Πρόδρομος Χ. Μάρκογλου, "Πάροδος Μοναστηρίου"

ΠΡΩΙ ΜΕ ΤΗ ΔΡΟΣΟΥΛΑ

Πρωί

Κι ακόμη σφυρίζουν όνειρα της νύχτας

Αναπνέω βαθιά το καυσαέριο

Καθώς μ’ αρπάζει λεωφορείο για τη δουλειά

Σαν ένα κήτος με καταπίνει

Κι αφού από στάση σε στάση αποτυχαίνει

Να με χωνέψει

Τέλος

Kάπου κοντά στο τέλος

Με ξερνά

Υποκειμενικά ανένδοτο

Ώριμο ν’ αναλάβω την καθημερινή μου

Εργασία

Δηλαδή να σας ληστεύω υπέρ τρίτων

ΗΔΟΝΙΚΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ

Λέξεις πυροδοτούν τα μάτια

Στην άσφαλτο και το σκοτάδι

Θρυμματισμένα χέρια στον τόρνο και την πλάνη

Ομίχλη σε ρείθρα και οικόπεδα

Ο χρόνος πάλι στον πάγο

Πρόσωπα στο γκρίζο φως και βήχουν

Ξανά σκοτάδι άδειο

Ηδονικά φαντάσματα γυναίκες λησμονημένες

Συγκλονιστικές φωνές ερειπωμένες

Εκεί λοιπόν

Πάνω από την ομίχλη, τον παγωμένο Βαρδάρη

Σας σηκώνω ψηλά

Ψηλά από τον ματωμένο ουρανό

Και σας αφήνω

ΣΤΟ ΛΙΓΟ ΦΩΣ ΠΟΥ ΦΕΓΓΕΙ

Στο λαρύγγι του πρωινού

Στο λίγο φως που φέγγει

Τη σκοτεινή ροκανίζω πλευρά του χρόνου

Λέξεις του έρωτα ριπές θανάτου

Πεύκα που τα πήρε η φωτιά

Άνθη της λυγαριάς στα χέρια

Και κάτω από τη μαύρη μουριά ο πεθαμένος

Πίσω από τις λέξεις σπαρακτική ενδοχώρα

Δροσερές διάφανες θάλασσες απρόσιτης μνήμης

Με λέξεις θρύμματα ταΐζω σπουργίτια

Που ήδη φτερουγίζουν

Στο αμφίβολο φως του επερχόμενου ποιήματος

ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΦΛΕΒΑΡΗ

Οι νόμοι της αγοράς συμπεριφέρονται σαν το θερμόμετρο. Παρακολουθούν τους κραδασμούς της Ιστορίας. Η Εταιρεία σε μεγέθη οριακά. Ούτε μπρος τώρα ούτε πίσω. Τα εμπορεύματα στις αποθήκες περιμένουν. Καιρός τα κεφάλαια να περάσουν σε νέες δραστηριότητες. Η αγορά πάντα δίνει ευκαιρίες.

Σου δώσαν την απόλυση. 7565 μεροκάματα. Μέρες άθλιες της ζωής σου. Στο επίδομα τώρα και την αναζήτηση. Μάτια να σε γραδάρουν, να υπολογίζουν την υποταγή της ανέχειας. Φυσάει Βαρδάρης. Στις μυλόπετρες ξανά από την αρχή. Δουλειές καθημερινής εξαθλίωσης. Όπου με το χρήμα σε μέτρησαν, σε βρήκαν λειψό. Χαμηλώνει καπνός στις καμινάδες. Ψάχνεις στις εφημερίδες, σε οδηγούν σε βρώμικα στενά, σε σκοτεινά υπόγεια. Παίρνεις πάλι σβάρνα την αγορά. Ιδρώνουν τα χέρια. Μέρες αγώνα. Μέρες χαμένες.

Καίνε τα μάτια. Προχωράς με τη γνώση σφιγμένη στα                                         δόντια.

Από τη συλλογή «Πάροδος Μοναστηρίου» εκδ. Στιγμή 1989