Σπύρος Τσακνιάς, "Ορατότης μηδέν"

ΤΑΞΙΔΙ

Δάσος από σημύδες άσπρο

ποταμόπλοιο μες στην ομίχλη

με παίρνει σαν τραγούδι πρωινό

σαν σύννεφο λευκό κι αυτό

για μια διαδρομή σε πικροθάλασσες

ασημένιες με άφωνες παλίρροιες

τρικάταρτα καράβια δεμένα χρόνια

σκουριασμένους ναούς μιας δόλιας προσευχής

στο τέρμα της λευκότητας        όμως

δεν έχω διαβατήριο      έχω

μια παλιά φωτογραφία

κανείς δε με αναγνωρίζει

μένω ακίνητος ενώ

το άσπρο  μου  τοπίο  ταξιδεύει.

ΕΛΠΙΔΑ

Τελικώς αποφάσισα να μην αλλάξω κατοικία

είναι ωραία εδώ κάτω    τις αυγουστιάτικες νύχτες

το φεγγάρι ασημώνει τα όνειρα

σηκώνει το βάρος απ’ τους εφιάλτες

λευκαίνει τα μαύρα φτερά των αγγέλων

πού ανεβαίνουν στον ουρανό απ’ την καπνοδόχο

για ν’ αποφύγουν τον φιλύποπτο φρουρό

οι άγγελοι προστάτες μας εξάλλου

γνωρίζουν χίλιες μυστικές διόδους

μια νύχτα θα ξανακατέβουν πάλι

θα σκάψουν αθόρυβα φαρδιά κανάλια

θα κάνουν τη φυλακή μας

πλωτή.

ΣΑΒΒΑΤΟΒΡΑΔΟ

Δε μ’ αλαφιάζει πια το φως

                κι η στίλβουσα ιλαρότης του

έτσι με τ’ απολιθωμένο μειδίαμα της μάνας

αποσπασμένο απ’ το οικογενειακό άλμπουμ

αφήνω τα δάκρυα να με οδηγούν

σέ παθιασμένη υποταγή

όταν

με καίει η ντροπή

για τ’ αμαρτωλά

παιδικά μου χρόνια

κάποτε θα μιλήσω για ολ’ αυτά

θα είναι Σάββατο βράδυ και θα βρέχει

τα τριαντάφυλλα θα κοκκινίζουν

                μέχρι πυρακτώσεως

κι ύστερα θά ’ρθει ένας άνεμος φονιάς

να τσακίσει τα στάχυα να πληγώσει

τα τρυφερά μάτια των άσημων κοριτσιών

που τριγυρνούν στους δρόμους των σαββατιάτικων

                ονείρων.

ΠΡΙΝ ΑΠ’ ΤΗ ΒΡΟΧΗ

Νυχτερινό ασήμι θησαυρέ μου

έλα να σκεπάσεις την ανήσυχη νεκρόπολη

ν’ αλλάξεις την κατεύθυνση των μαύρων ποταμών

το ξέρεις οι νεκροί δεν συνετίζονται

κι όμως εμείς αγνοούσαμε την ύστατη αλήθεια

προχωρούσαμε λαχανιασμένοι

σ’ ένα όνομα δίχως τόπο

με την όραση κουρασμένη

απ’ την ανταύγεια των υψηλόκορμων ευχών

μας τύφλωναν τόσα δάκρυα

πώς να ξεδιαλύνουμε το απύθμενο μυστήριο

λαχανιασμένοι λοιπόν από τόση ακινησία

περιμένοντας μια πελώρια θεραπευτική βροχή…

Τα ποιήματα περιέχονται στον τόμο: «Α. Ευαγγέλου - Γ. Αράγης, Δεύτερη Μεταπολεμική Ποιητική Γενιά (1950-2012) - Ανθολογία», εκδ. Gutenberg (β΄ έκδοση, συμπληρωμένη), Μάρτιος 2017, και είναι από τη συλλογή «Ορατότης μηδέν», 1992.