ΔΗΜΗΤΡΑ Χ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

"ΜΕΤΑΦΡΑΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΩΝ ΑΗΔΟΝΙΩΝ"

Η μετάφραση

Τους στίχους που δεν έθρεψε η αγρύπνια μου,

Τους ατυχείς ή τους ουδέποτε γεννηθέντες,

Θα τους φορέσω απόψε έναν-έναν,

Πουκάμισο, πουλόβερ και παλτό,

Και θα βγω έξω, να ψαρεύω το φεγγάρι.

Με τέτοιο κρύο και να φιλοξενούνε οι καλαμιές

Ένα αηδόνι!

Οι λάμες της αστροφεγγιάς δεν το σκοτώνουν

Μα λέει, θεέ μου, κάτι τραγούδια στη γλώσσα του

Που όλο μου το σώμα μεταφράζει

Τρέμοντας κάτω απ’ τα βαριά μου ρούχα.

Ανικανότης

Των φυσικών των χαρισμάτων μαρασμός,

Των επίκτητων αποθερισμός,

Της υστερίας οργιώδης βλάστηση:

Αυτά με συγκροτούν ως μητέρα.

Αλλά ως ουρανός διαφέρω.

Διαθέτω όλα όσα κανείς δεν χρειάζεται:

Ασύνορη έκταση, βυθό αχανή, καρτερία,

Ως και το πάμφωτο φεγγάρι.

Εκδοχή

Συνετός άνθρωπος και να ’ναι εκτός εαυτού;

Μέρες που είναι, θα το δούμε κι αυτό.

Να βγάζει και να πετά το σακάκι του,

Ν’ αδειάζει μες στο δρόμο τις τσέπες

Και να εξατμίζεται εντός δευτερολέπτων

Σα να ήταν όλος από πτητική μελάνη.

Κι αυτό θα το δούμε κι άλλα.

Τη βροχή να μένει ακίνητη πάνω απ’ τη χώρα,

Τα υδάτινα καρφιά της μετέωρα

Πάνω από το βρυχηθμό της πνοής μας.

Τα κρύα προβατάκια των άστρων

Να βόσκουνε μια τέτοια βροχή

Και ο μονόφθαλμος ο παρατηρητής των πάντων

Να κλείνει πια το τερατώδες του βλέφαρο.

Έτσι μπορεί να τελειώσουν όλα.

Και ν’ απομείνουμε εκεί που ήμασταν πάντα:

Βλάκες γλυκά αποσβολωμένοι

Μες στο Χάος.

Από την ποιητική συλλογή Λιμός, εκδόσεις Νεφέλη 2007