Βασίλης Σιουζουλής, "Τέσσερα ποιήματα"

~*~

Κάναμε την ψευδαίσθηση

Αλήθεια

Νιώσαμε έξω απ’ την ενοχή

της ημέρας

Και μισή την ευθύνη

ότι βγαίνουμε απ’ το χορό.

Η αράχνη του Λειβαδίτη

Πάνω στον τοίχο

Έρχεται να υπενθυμίσει

Το λάθος

Διαβάζουμε τις δυνάμεις μας

Είκοσι ώρες κλεισμένοι

Στο δωμάτιο

Ύστερα περπατάμε στην πλατεία

παριστάνοντας τους κουτσούς.

~*~

Η αλήθεια πέρασε

Στην παρανομία των ψίθυρων

Δεν ορίζουμε τα πράματα

που ζωντανεύει το τραγούδι

Χάθηκαν τα ονόματα

Έξω απ’ την πόρτα

Μας είπαν να διαλέξουμε

Ελεύθερα

Μας γέλασαν

Προλάβαμε και περάσαμε

Στο δωμάτιο

Μας μεγάλωνε

Φεύγαμε κάθε μέρα μέσα απ’ τους τοίχους,

κάθε μέρα και γυρίζαμε πάλι εκεί.

~*~

“Οι λέξεις μου κρυώνουν επί της βαλεντάλε στο Βούππερταλ’’

Το φυλλάδιο που προμηθεύτηκε

Στα σύνορα

χτύπησε το φιλότιμο.

Κανένα ελάττωμα που αγαπούσε

δεν υπάρχει στη λίστα

των επιτρεπομένων

Και η φωνή

με συνταγή κι αυτή

γιατί προτεραιότητα έχουν

θόρυβοι όχι ανθρώπων

Μπορείς να βγεις απ’ το χορό

όταν είναι στην κορύφωση;

Πιάστηκαν στα χέρια

δυο του προσπάθειες

Ένα χαρτί που έφτασε κρυφά

στην τσέπη

φώναξε το θυμό

Να είναι σε εγρήγορση

Άκουσε μια “καλημέρα’’

και η σκέψη του απέκτησε θερμοκρασία ζωής.

~*~

Επί της πλατείας του Elbeferd, στο Βούππερταλ

Λέξεις

βρεγμένες ως το κόκαλο

Πεταμένες στα πόδια

των περαστικών

Ρυπαίνουν το χώρο, είπε και

Πάραυτα καθαρίζεται η πλατεία

από ηττημένους έρωτες

Οι χρήσιμοι εγκέφαλοι

αποστρέφονται άχρηστα

αντικείμενα

Η ανήλιαγη εκείνη βόρεια ευγένεια

όταν θυμώνει εκεί στη Ρηνανία Βεστφαλία

Τα ποιήματα του Βασίλη Σιουζουλή δημοσιεύονται για πρώτη φορά