ΠΟΛΥNΑ Γ. ΜΠΑΝΑ

ΒΑΡΔΙΑ ΣΤΗ ΛΗΘΗ

  

Απάνθρωπο

Το στόμα κινείται,

               μορφάζει,

               πλήττει,

               επιπλήττει,

               μέμφεται,

               χειρονομεί (σείοντας το δάχτυλο),

               επιτίθεται,

               συντρίβει.

Αποτελεί με διαφορά, το πλέον απάνθρωπο σημείο

της ανθρωπογεωγραφίας του σώματος.

Γλυκύτητα

              Καίει

   (μετά) γλυκαίνει

              και πάλι καίει…

              στης ζωής τους ομόκεντρους κύκλους,

ματώνω,

              μα αν μη τι άλλο, με γλυκύ τρόπο.

Νυχτερινή βάρδια

Κοιμάται

σα σε χειμέρια νάρκη,

με το σαγόνι κρεμαστό κι άηχο το στόμα,

κι εγώ που, γι’ άπειρη φορά, του νυχτοφύλακα τη βάρδια τηρώ,

τον κοιτώ κι αποθαυμάζω

τη δική του αρυτίδωτη κι ασύδοτη παράδοση

στη βολική λήθη του – εξάωρου – ύπνου.

                                 Ρωγμή

            Μικρή ρωγμή, αίφνης,

            εγκαταστάθηκε στο πρόσωπο,

                        εκχέουσα

            σκέψεις κι αδήρητη αλήθεια,

κι η μέχρι πρότινος ενδεδυμένη αυτού μη-έκφραση
δεν είναι, πλέον, ικανή να τη στοκάρει (ή επουλώσει;).

Αμέσως

Είναι τόσο απλό.

Κλείνεις τα βλέφαρα

και φαντασιώνεσαι την ύπαρξή σου.

Τ’ ανοίγεις

κι, αμέσως, πλήττεσαι απ’ την πραγματικότητα του μη-υπάρχειν.

Τα ποιήματα της Πολύνας Μπανά είναι αναδημοσίευση
από το περιοδικό δίοδος 66100 (ΕΝ ΔΡΑΜΑ)
Περίοδος Α΄, Τεύχος 5, Φεβρουάριος 2013