Τάκης Βαρβιτσιώτης, "Τρία ποιήματα για τα Χριστούγεννα"

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Χριστούγεννα άφωνα και παγωμένα

Έθαψαν το μαντήλι της μητέρας

Που σκούπιζε τα μάτια τους κάθε πρωί

Το μαντήλι το λεκιασμένο απ’ το αίμα

Το σπίτι έρημο αγρυπνεί

Τ’ αδέρφια παίζουνε κρυφτούλι

Η νύχτα φθάνει επίβουλη κρυφή

Οι ίσκιοι κατεβαίνουνε πάνω στους τοίχους

Όλο και κατεβαίνουν

Και τ’ αδέρφια τους μετρούνε

Τους μετρούν και κλαίνε

Από τη συλλογή «Το ξύλινο άλογο»

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ

Ο τελευταίος καπνός

Στην όχθη τ’ ουρανού

Πίσω απ’ το τζάμι

Χέρια κάτασπρα

Ικετεύουν σαν πουλιά

Κι ένα λυχνάρι θρυμματίζεται

Σχηματίζοντας

Μικρές κόκκινες φλόγες

Τότε

Κάποια παιδούλα

Αρχίζει να γράφει

Το πιο ωραίο της ποίημα

Από τη συλλογή «Η ατραπός»

ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ

Δεκέμβρης

Κι επιστρέφει ο ουρανός

Με την κορνίζα μόνο

Ενός καθρέφτη

Απογυμνωμένος

Δεκέμβρης

Κι επιστρέφει ο ουρανός

Μ’ ένα φέρετρο να επιπλέει

Στην απεραντοσύνη του

Καταρρακωμένος

Δεκέμβρης

Κι επιστρέφει ο ουρανός

Με μιαν εφτάχορδη λύρα

Και μ’ όλο το ασήμι του

Αλλαγμένος

Δεκέμβρης

Κι επιστρέφει ο ουρανός

Με μια φάτνη

Και μ’ ένα δέντρο χριστουγεννιάτικο

Στολισμένος

Από τη συλλογή «Τα δώρα των μάγων»

Φωτογραφία: Δημήτρης Χαρισιάδης, «Χριστουγεννιάτικα κάλαντα»