Γιάννης Στίγκας - Νικόλας Ευαντινός, "Κωμωδία"

ΑΓΙΟΤΗΤΑ


Είδος κόλλας που χρησιμοποιούμε
               για να μείνει
στο κομμένο κεφάλι
                            το φωτοστέφανο.





ΑΦΗΡΗΜΑΔΑ


Το κενό ανάμεσα
στην ύλη και στην ύλη.
Φαίνεται ως ομίχλη στο μικροσκόπιο.
Όλα μαζί συναποτελούν ό,τι βλέπουμε.
Δηλαδή τον κόσμο παρά κάτι.





ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑ


Λούτρινο πουλί
που μετανάστευσε μαζικά στη χώρα μας από την Κίνα.
Παίρνει δύο μπαταρίες ΑΑ στην πλάτη.
Αποφορτίζεται
             σαν όλες τις λαϊκές δοξασίες.
Κάθε φορά που το ζουπάς
             βγάζει έναν στριγκό ήχο
που σημαίνει
ότι κάποιος πεθαίνει
             −αλλά μη φοβάσαι−
στο άλλο ημισφαίριο.





ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ


Η πίκρα πως όλα όσα ζήσαμε
                 −το αντιπυρετικό ανά τρίωρο,
            το κλάμα για το ζωγραφιστό σπαθί
              του πειρατή που δεν είναι όρθιο,
 η αγκαλιά από το αμάξι ώς την εξώπορτα ενώ κοιμάται,
               ο αυτοκράτορας Μπαμπαντιανός
       και τα μαξιλαρένια τείχη της Κωνσταντινούπολης
     το άλμα από τον καναπέ προς την κόχη του τραπεζιού,
       ο δράκος που εισβάλλει στη σπηλιά-κουβέρτα μας,
          η μουσούδα του Μιγκέλ στο χαλί των παιχνιδιών,
              το ντουλάπι με τις άφταστες σοκολάτες−
            κάποτε θα χωρούν σε μια κουνημένη φωτογραφία.

Από τη συλλογή «Κωμωδία», εκδ. Άγρα, 2021.

Τα ανθολογημένα ποιήματα έγραψαν
Γιάννης Στίγκας: «Αγιότητα», «Κουκουβάγια»
Νικόλας Ευαντινός: «Αφηρημάδα», «Οικογένεια».