Βασίλης Δασκαλάκης, "Προσομοίωση"

Αλληλογραφίας συνέχεια

ζωή να είσαι

κι ας είναι από πηλό

ξύπνα αγάπη μου να τινάξουμε

από πάνω τη σκουριά

πικρή συνήθεια να λες αλήθεια

να γίνεσαι ψέμα

να λες ευπειθώς αναφέρω

να γίνεσαι περίπτυξη

θερινό αναψυκτήριο

ανάμνηση μαρτύριο

Υ.Γ.

Ζωή

βοά η πλάση όλη

αναλγησία

ρήσεις

φωνές

φήμες

ο Πολύφημος αντάξιος

ο Πιλάτος ανάξιος

ο Χριστός κοντά σας

και ο Gagarin γεια σας

Εκδήλωση χρονία

φωνές χοροί

χώρος βουλγαροκτόνος

αρμένισε ως πόρφυρας

η καμπούρα μου λοξώς

στην άκρη της ματιάς

αντιδήμαρχοι

περιρέουσας μαλακίας

κινούνται τάχα ανύποπτα

μαζεύω ερείπια και πληρωμές γυρεύω

λυμενα παιδικά κορδόνια

είναι οι επιστροφές μου

όταν βουτώ τα βράδια να συμπράξω

κενά μιας σκοτεινής απελπισίας

είναι οι φτερούγες ξέμπαρκες

μιας αυταρέσκειας και μιας αοριστίας

Χωματουργικές εργασίες

κάθε πρωί στις έξι

ανάβει της ψυχής όλα τα φώτα

οφειλή στην πόλη

να κάνει τελετές

στο κοιμητήριο

ανάβει τα κεράκια στους νεκρούς του

στη δουλειά εργάζεται σκληρά

ενίοτε ανάβει τα καντήλια των εργοδοτών

το βράδυ κατάκοπος

προσεύχεται στα καντήλια των ποιητών

ζώντων και νεκρών

Τελετή λήξης

χθες ήσουνα πιο όμορφη από ποτέ

συντρίμμια οι πρώην εραστές

κι ο νέος συνοδός

ο μαύρος Κέρβερος

θα ’χει να το καυχιέται

“κέρδισα στα σημεία

μα μη στενοχωριέσαι

σε όλους όσους πόθησες

θα σε χαρίσω δωρικά

όταν θα έρθει η ώρα”

μα εγώ λέω

“κοιμήσου ήσυχα και σαν ξυπνήσεις κάτω

τον Αχιλλέα χαιρέτα

μα πιότερο ένα ευχαριστώ στο μέγιστο Βιτσέντζο

που έσωσε τη γλώσσα μου

και τον Ερμή το φτεροπόδαρο που μ’ έμαθε

με τα φτερά μου να πετώ, χωρίς βοήθεια

και να ’μαι εκεί που πρέπει

σαν θα ’ρθει η στερνή εκείνη ώρα”

Από τη συλλογή «Προσομοίωση», εκδ. Ενδυμίων 2013