Αχιλλέας Κατσαρός, "Ιχνηλάτες Ανέμων"

ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΑΛΦΑΒΗΤΑ
                 (αποσπάσματα)

α. Είθε
είθε να μετράς τις ρωγμές στο χρόνο
και να βγαίνεις όχι λιγότερος
από τον υπέροχο άνθρωπο που είσαι!
β. Πρώτη φορά
πρώτη φορά με πήρες άνεμε αγκαλιά
κι αποκοιμήθηκα ήσυχος
γιατί κατάλαβα ότι η αγκαλιά σου
είναι ολάκερος ο κόσμος!
.......................................................................
ε. Αυτό που φοβάσαι
δεν είναι τίποτε άλλο
παρεκτός της θλίψης μέσα σου
ή της ενοχής
για τα καλοκαίρια που σκότωσες
αλλά τούτο μόνο να θυμάσαι
άνθρωπος είσαι
δε θα μπορούσες
να μη σκοτώσεις καλοκαίρια!
ζ. Κοίτα το φως
που σκάει πάνω απ’ το λαιμουδάκι
της χαράς σου
όταν θυμάσαι τα θέλω σου
ανθρωπάκι μου
γλυκέ μου βυσσινόκηπε εαυτέ!

.......................................................................
ι. Έκλαψα χθες
για μια παγερή αδιαφορία
για μια χαμένη πολιτεία
κ. Ο κόκορας
λέτε να πάρουμε από έναν
να μας ξυπνάει το πρωί
να μας θυμίζει ότι είμαστε ζωντανοί;
.......................................................................

ο. 1000 αύριο δε συγκρίνονται με ένα χθες
υπάρχει το ναι και υπάρχει το όχι
Ναι αν το χθες ήταν ο Παρθενώνας
Όχι αν το χθες ήταν η απουσία σου
.........................................................................
τ. αγαπημένε
τι να σου πω
τι παράδειγμα να σου δώσω
με τι φωνή να σου φωνάξω
και με τι αέρα να σε φυσήξω;
........................................................................
χ. φιλία
δε σπουδάζεται
δικάζει και δικάζεται…
ψ. αφανής
αφανής ή αχανής δεν έχει σημασία
ναύτης είσαι
υπηρέτης της θάλασσας
πλάτυνε λοιπόν το χαμόγελό σου
για τη γαλάζια κυρά..
ω. τι θα πει άνθρωπος
να αγαπάς και να συγχωρείς..
το πρώτο ωθεί στη θέωση
το δεύτερο τη δεσμεύει..

Από τη συλλογή "Ιχνηλάτες Ανέμων", 2013