Έφη Καλογεροπούλου, "Στο μονοπάτι των σκύλων"

ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΜΟΥ ΔΕΞΙΑ
ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑ ΔΕΝΤΡΟ


Τα δεμένα ζώα
που χάθηκαν με έναν τελευταίο καλπασμό
στα όνειρά τους
μια πυρακτωμένη στιγμή του χρόνου
τόση δα, στιγμή σφιχτά δεμένη
σε φράχτη που άρπαξε φωτιά

Τα δεμένα πόδια των δεμένων
ζώων
που καλπάζουν χρόνια
ασάλευτα και στέκονται όρθια
υπομονετικά σα δέντρα
μπροστά σε συμφορά
τα είδα
να με κοιτάζουν

Κι ήθελα στη θάλασσα το βλέμμα μου
να στρέψω άλλο να μη βλέπω
και γύρισα το κεφάλι
θάλασσα μόνο να δω

μα θάλασσα πια δεν υπήρχε





ΣΩΜΑ ΜΕ ΣΩΜΑ


Υπάρχουν ιστορίες ολόκληρες
που μοιάζουν με αμμόλοφους
πατάς πάνω τους και βουλιάζεις
σε αμίλητο παράπονο
Άλλες χάσκουν ανοιχτές, ερείπια
που τα ρήμαξε ο χρόνος
Κι άλλες κρεμασμένες στη ράχη
μιας λέξης μένουν εκεί μετέωρες
για πάντα

Να ζεις γενναία τη φθορά σημαίνει
να διασώζεις το άφθαρτο
μες στην αγάπη

Από την ενότητα «Χώμα»

ΙΟΥΛΙΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΘΥΜΙΑΣ


Έρχομαι απ’ τη χώρα που κανείς
δεν είναι για κανέναν
άγριο αίμα από χαρτί είν’ τα παιδιά μου
χαρά που με έσπρωχνε κοντά σου
λέξεις που δεν είχα κι άλλες που άνθιζαν

Άνοιγε τότε η αυλαία και ξεσπούσε
η ομορφιά σαν απειλή

— είμαστε ζωντανοί λοιπόν;





ΛΕΥΚΟ


Ν ύ χ τ α
Η λέξη αυτή έχει σκοτάδι
Τη δίπλωσε
μα δεν χωρά πια πουθενά

Έκλεισε τα μάτια

Χιονίζει
σε μια απόσταση που δεν μπορεί πια
να διακρίνει

Από την ενότητα «Νύχτες»

ΙΣΩΣ Η ΣΙΩΠΗ


Απόψε
Καθώς βαδίζει δίπλα στο ποτάμι
ρίχνει τα φύλλα της σα δέντρο

Η σιωπή της γλιστρά σαν λάμψη
πάνω στο νερό

Νιώθει ευτυχισμένη από τύχη
Χρήσιμη ίσως όσο μια καρδιά
ή όσο ένας μικρός
κόκκος σκόνης

Από την ενότητα «Ίσως η σιωπή»

Η έβδομη ποιητική συλλογή της Έφης Καλογεροπούλου επιχειρεί να συνδέσει —με υπαρξιακή ένταση και λυρικές αρθρώσεις— τα αιχμηρά θραύσματα της μνήμης, τις χειροπιαστές ψηφίδες της ζωής, τις αιφνίδιες αιωρήσεις του αοράτου. Πρόκειται για μια περιδιάβαση σε ό,τι διασώζει η μνήμη, για μια οντολογική περιπλάνηση στον χρόνο και τον χώρο, όπου η αβεβαιότητα και το τυχαίο κυριαρχούν σε έναν ορίζοντα διαρκούς μεταμόρφωσης.

Από την έκδοση

Από την ποιητική συλλογή «Στο μονοπάτι των σκύλων», εκδ. Περισπωμένη, 2024.




H Έφη Καλογεροπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι φυσικός και θεατρολόγος και εργάζεται στην εκπαίδευση. Ποίησή της και θεατρική κριτική έχει δημοσιευτεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά, σε ανθολογίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και έχει μεταφραστεί στα αγγλικά, ισπανικά, γερμανικά και ιταλικά. Συμμετείχε στα 5ο και 7ο διεθνές φεστιβάλ ποίησης Αθηνών. Ήταν φιναλίστ του ευρωπαϊκού διαγωνισμού ποίησης Mediterranean Poetry Prize (Ρώμη, 2021). Είναι μέλος του Κύκλου Ποιητών.
Έχει εκδώσει της ποιητικές συλλογές:
Σκεύη ταξιδίου, Ενδυμίων, 2008.
Ήχος από νερό, Ενδυμίων, 2010.
Άμμος, Μετρονόμος, 2013.
Έρημος όπως Έρωτας / Desert as Desire, δίγλωσση έκδοση, μτφρ. Γιάννη Γκούμα, Μετρονόμος, 2015.
Χάρτης ναυαγίων / Chart of shipwrecks, δίγλωσση έκδοση, μτφρ. Γιάννη Γκούμα, Μετρονόμος, 2017.
Στην εξορία του βλέμματος / Banished look, δίγλωσση έκδοση, μτφρ. Γιάννη Γκούμα, Κουκκίδα, 2019.
Στο μονοπάτι των σκύλων, Περισπωμένη, 2024.