Σημείωμα Απριλίου 2015

(Φωτογραφία: Χρήστος Μαλτέζος)

ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΑΤΙΚΟ

Χιλιάδες χρόνους περπατάμε. Λέμε τον ουρανό “ουρανό” και τη θάλασσα “θάλασσα”. Θ’ αλλάξουν όλα μια μέρα κι εμείς μαζί τους θ’ αλλάξουμε (...) Θέλω να πω τις ίδιες φυσικές και αυθόρμητες κινήσεις της ψυχής που γεννούν και διατάσσουν προς ορισμένη κατεύθυνση την ύλη. Τις ίδιες αναπάλσεις, τις ίδιες ανατάσεις προς το βαθύτερο νόημα ενός ταπεινού Παραδείσου, που είναι ο αληθινός μας εαυτός, το δίκιο μας, η ελευθερία μας, ο δεύτερος και πραγματικός ηθικός μας ήλιος.

Οδυσσέας Ελύτης,«Ο μικρός Ναυτίλος

(Μυρίσαι το άριστον ΧΧVIII)»

Όταν λες ψέματα, το αριστερό σου βλέφαρο πεταρίζει σαν πουλί στην ξόβεργα.

Όταν λες ψέματα, γίνεται έκλειψη ηλίου, έκλειψη σελήνης, ένα άλογο τρέχει αφηνιασμένο στην Πύδνα.

Όταν λες ψέματα, οι βυζαντινοί λόγιοι ξαναμπαίνουν στα καράβια για να σωθούν από την Άλωση. Θα απομείνουμε και πάλι ένα μάτσο αγράμματοι φοβισμένοι προληπτικοί. Συλλαβίζω τα ονόματα στων καραβιών τις μάσκες. Όλα ανεξαιρέτως γράφουν “Μa-ta-ro-a”.

Όταν λες ψέματα, ο Μαχμούτ Πασάς ξεδιπλώνει να διαβάσει την απάντηση του Καραϊσκάκη. Το φόντο μαύρη θάλασσα περίκλειστη σα λίμνη. Μια κολυμβήθρα. Κι ο άγγελος ξεπλένει τις πληγές του. Τα ψάρια εκεί βελάζουν όπως πρόβατα σε σφαγείο.

Όταν λες ψέματα, ασχημίζουμε, και γεμίζουμε ρυτίδες.

Και φοβόμαστε ― μάνα μου πόσο φοβόμαστε ―, φοράμε δυο δυο τις μάσκες και κρυβόμαστε στις οθόνες. Πηδάμε από οθόνη σε οθόνη σαν τρελοί λαγοί. Τα ψέματά σου μπαλωθιές. Τα ψέματά σου κρότοι και εξαφανιζόμαστε στις χώρες των θαυμάτων. Στις κρυψώνες μας τρώμε ψάρια πικρά βλέποντας ειδήσεις νυχτερίδες να βγαίνουν από το μέγα σπήλαιο της τηλεόρασης.

Όταν λες ψέματα, όμορφες νεράιδες γίνονται γυναίκες, έπειτα άγγελοι, ώσπου μια μέρα ξυπνάνε με σπασμένα φτερά στα Τάρταρα.

Όταν λες ψέματα, οι λέξεις αλλάζουν νόημα, οι έννοιες μπερδεύονται, γυρίζουν οι αστράγαλοί τους, σπάνε πόδια, πέφτουν κάτω και αναλαμβάνουν οι δικηγόροι. Δεν υπάρχουν χρήματα, αμείβονται με προμήθεια.

Όταν λες ψέματα, σού τα μαζεύω, τα ρίχνω στο Χυτήριο και σου κόβω παράδες, μ’ αυτούς τους παράδες φτιάχνω καράβια, καταστήματα, εργοστάσια, κόσμος χαμογελαστός δουλεύει εκεί πέρα, και τις Κυριακές ανταμώνουμε καλόκαρδοι, ερωτευόμαστε και γλεντάμε στις αμμουδιές του Ομήρου. Όχι, πες μου, με πιστεύεις εσύ τώρα;

Όταν ακούμε για χαλκεία, μεγάλες αλήθειες, μεγάλες αλλαγές και για ένα καλύτερο αύριο, λες ψέματα.

Όταν λες ψέματα, οι αλήθειες σου σέρνονται στο πάτωμα γυμνές.

Δημήτρης Γ. Παπαστεργίου

Σημειώση:
"Οι αλήθειες σου σέρνονται στο πάτωμα γυμνές": Αναφορά στον στίχο "και οι αλήθειες σου να σέρνονται στο πάτωμα γυμνές", από το τραγούδι "Στην Κ" του Παύλου Σιδηρόπουλου, δίσκος "Φλου" (1979).


Ευχαριστούμε θερμά
τον φωτογράφο Χρήστο Μαλτέζο για την παραχώρηση της φωτογραφίας του:
http://bwphotoscm.blogspot.gr/2013/04/img1418-2-copy-1024x670-copyright-chris.html