ΗΛΙΑΣ ΔΕΛΗΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ

ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΩΝ 5 π.μ.

*

εκείνος που κοιτάζει

στον τοίχο το καρφί σα να ’ναι θάλασσα

ξέρει καλά

πως στο ρηχό του τάφο

θ’ ανθίζει ένα λουλούδι

μετανιωμένο

μα εμείς θα το κρεμάσουμε

στο πέτο ενός παλιάτσου

στα φώτα μιας γιορτής

κάτω από μάτια υγρά

να ξεραθεί

*

αργά έμαθα να φεύγω

με μια σφαίρα πανσέληνου

στ’ ολόμαυρο στήθος της νύχτας μου

αντίο

αντίο χρόνια όμορφα

σε σένα που φέραν τα χέρια σου

ένα μετέωρο ψυχής πάνω απ’ την άβυσσο

στο νέο που υπήρξα

αντίο

άσε με τώρα να μελετώ

θανάτους γυναικών που αγαπήθηκαν

τα βράδια οι νεκροί να με τρομάζουν

που μεσ’ απ’ το μηδέν του γέλιου τους γυρνούν

μία πικρή ακολουθία υακίνθων

έναν καημό

έναν κόσμο

*

συλλάβισαν με μιας

τ’ αλφαβητάρι των σκορπιών πάνω στο χώμα

και βρεθήκαν μπροστά σ’ απρόσμενες συνάφειες

δίχως καμία σκέψη

όπως ανοίγουν τα παράθυρα μιας κάμαρας

κι όλα τούς είναι απλά

ακόμη κι όσα άφηνε ανεξήγητα

μιαν ασημένια πόρπη

στης Ελένης τα χέρια

*

έτη φωτός μακριά

από την άδεια κάμαρα

κάποιος κοιτάει το πόμολο

της πόρτας να γυρνά

έτσι είναι τα όνειρα

σαν είδωλα θολά που νυχτωθήκανε

βαθιά μέσα στο μέλλον κάποιου άλλου

από τη συλλογή: Τα ποιήματα των 5 π.μ., εκδ. ARS POETICA, 2012