Κατερίνα Κατσίρη, "Αν είσαι λέξη"

ΑΣΦΑΛΗΣ ΣΤΗ ΑΠΟΥΣΙΑ

Ποια μάτια, να ξυπνήσεις μ’ ένα ρόδισμα το δέντρο

να κατοικήσεις στον εαυτό σου

ή ένα κλάμα καθαρό να στάξει την ελπίδα στα ξερά πηγάδια

Ούτε καινούργια χείλη να γελάσεις, σαν να ήσουνα θεός

στο νόημα που διοχετεύει ο εαυτός σου

Να παγιδεύσεις με το νου όλες αυτές τις θεϊκές σκιές

να δώσεις ένα σύμπαν στη ζωή

Για κάτι μικρές βαμβακερές αναγκαιότητες γράφεις μονάχα

μουρμουρίζοντας

που σβήνουν-ξεριζώνουν τ’ αγριόχορτα χαράματα

Είσαι εν τέλει ασφαλής στη απουσία

ΜΕ ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΕΙΨΗΣ

Σιωπή. Που γέννησε τις απουσίες

κι ένα τριαντάφυλλο

να ξεγελά την αθωότητα

Οι ήχοι στάζουνε σκουριές

θέλω να πω, οι εποχές, το χρώμα, η έλλειψη

μέσα στο Είναι αιωρούνται

Και το κορίτσι, από τον τρόπο που το κοίταξες

Δεν είσαι γέλιο

Νάρκισσε!

φώναξα

ΡΟΚ ΕΝΤ ΡΟΛ

Κάθε μέρα μικρά φίδια ζώνουν το κρανίο όπου μένω

πρόστυχα ζωύφια που δαγκώνουν ύποπτα

το δεξί του χέρι

αλλάζοντας τον έρωτα σε ’κείνη τη φωτογραφία σου

Καμιά φορά αναδιπλώνονται στο άσπρο μου φουστάνι

και αφαιρούν το άσπρο της επιθυμίας

μια κίνηση να κάνω

ανάβει το τσιγάρο μου

με μαύρο, πολύ μαύρο ροκ εντ ρολ

Φίδια, πολλά φίδια

φίλοι που αύριο θα κλαίνε στην κηδεία μου

Από τη συλλογή «αν είσαι λέξη», εκδ. Οδός Πανός, 2012

LED ZEPPELIN - ROCK AND ROLL