Οδυσσέας Ελύτης, "Το Πάσχα ενός αθέατου Απριλίου"

(Έργο του Οδυσσέα Ελύτη)

                             Μ. ΣΑΒΒΑΤΟ, 25

    Περαστική από τη χθεσινή αϋπνία μου

    λίγο, για μια στιγμή, μου χαμογέλασε

    η θεούλα με τη μωβ κορδέλα

    που από παιδάκι μού κυκλοφοράει τα μυστικά

    Ύστερα χάθηκε πλέοντας δεξιά

    να πάει ν’ αδειάσει τον κουβά με τ’ απορρίμματά μου

 – της ψυχής αποτσίγαρα κι αποποιηματάκια –

    εκεί που βράζει ακόμη όλο παλιά νεότητα

    και αγέρωχο το πέλαγος.

                                   Μ. ΣΑΒΒΑΤΟ, 25 β

Πάλι μες στην κοιλιά της θάλασσας το μαύρο εκείνο σύννεφο

          που ανεβάζει κάπνες

όπως φωνές επάνω από ναυάγιο

Χαμένοι αυτοί που πιάνονται από τ’ Άπιαστα

Όπως εγώ προχθές του αγίου Γεωργίου ανήμερα

που πήγα να παραβγώ μ' αλόγατα όρθια και θωρακοφόρους

και μου χύθηκε όλη, όξω απ’ τη γης, η ερωτοπαθής ψυχή μου.

                               ΚΥΡΙΑΚΗ (ΠΑΣΧΑ), 26

Καθαρή διάφανη μέρα. Φαίνεται ο άνεμος που ακινητεί με τη μορ-

φή βουνού κει κατά τα δυτικά. Κι η θάλασσα με τα φτερά διπλωμέ-

να, πολύ χαμηλά, κάτω από το παράθυρο.

Σου ’ρχεται να πετάξεις ψηλά κι από κει να μοιράσεις δωρεάν την

ψυχή σου. Ύστερα να κατεβείς και, θαρραλέα, να καταλάβεις τη

θέση στον τάφο που σου ανήκει.

                              ΚΥΡΙΑΚΗ (ΠΑΣΧΑ), 26 β

                                                              Ασμάτιον

  Ανεμόεσσα κόρη ενήλικη θάλασσα

  πάρε το κίτρο που μου ’δωκε ο Κάλβος

  δικιά σου η χρυσή      μυρωδία

  Μεθαύριο θα ’ρθουν τ’ άλλα πουλιά

  θα ’ναι πάλι ελαφρές των βουνών οι γραμμές

  μα βαριά η δική μου     καρδία.

Από τη συλλογή «Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου»

(που περιλαμβάνεται στην συγκεντρωτική έκδοση: «ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ - ΠΟΙΗΣΗ», Ίκαρος 2002, β΄ έκδοση)