Βασίλης Κουντζάκης, "Το απέναντι κάθισμα"

ΘΕΡΙΝΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ


Πόσο εύκολα διαλύεται
μια υπόθεση
καθώς η νύχτα
γλιστρά μυστικά
σε λεπτή επιφάνεια

αντίλαλοι τυλίγουν
ήχους μιας μηχανής
διαστήματα σιωπής

εικόνες σκίζονται
στο πέταγμα ενός πουλιού
στ’ ανατρίχιασμα
της διακοπής
ενός ανήσυχου ύπνου.





ΔΕΛΤΙΟ ΚΑΙΡΟΥ


Σε ποιον αστερισμό βρίσκεσαι σήμερα;
Σε ποια μονόπρακτα εντυπώσεων κατοικείς;
Προς τα πού πνέει η ήττα;

Η νύχτα πυκνώνει,
μέσα σε ταπεινώσεις, πλιάτσικα χρόνου
και παθολογίες σε πρώτο πρόσωπο.





ΣΙΩΠΗ


Στο χείλος μιας καταιγίδας
στις μάχες των ματιών
όλα έχουν ειπωθεί

δεσπόζει η σιωπή
και το σώμα έκθετο
στο ξημέρωμα μιας οικειότητας
σαν φωνή γονιού
ή παλιού φίλου
σε μεσημεριανό όνειρο.





Ν. Α. ΑΣΛΑΝΟΓΛΟΥ


Κάποτε ίσως αλλάζει
ή παύει να υπάρχει
το αντικείμενο συγκίνησης

Ο χρόνος
αρχίζει να μας τυλίγει
περνά από πάνω μας
υπενθυμίζοντας
πόρτες κλειστές
χαμένες ώρες

Ωστόσο μένουν οι στίχοι σου
στη δίκοπη αγκαλιά
της σιωπής
να χαράζουν
καινούργια διαδρομή
μέσα σ’ αυτή την έρημο
μέσα σ’ αυτή τη λεηλασία.





ΤΥΦΛΟΤΗΤΑ

                         Στον Γιώργο Μαρκόπουλο


Κουβαλώ το σκοτάδι
Τη σιδερένια πινακίδα
Τ’ ουρανού
Το χώρισμα των λόφων
Την τυχαία εναλλαγή
Επιγραφών

Θα σε αφήσω
Δεν θα ταξιδέψω άλλο
Διαμέσου φωτός

Δεν θα προσεγγίσω
Ως έντομο
Το άνθος
Ως άνεμος
Την πλαγιά
Και το δάσος

Θα συναντηθούμε ξανά
Σ’ έναν κόσμο
Δίχως όραση





Από τη συλλογή «Το απέναντι κάθισμα», εκδ. Εκάτη, 2020.