Φωτεινή Βασιλοπούλου, "Χειμερινό πτηνολόγιο"

Καλλιεργητής άλατος


Τ’ απογεύματα επιστρέφει αργά
με χαρακωμένα χέρια.
Κόβει τη σάρκα της μέρας
σε παράγωνους
μαλακούς κύβους θλίψης.

Τους λιώνει στο μπρίκι του καφέ
βούτυρο
έτοιμο να πηδήξει στην άσπιλη λευκότητα
του αλατιού.
Εκείνου που κλέβει κάθε μέρα απ’ τη δουλειά
κρυμμένο κάτω απ’ τη γλώσσα.

Έχει φτιάξει μια σύζυγο
από αλάτι
δεμένη στο πόδι του κρεβατιού.
Όταν δεν αντέχει άλλο την πίκρα του
γλιστρά στα σπλάχνα της.
Την λέει Τουλώτ, της λέει
σ’ έχω ανάγκη, Τουλώτ.

Μα εκείνη τίποτα. Δεν αντιδρά όσες ικεσίες
κι αν της ψιθυρίζει
λόγια πρόστυχα
όσο κι αν της γλύφει τις μασχάλες, τα γόνατα.
Σιγοστάζουν μονάχα σταλακτίτες σιωπής.
Φοβάται την υγρασία. Τις βροχές.

Πάντα μπερδεύει τον κατακλυσμό με τα Σόδομα.

Από την ενότητα

«Ο κήπος των οδυνών»

Τα δάχτυλά του


Ακουμπά τα
όλο υποσχέσεις για ηδονή
δάχτυλά του στα πλήκτρα
και χαϊδεύει την αθωότητά της.
Η μουσική του υπνωτίζει τα κάδρα
τον καθρέφτη
τις υπηρέτριες που κρυφοκοιτάζουν
      απ’ την κλειδαρότρυπα.

Τώρα τα δάχτυλα μαγεύουν το κορίτσι.
Δεν ξέρει πως σκόπιμα την διάλεξε
κι ότι αυτά τα δάχτυλα
θα χάσουν την περιουσία της στα χαρτιά
θα εκθειάσουν το μισοάγουρο γυμνό κορμί της
στα λαίμαργα μάτια των δανειστών του.

Δεν ξέρει ακόμα πως αυτά τα δάχτυλα
ποτέ δε θα χαϊδέψουν τις πληγές της
τις ουλές της ζήλειας
την κοιλία του καρπού του.

Το ακροατήριο έχει πλήρη άγνοια των παραπάνω.
Μα ας το αφήσουμε λίγο ακόμα
στην άγνοια και
τη μαγεία των δαχτύλων του.





Artemisia absinthium Gentileschi

               Καὶ ἐγένετο τὸ τρίτον τῶν ὑδάτων εἰς ἄψινθον,
               καὶ πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων ἀπέθανον
               ἐκ τῶν ὑδάτων, ὅτι ἐπικράνθησαν.

                                            Αποκάλυψις Ιωάννου 8. 11


Αψέντι τα μαλλιά μου. Εκδίκηση.
Τον ύπνο τους ναρκώνει.
Ως τον θάνατο
κι ακόμα πιο πικρά.
Οι πίνακές μου έχουν τις πιο βαθιές πληγές
στα πρόσωπα γαλάζιο ασφυξίας.
Τινάζεται το αίμα ζωντανό
καθώς μπήγω με λύσσα το μαχαίρι.
Λάμπει
πορφύρα ο καμβάς.

Εγώ είμαι το μοντέλο, εγώ η καλλιτέχνις
η ατιμασμένη εγώ, εγώ το χέρι.
Η Ιουδήθ, η Ιαήλ εγώ.

Η βιασμένη, η προδομένη
εγώ
με αίμα κάρμινες
με δάχτυλα σπασμένα
εγώ
θα χτίζω το βασίλειο του ίσκιου.

Από την ενότητα

«Η σφαγή των χρωμάτων»

Προετοιμασίες ταξιδίου I

                           Μνήμη Γιώτας Αργυροπούλου


Έβαλε στη μικρή βαλίτσα
Καβάφη, Κάλβο, Σολωμό
προσευχητάρια Ποιητών και Αγίων Πάντων.
Τα διηγήματα επίσης.
Θα έκανε μικρές διορθώσεις στα διαλείμματα
      ανάμεσα στις χημειοθεραπείες.

Πήρε και τι δεν πήρε; Μαζί
ειλικρινείς πλην μάταιες ευχές φίλων
      για ταχεία ανάρρωση.

Σαχτούρης, Κάλβος, Σολωμός, Καβάφης,
      Κώστας Καρυωτάκης
τη συνοδεύουν τώρα στο ταξίδι της
στη νύχτα.

Στίχοι αστέρια μακρινά φώτα πορείας.
Διασχίζει η ταχεία το παγωμένο
άπειρο στερέωμα
καθώς αφήνει πίσω

αναπάντητα

τα πιο μεγάλα ερωτήματα της ύπαρξης.

Της Ποίησης, κυρίως.





Προετοιμασίες ταξιδίου II


Όταν την στείλαν άρον άρον στην Αθήνα
νοσοκομείον «Ο Άγιος Σάββας»
η πρώτη σκέψη στην υπέργηρη μητέρα.

Λες να μου φύγει πριν προλάβω να γυρίσω
κούφια η ώρα;

Συνεννοήθηκε με τη γυναίκα που την φρόντιζε
ποια ρούχα να της βάλει στο ταξίδι.

Αυτά να της φορέσεις, είπε κάπως λυπημένα
ανυποψίαστη
πως θα αντιστρέφονταν οι όροι.

Από την ενότητα

«Πτηνά αναρριχητικά»

 
 
 
 
 
Από τη συλλογή, «Χειμερινό πτηνολόγιο», εκδ. Κουκκίδα, 2024.

Εικαστική παρέμβαση: Φωτεινή Χαμιδιελή.