Bernard Noël, "Τέσσερα ποιήματα", (μετάφραση - επίμετρο: Ανδρονίκη Δημητριάδου)

Η σκιά του διπλού

(Απόσπασμα)

εσύ που είσαι μέσα στο εσύ μου

μια πέτρα είναι το παρόν

στα μάτια μου μέσα την πετάς

υψώνεται η γυάλινη σελίδα

εκρήγνυται μέσα της  το πρόσωπο

πετώ το λευκό

τα ασπρόρουχα της κλεφτής ματιάς

κυλά το κρεβάτι του χρόνου

στη μέση του στόματος

Η σκιά του διπλού, εκδόσεις P.O.L, σελ. 30

Το πρόσωπο της σιωπής

(Απόσπασμα)

XXII

κάποιος στην άκρη παραμένει

στόμα προσκολλημένο προς το μέλλον

μάταια όμως ακατέργαστο

δεν καθορίζει τη μορφή που το στοιχειώνει

πολύς καιρός για να διαλυθεί

στην εφαπτόμενη θέση αυτή στο άπειρο

και το τέλος τον αγχώνει

πόνος

γελοίος πόνος

να έχεις ακόμα να εξελιχθείς

(Εκδόσεις P.O.L. σελ. 45)

Τα μάτια μέσα στο χρώμα

(Απόσπασμα)

27 -

ορισμένοι χτίζουν μιαν ανάσα

μέσα κι έξω το γνωρίζουν

το ίδιο διάστημα φυσά

ξέρουν οι τοίχοι πως δεν πρέπει

την ανάσα να διακόπτουν

ούτε τη θέα να εμποδίζουν

Τα μάτια στο χρώμα, εκδόσεις POL, σελ. 93

ΜΕΓΑΛΟ ΛΕΥΚΟ ΔΕΝΤΡΟ

                                   Στον André Pieyre Mandiargues

(Αποσπάσματα από Το μέτωπο της Σιωπής)

στη γέρικη Ανατολή

η κυψέλη είναι νεκρή

στεγνό κερί ο ουρανός

Στο μαυρισμένο άχυρο από κάτω

σκεπάζεται ο χρυσός με βρύα

οι θεοί που πεθαίνουν

το βλέμμα τους έφαγαν

έπειτα το κλειδί

Έκανε κρύο

Έκανε κρύο

και η σωστή στιγμή σαν  ι

πάγωσε ένα μάτι στρογγυλό

δέντρο μεγάλο

δεν έχουμε πια κλαδιά

ούτε Ανατολικά ή Δυτικά

ο ύπνος σκοτώθηκε στη Δύση

με την ιδέα της ημέρας

μεγάλο δέντρο

είμαστε κάθετα κάτω από το αστέρι   

και η ομορφιά μας λεύκανε

αλλά τόσο η νύχτα είναι κοίλη

που κάποιος θα ήθελε να την αυξήσει

να μεγαλώσει

μέχρι αυτό το δίχως βλέφαρο βλέμμα να γεμίσει

δέντρο μεγάλο

το διάστημα είναι στρογγυλό

και είμαστε εμείς

Βορράς-Νότος

των εποχών το διπλωμένο φάσμα

δίχως στόμα η κραυγή

η στοίβα των σπονδύλων

μεγάλο δέντρο

δεν έχει ο χρόνος άλλα φύλλα

έδωσε ο θάνατος φιλί λευκό

στις αναμνήσεις όλες

η σάρκα μας όμως

είναι πέτρα που φυτρώνει

και σφρίγος του τροχού

δέντρο μεγάλο

στέγνωσε η σκιά στους πρόποδες του αλατιού

δεν έχει ηλικία ο φλοιός

και γυμνή είναι η καρδιά μας

μεγάλο δέντρο

το μάτι είναι στο μέτωπό μας πάνω

φάγαμε βρύα

και το χρυσό πετάξαμε

κι όμως

το τραγούδι των σημαδιών

ξαναζεί στο βάθος του αέρα

από φρικτά όπλα λευκά

που σκοτώνει

που μιλά

το αίμα

το αίμα είναι μόνο αίσθηση της απουσίας

και κάνει κρύο

μεγάλο δέντρο

κάνει κρύο

κι είναι η ματαιοδοξία του ανέμου

η μέλισσα νεκρή

κυψέλη η σκέψη της μας κάνει

τα λόγια

οι λέξεις ήδη

συλλέγουν τροφή μέσα στο λαρύγγι

δέντρο μεγάλο

όρθιο λευκό

είναι μέσα μας τα φύλλα

και ο θάνατος που μας γλείφει

είναι μόνο της γνώσης στόμα

(Εκδόσεις P.O.L. σελ. 91-96)

Μετάφραση: Ανδρονίκη Δημητριάδου

Επίμετρο:

Ο Bernard Noël (Μπερνάρ Νοέλ) (γεννημένος στις 19 Νοεμβρίου του 1930) είναι σημαντικός Γάλλος ποιητής, συγγραφέας και δοκιμιογράφος. Στα έργα του δημιουργεί εικόνες, αυτές που το μυαλό μας σχηματίζει και που επηρεάζουν τη σχέση μας με τον κόσμο, το νόημα, τη γλώσσα, και τον χρόνο. Η επιφάνεια ξεθωριάζει, δίνοντας τη θέση της στην ιδέα του απόλυτου οράματος, στο οποίο ο χρόνος και ο χώρος, η ζωή και ο θάνατος συνδυάζονται ταυτόχρονα. Οι λέξεις αποκαλύπτουν τη διαδρομή των εννοιών μέσα από τη ροή της γλώσσας και την παράξενη ισοδυναμία μεταξύ του σημαίνοντος και του σημαινομένου.