Ματθαίος Μουντές, "Τα αντίποινα"

ΜΙΑ ΜΑΤΑΙΗ ΕΠΙΘΕΣΗ

Δε θα τον αντέχαμε για πολύ.

Έτσι που πήγαινε

μπορούσε στο τέλος να καταλήξει

και σωματέμπορας των αγγέλων.

Σπάσαμε πρώτα πρώτα

τη στατική μορφή της ευαισθησίας του.

Έδειχνε ανέπαφος.

Αρχίσαμε τότε να του περιγράφουμε αναλυτικά

τα γεγονότα των κορυφών

και των πτώσεων.

Έδειξε να συγκινείται

μόνον από κάποια υποσύνολα.

Του προτείναμε να μας διατυπώσει

την άποψή του σχετικά με την πρόσληψη

και την αποβολή των ονείρων.

Άρχισε να μας μιλάει

για τους άρρητους αριθμούς.

Βεβαιωθήκαμε πια

πως αντιστρατεύεται στη φύση μας.

Η ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ

Ενδιαφέρουσα ήταν η πλοκή

μέχρι την προδιαγραμμένη ήττα.

Όλα θεωρητικά βέβαια.

Παλιά ήταν διαφορετικά.

Όλα είχαν πραγματικό νόημα.

Δε γίνονταν στο χαρτί.

Οι λυγμοί ήταν λυγμοί

τα έργα, έργα.

Τώρα όλα μπορούν να εξαιρεθούν

ή να υποκατασταθούν

ή ν’ αλλάξουν σειρά

χωρίς να συμβεί τίποτε.

Όλα ήταν κοντά στην καρδιά.

Τώρα η ανάμνηση

μένει ευνουχισμένη

ήχος πνιγμένος

από το πηγάδι της αλήθειας

φθάνει σβησμένος

και προσπαθεί να ξυπνήσει

το αρχαίο δέος.

Από τη συλλογή «Τα αντίποινα», 2η εκδ. Καστανιώτη, Αθήνα 1993.