Ιγνάτης Χουβαρδάς, "Βιογραφικό σημείωμα"

(Amedeo Clemente Modigliani, "Young Brunette",

1917 oil on canvas)

  

Πίσω από εκείνη την ξύλινη πόρτα υπήρχε ένας κήπος, τώρα τον ανακάλυψα

κι η σκιά που έμπαινε κάποια μεσημέρια στο αρχοντικό δεν ήταν αγόρι

αλλά ένα κορίτσι με κοντό μαλλί.

Εκείνη η σκυφτή γριά που κατοικούσε στο αρχοντικό τώρα ανακάλυψα ότι είναι η χαριτωμένη θεία του κοριτσιού,

ο μεγαλόσωμος σκύλος που νόμιζα ότι είναι κέρβερος έχει δύο πελώρια τρυφερά μάτια,

τα δέντρα στον κήπο λένε αλλόκοτα παραμύθια που σε μεθάνε,

στο βάθος μέσα από τα παράθυρα βλέπεις τα μπιμπελό και τα έπιπλα να χορεύουν αισθησιακά

κάτω από τους ήχους μιας μουσικής που χαϊδεύει παράλληλα τα αυτιά και το δέρμα.

Αυτό το σπίτι είναι υγρό σαν παραμύθι

κι η κοπέλα μια πρόκληση.

Η θεία του αγοροκόριτσου μού προσφέρει ένα γλυκό κουταλιού από βατόμουρα,

σήμερα το έφτιαξα – μου λέει, κάτω από το βλέμμα των προγόνων στις κορνίζες.

Η πρώτη σκέψη που κάνεις όταν ανακαλύπτεις ένα κορίτσι που θα μπορούσες να ερωτευτείς

είναι ο χρόνος που χάθηκε

όταν νόμιζες ότι τέτοια αρχοντικά-παραμύθια δεν υπάρχουν.

Στη δεύτερη σκέψη ανησυχείς μήπως η σκιά δεν ξαναεμφανιστεί στο αρχοντικό,

το κορίτσι – άκουσες – ήρθε μια σύντομη επίσκεψη για το καλοκαίρι από τη Ρουμανία, ήρθε κι έφυγε οριστικά

μέχρι που με το πέρασμα των άδειων ημερών

σε παρασύρει ένας άγνωστος δρόμος και σου δείχνει πως εκεί στο βάθος κοιμούνται οι νεκροί,

οι δικοί σου νεκροί και το κορίτσι που δεν ξαναείδες κι είναι οι τάφοι που δε σε φοβίζουν.