Αλέξανδρος Μαυρογένης, "Τρία ποιήματα"

Θάλασσα

Αδάμαστη φάνταζες σαν περιγέλασες την ισχύ μιας αυτοκρατορίας

Μισητή όταν χώριζες απελπισμένους από τον παράδεισο που

ονειρεύονταν

και λατρευτή θεά όταν τους οδήγησες στη Γη της Επαγγελίας.

Απειλητική φάνηκες σαν το σκοτάδι απλώθηκε πάνω σου,

βυθίζοντας τα απομεινάρια μιας μέρας και τρυφερή,

όταν το απαλό σου άγγιγμα θύμισε χάδι μητρικό.

Φίλη ανεκτίμητη αποδείχτηκες τότε που του φλοίσβου το

ψιθύρισμα

ξεδιάλυνε το μύθο από τον αλήθεια, προστάζοντας με να μην

στρέψω ξανά

το βλέμμα προς τα πίσω και το κεφάλι κοίταξε ψηλά μετά από καιρό.

Φτωχά τα μάτια που δεν αντίκρισαν γιαλό

Κακότυχες οι πόλεις χωρίς λιμάνι

Τους λείπει ο φάρος όσο τα αδέλφια από τα μοναχοπαίδια.

Ευάλωτος ο αιώνιος αυτοκράτορας όποτε δεν μοιράζεται μαζί σου

τη λάμψη του

Γεμάτος χαρά αφήνει τα πετράδια του στέμματος του να ξεχυθούν

πάνω σου

Σε χρίζει βασίλισσα του και εμείς δεν αμφιβάλλουμε για την

κρίση του.

Μια αμυγδαλιά ανθίζει

Μια αμυγδαλιά ανθίζει κάθε φορά

που λέξεις δίνουν πνοή στις λευκές σελίδες,

όταν βιβλία ξεγλιστρούν από τη λήθη της βιβλιοθήκης,

και ανασταίνονται στα χέρια ενός εξερευνητή αναγνώστη.

Όταν η ιστορία γράφεται από ανθρώπους χωρίς όνομα βαρύ.

Μια αμυγδαλιά ανθίζει κάθε φορά

που στίχοι εξυμνούν τη συνύπαρξη

και οι ποιητές αποδεικνύονται αντάξιοι τους,

όταν τα φιλιά πληθαίνουν πολιορκώντας τη μοναξιά,

περήφανες  σημαίες της πατρίδας των ερωτευμένων.

Μια αμυγδαλιά ανθίζει κάθε φορά που παράθυρα ερμητικά

κλειστά

ανοίγουν σε σπίτια λησμονημένα από το φως της μέρας

και ένας άνθρωπος αποτινάσσει τις ξένες σκιές.

Όταν οι δρόμοι αρνούνται να μας οδηγήσουν

στην ίδια πόλη, όσο σπουδαία και τρανή αν είναι.

Μια αμυγδαλιά ανθίζει κάθε φορά που ο νους μου καταφεύγει

στη θύμηση σου.

Σημάδια φωτός

Χειμωνιάτικη λιακάδα

υπόγεια λάμψη

πεινασμένα μυαλά

πνευματικά ταξίδια

περιφρονημένα σύνορα

θελξικάρδιες μουσικές

παλλόμενες χορδές

ερωτικές ωδές

απέθαντοι πόθοι

ιαματικοί ασπασμοί

παιδικά κάστρα

εφηβικές απερισκεψίες

νεανικοί στοχασμοί.

σημάδια φωτός,

αέναα δεμένα

μαζί σου.

Στην εικόνα: John William Godward, «Τοπίο με ανθισμένη αμυγδαλιά (μελέτη)», 1912