Γιάννης Καισαρίδης, "Εδώ θα είμαι"

                                            Για τον Σταύρο και τ’ άλλα παιδιά που χάθηκαν στα Τέμπη

                                            Εδώ θα είμαι

Φέτος το καλοκαίρι στα δεκάξι μου θα τη σηκώσω

         τη μεγάλη πέτρα.

Θ’ απλώσω τα μαλλιά μου πάνω από τα κυπαρίσσια.

Θα ταξιδέψω. Πάνω απ’ τον ήλιο, τη βροχή, τον άνεμο.

Με χαραγμένα χέρια και γόνατα.

Θα τη σηκώσω τη μεγάλη πέτρα.

Θα σπάσω την απέραντη σιωπή.

Θα δω τον κόσμο από ψηλά.

Ψιθυριστά στους φίλους μου, σαν την ανάσα του κυπαρισσιού,

         χρόνια θ’ απλώσω τα φτερά μας.

Επιθυμίες κι όνειρα που κόλλησαν πάνω στο χώμα, σαν το φιλί

         το πρώτο, θα χαρίσω.

Θα είμαι εδώ. Όταν κανείς δε θα μιλάει, θα σας μιλάω εγώ.

Θα τη σηκώσω τη μεγάλη πέτρα.

Εδώ θα είμαι.

Η αφιέρωση και το ποίημα-πρόλογος της συλλογής διηγημάτων του Γιάννη Καισαρίδη «Μισάντρα», εκδ. Κέδρος 2005, επιλέχθηκαν για τη σημερινή ημέρα μνήμης της τραγωδίας των Τεμπών.

Σαν σήμερα πριν 11 χρόνια, 21 παιδιά (μαθητές του Λυκείου Μακροχωρίου Ημαθίας), έχασαν τη ζωή τους επιστρέφοντας από τριήμερη εκδρομή στην Αθήνα. Στο ύψος των Τεμπών, μια νταλίκα φορτωμένη με πλάκες νοβοπάν μπήκε στο αντίθετο ρεύμα και το βαρύ φορτίο της μετατοπίστηκε και έκοψε οριζοντίως την αριστερή πλευρά του λεωφορείου με τους μαθητές.