εκλεκτικοί

χωρίς γένος χωρίς φύλο

που τρέχουμε γυμνοί μέσα σε γυάλα

που σμίγουμε κρυφά φθηνά και με ντροπή

σε παχιά μαξιλάρια από πούπουλα

κύκνων που ραμφίζουν

για λίγο στην σιωπή

για πάντα στο κενό.

Όλοι εμείς οι συγγενείς

που στο λήμμα αγάπη

διαβάζουμε πάντα λάθος

το συνώνυμο.

ΜΑΤΑΙΩΣΗ

Θα ήμουν εκείνη την ημέρα συνεπής

μα ένα κοράκι καταβρόχθισε το μονοπάτι

και χάθηκα στο δάσος

ύστερα κάποιος μετατόπισε τους δείκτες

στο κουρδιστό ρολόι στο σαλόνι

κι άργησα είκοσι χρόνια.

Θα σε ειδοποιούσα σίγουρα

αλλά τα ταχυδρομικά περιστέρια

καθηλώθηκαν υπέρβαρα στα σύρματα.

Και όταν ερχόμουν

θα σ’ αγκάλιαζα

αν δεν υπήρχε το σιδερένιο τραπεζάκι ανάμεσα.

Γι’ αυτό σου λέω.

Μην λυπάσαι.

Και στείλε αυτήν την τενεκεδένια απουσία

για ανακύκλωση.

ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΝΘΟΣ

Να το κρατάτε εξημερωμένο στην αυλή.

Κάποιες νύχτες να αφήνετε την πόρτα ανοιχτή.

Θα ανεβαίνει στο κρεβάτι,

πηχτές κηλίδες στα σεντόνια

δαγκωματιές στο στήθος, στον λαιμό.

Θα το ακούτε να αλυχτάει.

Δεν θα το αλυσοδέσετε ποτέ.

Σας γνωρίζει.

Πολύ πιο βαθιά από ό,τι ποτέ θα καταλάβετε.

Το γνωρίζετε.

Είναι ο ομφάλιος λώρος που σας δένει με την μνήμη.

Κοιμόταν κάτω από την κουνουπιέρα.

Έκοβε κομμάτια τις σάρκες της κούκλας

όταν μαλώναν οι γονείς

ξέσκιζε τα μαξιλάρια

όταν αποχωρούσαν οι αγαπημένοι.

Με μία και μόνο κίνηση σας τρώει την καρδιά.

Ποτέ μην παλέψετε μαζί του,

ούτε να κοιμηθείτε με ευγενικούς αγνώστους σε φτηνά ξενοδοχεία

μόνο και μόνο γιατί δεν αντέχετε το λυσσασμένο γάβγισμα.

Χαϊδεύετε το τρυφερά, να το εκθέτετε δημόσια.

Μια βόλτα στο πάρκο με την ανοιχτή ρωγμή,

τον οριζόντιο κρατήρα που κοχλάζει, βοηθάει.

Και κυρίως μην γράφετε ποιήματα.

Το εξαγριώνουν.

Ύστερα κυλιέται σε μαύρα τριαντάφυλλα.

Γενικά να είστε ψύχραιμοι και ευγνώμονες.

Μην ξεχνάτε.

Το πένθος υπάρχει για να καλύπτει το απόλυτο κενό.

ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑ

Αν τύχει ένα βράδυ σε μπαλκόνι

στην καρδιά ενός ατέλειωτου χειμώνα

ενώ μιλάτε στο τηλέφωνο με κάποιον

μικροί υάκινθοι να γεμίσουν την ποδιά

Και αν την ίδια στιγμή

ένας μαύρος σκύλος

απ’ το σπίτι απέναντι

αρχίσει άγρια να γαβγίζει.

Αν τελικά σας καταπιεί η νύχτα

κι αυτό που λέμε αγάπη

είναι μόνον ένας σπασμός μέσα στο σύμπαν.

Δεν πειράζει.

Έτσι κι αλλιώς

πάντα με την σκιά μας

πλαγιάζουμε τις νύχτες.

Από τη συλλογή «Κλινικά απών», εκδ. Γαβριηλίδης 2014.
Σημείωση: Στο ιστολόγιό μας μπορείτε ακόμη να διαβάσετε τα ποιήματα της Χλόης Κουτσουμπέλη, "ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ" και "Η ΚΟΝΣΕΡΒΑ" (με κλικ στους τίτλους), τα οποία περιλαμβάνονται στην ίδια συλλογή.