ΔΗΜΗΤΡΗΣ Γ. ΠΑΠΑΣΤΕΡΓΙΟΥ

ΠΕΝΤΕ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ "FUROR SCRIBENDI"

"Από τον αχανή ωκεανό σ’ ένα μικρό αυγό"

FUROR SCRIBENDI (ΑRS POETICA 2013) σελ.64

Όταν πριν ένα χρόνο ο Δημήτρης Γ. Παπαστεργίου μάς προσέφερε την "Τράπουλα του Καλοκαιριού", λίγοι θα πίστευαν ότι τόσο γρήγορα θα μας έκανε ένα ακόμη δώρο και ήρθε σύντομα. Μια συλλογή με λόγο συμπαγή, επίκαιρο, και σμιλεμένο.

Οι δύο ενότητες, ΕΝΑ ΣΜΗΝΟΣ ΠΟΙΗΜΑΤΑ και ΕΛΑΦΡΥ ΠΕΖΙΚΟ, μας οδηγούν στα δύσβατα μονοπάτια της ποίησης με τρόπο μαγικό... 27 ποιήματα 11 πεζά.

Αφετηρία δεν θα μπορούσε να είναι άλλη, από μια αναφορά στον Όμηρο, με την "Επίκληση" (σελ. 9), από κει και πέρα αρχίζει η Οδύσσεια της γραφής, με δομή, μέτρο, πειράματα, πειράγματα...

Ξεκινώντας με μια τυπική "εσωστρέφεια" που στην πορεία μετουσιώνεται σε μια συλλογική αγωνία, για την "πόλη του", τον έρωτα, και αιχμηρή πολιτική προσέγγιση, όμως με μια ευγένεια και ένα ρυθμό που ηχεί σαν προφητεία σε δίσεκτους καιρούς, επαναπροσδιορίζει την ποίηση –που τόσο εύκολα βάλλεται από παντού– και μας την κοινωνεί ως μετάληψη από το "σώμα" όλων των σπουδαίων ανά τους αιώνες ποιητών.

FUROR SCRIBENDI, σημαίνει μανία για γράψιμο, το εξώφυλλο του Παύλου Παρασκευαΐδη είναι αποκαλυπτικό. Όμως η αίσθηση μάς οδηγεί και πάλι στο συλλογικό, (δεν είναι τυχαίο ότι ο Δημήτρης Γ. Παπαστεργίου είναι η ψυχή και το μυαλό του Ποιητικού Πυρήνα).

Furor Scribendi, έργο χειροποίητο με το μεράκι του δημιουργού που απαιτεί από τον εαυτό του να φέρει την ποίηση κοντά σε όλο τον κόσμο.

Ο λόγος; σε ένα κόσμο που καταρρέει, έρχεται ο ποιητής να τον "αλλάξει", αν δεν τα καταφέρνει, λέει όπως ο Νίκος Καζαντζάκης: εγώ φταίω!

και ιδού:

ΘΑΛΑΣΣΟΠΟΥΛΙ

Από τον αχανή ωκεανό σ’ ένα μικρό αυγό

Μικρός αριθμητής στου ορίζοντα το κλάσμα

Στοργή ανάμεσα σε πύργους ανέμων και λάβας

Ανάμεσα στην ευλογία του Θεού και στα νύχια Του

Θεία κοινωνία στα ράμφη αρπακτικών

Στοίχημα, στόχος, έπαθλο, διεκδίκηση, τροφή

Υποψία κόλασης σε παραδείσου ανάμνηση

Ζωή στις ρωγμές και ρωγμές στη ζωή

Χρωματιστή αυλαία κοχλάζοντος αίματος

Πινελιές πονηριάς στην πανάγαθη πλάση

Αιώνων εξέλιξη για λίγη επιβίωση

Αγωνίας απόφθεγμα θαλασσόδαρτη ελπίδα

Καρτερική αναμονή για το παχύμετρο του Δαρβίνου

Γαρνιτούρα στη χελωνόσουπα πληρώματος

ΠΟΘΟΣ

Ήθελε τόσο πολύ να γράψει όμορφα πράγματα

που αν ήταν δυνατόν

– για τις λέξεις που πρόσμενε

να βγουν από μέσα του

όπως το δάκρυ της χιώτικης μαστίχας

ή το σπέρμα του καουτσούκ –

θα χάραζε το σώμα του.

ΤΡΥΠΕΣ - ΤΑΞΙΔΙΑΡΑ ΨΥΧΗ

ΕΚΡΗΞΗ

Όλα εντέλει είναι θέμα χειρισμών,

όχι προθέσεων κι ολόθερμων ευχών.

Αλλιώς, πώς θα μπορούσανε να δικαιολογήσουν

τη θέση μου τη δύσκολη οι αγαθές προθέσεις;

Και να τος, βγαίνει απ’ την οθόνη της T.V.

φαρδύς και διπλοσάγονος ο κύριος υπουργός

απλώνει τη χερούκλα του εν ψυχρώ

τα ποιήματα που έγραφα να κάνει κομματάκια.

Κι εγώ να τον κοιτάζω σαν παλίμψηστο σιωπών

μα εκείνα, απτόητα και προπαντός γενναία,

να σέρνονται στο πάτωμα γυρεύοντας τις λέξεις

καινούργια ποιήματα να γίνουνε: χαϊκού

και θραύσματα, μιας λογοτεχνικής χειροβομβίδας

που εκρήγνυται με κρότο και με λάμψη.

ΧΡΟΝΟΣ

Οι μέρες πέφτουν

μ’ ορμή στο πρόσωπό μου

σα βιτριόλι

ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΔΙΑΡΚΩΣ

Φθινοπωριάζει.

Ο ήλιος γραπώνεται, απ’ τα σεντόνια,

τα χαλιά, τα ράφια·

απ’ όπου βρει.

Αβοήθητος

πάνω απ’ του χάους την Χάρυβδη,

του Χρόνου τα βαρούλκα,

που τον τραβάει απ’ τα μαλλιά

τα πόδια τού μαγκώνει.

Του πέφτει το διάδημα, η πλάστιγγα, το σκήπτρο.

Κι εμείς στελέχη του χαμού

στην απονιά εθισμένοι

τού κλείνουμε τα δάχτυλα στα πορτοπαραθύρια.

Ίσως, γιατί στα χρόνια μας διαρκώς φθινοπωριάζει.

Καλοτάξιδο Δημήτρη!

Βασίλης Δασκαλάκης

ΥΠΟΓΕΙΑ ΡΕΥΜΑΤΑ - Μ' ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΜΗ ΛΕΩ ΠΟΛΛΑ

(Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΛΑΟΣ", Βέροια 10-4-2013)