Fernando Pessoa, "Κάτι σαν καταχνιά..." (μετάφραση - επίμετρο: Αφροδίτη Φραγκιαδουλάκη)

Κάτι σαν καταχνιά...

Like A Mist

(Tenho em mim como uma bruma)

Κάτι σαν καταχνιά μπήκε μέσα μου

ένα ομιχλώδες κενό

μια νοσταλγία για το απόκρημνο τίποτα

η επιθυμία να το απολαύσω, να το ρουφήξω

Με έχει καταπιεί

ετούτη η τρομακτική ομίχλη

— βλέπω το ύστατο αστέρι να λάμπει

στη γόπα που αναπαύεται στο τασάκι μου

Φύσηξα τον καπνό της ζωής μακριά. Πόσο αβέβαια

όσα είδα ή διάβασα!

Κι ο κόσμος όλος, ένα πελώριο ανοιχτό βιβλίο

με περιπαίζει σε μια γλώσσα που δε γνωρίζω.

[16-7-1934]

Μετάφραση: Αφροδίτη Φραγκιαδουλάκη

Επίμετρο:

Ο Πορτογάλος ποιητής που δεν ήξερε τι θα φέρει το αύριο, που πολεμούσε με λύσσα και τους ογδόντα ένα εαυτούς του, γεννήθηκε τον Ιούνη του 1888. Κάθε ένα ξεχωριστά από τα ετερώνυμά του είχε το δικό του χαρακτήρα και λογοτεχνικό στιλ, μια ανεξάντλητη μανιέρα ταλέντου και έμπνευσης: Να αισθάνομαι τα πάντα μ’ όλους τους τρόπους, να ’χω όλες τις απόψεις, να ’μαι ειλικρινής αντιφάσκοντας κάθε λεπτό.

Το αύριο έφερε μια ανησυχία στις φλέβες της παγκόσμιας ποίησης και μια καθολική αναγνώριση του μοναχικού, ονειροπόλου δημιουργού που του άρεσε να ταξιδεύει χαϊδεύοντας τη σιωπή, να αλλάζει χώρες και μάσκες, να είναι πάντα "άλλος".