Παρασκευή 15 Μαρτίου 2019

Νίκος Γεωργόπουλος, "Δεμένα σώματα"





ΣΟΝΕΤΟ ΤΟΥ ΚΥΝΗΓΗΜΕΝΟΥ


Πίσω φωτιά, χαλάσματα και τρόμος
μπόχα θανάτου γύρω τους καμένα
κυνηγημένους γέμισε ο δρόμος
χάσκουνε σώματα παρατημένα.

Οι μωρομάνες μπρος και πίσω γέροι
οι άντρες να προσέχουν τα πλευρά τους
συρματοπλέγματα ματώσανε το χέρι
του αγοριού που ξέφυγε μπροστά τους.

Μαζί του ο αέρας φέρνει τους πνιγμένους
π’ ουρλιάζουνε σαν χάνονται στο κύμα
κι άλλους πολλούς στα γρήγορα θαμμένους

μ’ ένα σημάδι αντίδωρο στο μνήμα,
κι η μυρωδιά του φόβου στους διωγμένους
με αγρίμια κι ερημιά σε κάθε βήμα.





ΣΟΥΕΛ

                                                     στη Δέσποινα


Σαν το βουβό το κύμα που φορτώνει
κάπου βαθιά στου ορίζοντα τα μάκρη
σαν την σιωπή που αθόρυβα κυκλώνει
την πιο απόμερη της ύπαρξής μας άκρη.

Σαν ένα άνοιγμα που απότομα μας ρίχνει
σ’ ένα κενό που ανοίγεται εντός μας
σαν μια ψυχή που τίποτε δε δείχνει
πώς με θυμό ξεσούρνει ο θυμός μας.

Σαν ένα ξέσπασμα που φέρνει καταιγίδα
μέρες πολλές στο κάλμα της θαλάσσης
σαν την στεριά που ψάχνει με ελπίδα

να αφήσει μια ψυχή το αντάριασμά της.
Κάπου μπροστά που μοιάζει σαν γαλήνη
αύτανδρες χάνονται ζωές μέσα στη δίνη.





ΧΑΡΤΙΝΟΣ ΗΡΩΑΣ

                                                στον Corto Maltese


Απόψε ρίχτηκα στα βάθη της αβύσσου
χάρτινος ήρωας που ψάχνω να πιαστώ
στον μεταξένιο μιας αράχνης τον ιστό
που ’χε σκεπάσει το κλειδί του παραδείσου.

Φεγγοβολάνε όλα τ’ άστρα στη μορφή σου
μες στα σκοτάδια μου σημάδια ακολουθώ
βαρκούλα χάρτινη να ψάχνω να κρυφτώ
σε μέρη απάνεμα να σπάσω το γυαλί σου.

Απόψε βρέθηκε μια θέση στη πληγή σου
με μια ανάσα θ’ ακουμπήσω τον βυθό
σ’ άδεια μποτίλια από ουίσκι θα χαθώ
να λυτρωθεί κι αυτός ο φόβος μου μαζί σου.





ΕΡΑΣΤΕΣ


Αυτοί πάντα αγαπιούνται στην μπανιέρα.
Αφήνουν το πρώτο νερό
να τρέξει για τα καλά επάνω τους
να ξεπλύνει τις στερήσεις,
και μετά ανταλλάσσουν ανάσες.





Από τη συλλογή «Δεμένα Σώματα», ΑΩ εκδόσεις, 2019.

1 σχόλιο: