Δημήτρης Π. Κρανιώτης, "Τρία ποιήματα"

Δια βίου

Λυγμός

σε στάση λεωφορείου,

εντός παρενθέσεων

κοινών συναινέσεων,

θυμός

εκτός δωματίου,

εντός ακραίων θέσεων

απόλυτων αντιθέσεων,

κραυγή δια βίου.

Λευκή επιταγή

Τι μου λες

τώρα για το χτες,

αφού το άτολμο

«υπέρ πάντων»

και το νευρικό

«κατά πάντων»

υπέγραψε προδοσίες

στη λευκή επιταγή

του μέλλοντός μας.

Αποχαιρετισμός

Με λερωμένες

τις παλάμες μου

απ’ των χωραφιών

τις λάσπες,

αποχαιρέτισα

πουλιά που πετούν

στου ήλιου

τα μονοπάτια,

αγγίζοντας ένα σύννεφο

που έβρεχε ασταμάτητα

πλημμυρίζοντας

τα στάχια όλο δάκρυα.

Από τη συλλογή «Ενδόγραμμα», εκδ. ΜΑΛΛΙΑΡΗΣ παιδεία, 2010