Γιάννης Βαρβέρης, "Αναπήρων πολέμου"

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ

Στην τσέπη του παλτού σου

παλιό σουσάμι

φλούδια φιστικιών

και το τσαλακωμένο γράμμα μου.

Ξύπνησαν λέξεις

φράσεις ανακλαδίστηκαν

έτριξα μήνες εκεί μέσα

μέρες του κρύου

νύχτες απ’ την κρεμάστρα μέσα στη σιωπή

μήπως ακούσεις

άλλαξα στίξη αμβλύνοντας υπαινιγμούς

κόπηκα ράφτηκα εν αγνοία σου

κατά τις πιθανές σου επιθυμίες.

Μα τώρα πια που μπαίνει το καλοκαιράκι

κι είναι σαφείς οι προοπτικές του μέλλοντός μας

αντί να γκρεμοτσακιστώ πηδώντας

ή αντί να με ξεγράψεις

στέλνοντας το παλτό σου στο καθαριστήριο

θα σφίξω θα μαζέψω

σε σουσάμι ή φλούδι

κι απ’ τις ραφές θα γραπωθώ για πάντα.

Κάποτε θα μ’ αγγίξουνε τα δάχτυλά σου.

ΟΙ ΓΕΡΟΙ

Κι επειδή κάποτε

ξαπλώσαμε αγκαλιά

κι ήταν αυτός ένας ύπνος ανήσυχος

όπου οι ανάσες μας παίρναν η μια

την άχνα της άλλης·

κι επειδή έπινα την πνοή σου

κι έφτιαχνα δικιά μου καινούργια πνοή

να σου τη στείλω·

κι επειδή καίγαν οι ανάσες μας έτσι

για χρόνια

πάνω στα πρόσωπά μας ασταμάτητα

γίναμε ο ένας για τον άλλον

σαν τη βροχή

που όσο κι αν τη διώχνουν οι καθαριστήρες

όλο πέφτει

στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου

κι όλο πέφτει

και σε τυφλώνει

και δε σ’ αφήνει να δεις.

ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ, Ο ΤΙΜΩΡΟΣ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΤΟΥ

Το καλοκαίρι η νύχτα πέφτει

απάνω σου

γυναίκα ιδρωμένη κι απρόσεχτη.

Νύχτα όπως νύστα. Νύστα και νικοτίνη.

Νύχτα λοιπόν θα πει

ένα τάλιρο που σου ’πεσε στην Γ' Σεπτεμβρίου

κι ευθύς και μ’ εκατόν σαράντα

το κάναν τ’ αυτοκίνητα

ένα με την άσφαλτο.

Στη Χέυδεν στη Φερρών

οι νάιλον επιβάτες περιμένουν να επιβιβαστούν

στα σκουπιδιάρικα.

Για μια στιγμή στον αέρα

υπερισχύουν τα πορτοκαλόφλουδα

κι ελπίζεις.

Λες, τώρα θα κάνουμ’ έρωτα

σε κήπο εσπεριδοειδών.

Μετά, η άπνοια πάλι.

Ώσπου διέρχεται θεία παιδίσκη

κι είναι γκοφρέ κι είναι σοκολατόχρους

κι όλο το βράδυ εσύ παιδεύεσαι

να σκίσεις το περιτύλιγμα.

Έτσι ξεχνάς το δόλιο τάλιρό σου – και καλύτερα.

Οι κότες που έσκαψαν καταμεσής του δρόμου

με το νυχάκι τους

καμιά δε γλίτωσε.

– Πετάχτηκες Ανδρέα εσύ

Ραλίστα τιμωρέ,

εσύ με τη φρενιτιώδη Τζάγκουαρ

και τις διαμέλισες.

Από τη συλλογή «Αναπήρων πολέμου», Κέδρος 1982