Καλλιόπη Εξάρχου, "μάχιμα χείλη"

Κρύπτιες στιγμές

Τις κρύπτιες στιγμές

να τις φυλάτε σαν τα μάτια σας

Μην τις αφήνετε να λιμοκτονούν

στη μοναξιά τους

Αν δεν μπορείτε

φορτώστε τες στους Ποιητές

Διαθέτουν ίριδες

ανεξάντλητων μεταφορών

για να μην ξεστρατίζουν οι ανάσες

Κούραση

Απρόσφορο

φέτος το καλοκαίρι

Σαν να ξεζούμισε

τα νιάτα του η ζέστη

Φταίνε οι απουσίες

που μετράνε αντίστροφα

φταίει η Ιθάκη

που μας κούρασε

Τόσος δρόμος

τόσα χρόνια

τόσος πόνος

Τι να σου κάνει

και το θέρος

που πολλαπλασιάζει τους ήλιους

αν οι καημοί είναι αθέατοι;

Μνήμες

Κάποτε

ήταν αιχμηρές

έκοβαν κομματάκια την καρδιά

Με τα χρόνια

στρογγύλεψαν

λειάνθηκαν

έγιναν πιο σοφές

Τώρα πια

ακουμπούν

χωρίς να διχάζουν

Σαν αθέατα χάδια

Όπως και να έχει

μνήμες ήταν

και μνήμες παραμένουν

Θρυαλλίδες

ενός απολιόρκητου βίου

που επιμένει

να παραδίδεται μόνο στη μνήμη τους

Ρεμβασμοί

Με την απορία

θα μείνω

για τον δισταγμό

των ανεπίδοτων περιπτύξεων

Λέτε να μοιάζουν

με τον ρεμβασμό

των άγραφων λέξεων;

Αν ναι

τότε δεν ανησυχώ

Θα βρούνε τρόπο

να φτερουγίσουν

σε πρόθυμες αγκαλιές

Λάθος εκτίμηση

Κουράζεται κι ο Έρωτας;

Πρήζονται τα πόδια του;

Λυγίζουν τα χέρια του;

Ματώνουν τα χείλη του;

Του φόβου και του ελέους

ο αγγελόπτερος;

Και τον νόμιζα υπεράνω

Από τη συλλογή «μάχιμα χείλη», εκδόσεις ΣΟΚΟΛΗ, 2014