Δημήτρης Πέτρου, "Μουσικό Γυμνάσιο"

Μουσικό γυμνάσιο

Στο στόμα

           γεύση από επιγραφές

           γεύση από μεταλλικές αντηρίδες

σειρήνες στη στέγη του Δημαρχείου —

Όλα λιάζονται υπό το βλέμμα του διευθυντή.

Η μουσική είναι ένα συμβόλαιο

— ένας όρος συμβολαίου —

που υπογράφεις κλεισμένη στο δωμάτιο

          κι ας νιώθεις πως βρίσκεσαι

          στα δάση της Κομπιένης

ανάμεσα σε στρατηγούς και παράσημα.

(Το θέμα είναι από ποια μεριά υπογράφεις.)

Να φοράς αθλητικά στο μυαλό

          γιατί πάντα εδώ θα σε προφταίνουν

          εδώ θα σε τραυματίζουν

κάτω από τα τείχη

όπου το ρουτινιάρικο φως ενεδρεύει.

Ιωάννα, μην τους πεις πως άκουγες φωνές

μόνο να τους πεις για την εκδρομή στην Αμφίπολη

για την καντίνα με τις κουρασμένες μύγες

για το πρωινό ταχυδρομείο που είναι μια υπεκφυγή.

Το δάσος με τις βελόνες

μπορεί να λειτουργήσει και σαν κρύπτη.

Το ποίημα "Μουσικό γυμνάσιο" του Δημήτρη Πέτρου ανήκει στην ανέκδοτη συλλογή "ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΑΛΜΠΟΥΜ" και δημοσιεύεται για πρώτη φορά